Boekrecensie: Mamamorfose

Ja, wat fijn, een boek van Renske de Greef over zwangerschap, bevallen en moeder zijn! Ik was een puber toen ik voor het eerst iets van haar las en ik was destijds heel erg onder de indruk (zoals van elke expliciete seksscène ;)). Ik las Lust, Ja/nee, Was alles maar konijnen en En je ziet nog eens wat. Toen kwam er een Renske-pauze in mijn leven, maar hield ik haar wel in de gaten (dit klinkt nogal stalkerachtig…). Zo leerde ik dat ze tegenwoordig ook strips maakte. Beter gezegd: graphic novels. Daar zag ik wel eens stukjes uit en dat sprak mij aan. Helemaal toen er een boek over haar leven als moeder uitkwam.

‘Mamamorfose is een persoonlijk, geestig en goudeerlijk verhaal in woord en beeld over moeder worden, van kinderwens tot en met de eerste verjaardag. Een coming-of-moederschapsboek over het verschil tussen verwachting en werkelijkheid, met tekeningen van een chaotisch kraambed tot diagrammen over ongevraagd advies.’

Dat klonk goed, vond ik. Maar wervende reclameteksten klinken meestal goed, terwijl sommige boeken dat toch echt niet waarmaken. Tijd om het te lezen dus (dat gaat overigens vrij rap, ik had het in een avond in de vakantie uit).

Het eerste positieve punt: het is grappig. Ik vind De Greef sowieso best grappig, lekker sarcastisch en dat is in dit boek niet anders. Ze maakt van alles belachelijk, vooral dingen die inderdaad van zichzelf al belachelijk zijn, bijvoorbeeld: ongevraagde adviezen, dingen die mensen tegen je zeggen als je zwanger bent, tenenkrommende teksten op rijm op geboortekaartjes. Mogelijk zullen sommige mensen die echt dat soort teksten gebruiken zich beledigd voelen – al denk ik niet dat die snel dit boek zouden uitkiezen. Dus eind goed al goed.

Het tweede leuke aan dit boek zijn de illustraties. Herkenbare tekeningen met mooie kleuren. Voor iemand die helemaal niet kan tekenen (zoals, ik noem maar iemand, ikzelf) is het elke bladzijde opnieuw een feestje om te zien hoe het ook kan. In cartoons kun je bovendien explicieter zijn dan in levensechte foto’s, dus dat biedt ook mogelijkheden. Bovenstaande bladzijdes (borstvoeding: verwachting versus werkelijkheid) vond ik ook erg herkenbaar (niet dat ik dacht dat ik in een weiland tussen de hertjes zou zitten, maar ik had het wel iets onderschat).

Goed vind ik het verder dat alle facetten aan bod komen. Het gaat dus niet alleen over haar (veranderende) relatie met haar eigen lichaam, haar vagina of haar dochter (die overigens de coole naam Boris heeft gekregen), maar ook over die met bijvoorbeeld haar moeder of haar vriend. Op dit plaatje zie je bijvoorbeeld treffend ‘de economie van het huishouden’ wanneer je je realiseert ‘dat wanneer jij iets alleen wilt doen, dit direct effect heeft op de ander’.

Laatste positieve punt: het is eerlijk en kwetsbaar geschreven. Onder de dikke laag sarcasme zitten ook stukjes waarin De Greef openlijk toegeeft waar ze aan twijfelt (en dat is – net als elke nieuwe moeder denk ik – veel). Hier schrijft ze bijvoorbeeld:

In liefdesrelaties heb ik nooit bindings- of verlatingsangst gekend, heb ik nooit het gevoel gehad dat er werd touwgetrokken om aandacht, dat ik meer vrijheid zocht of juist te veel van mezelf inleverde. Dit is de eerste relatie waarin ik zoek naar evenwicht. Haar open blik en haar overgave zijn overweldigend. Ik ben doodsbang voor zowel haar afwijzing als haar vertrouwen. Je hebt me te veel nodig, denk ik soms. Je bent overgeleverd aan de verkeerde.

Zulke stukjes bieden een welkom tegenwicht aan de lol en verschaffen het boek de nodige diepgang waar het anders aan zou ontbreken. Wat mij betreft hadden er nóg meer van dit soort eerlijke, kwetsbare stukjes tussen mogen zitten.

Ja, ik ben enthousiast over deze graphic novel en het lijkt me een leuk cadeau voor een zwangere (die je misschien even moet waarschuwen over de erg expliciete plaatjes…) of voor een nieuwe ouder. Ik kan eigenlijk maar één ding noemen dat ik jammer eraan vond, en dat is dat het niet dubbel zo lang was.

Eindoordeel:
★ ★ ★ ★ ★