Hoe het nou eigenlijk met mij gaat. Over dromen, doelen en klein geluk.

Eerst even dit: WAAR IS FREDERIEK?

Ik weet het wel ;-), maar voor de trouwe lezers die haar missen: Frederiek is er nog, ze is gewoon thuis en alles gaat goed met haar! Ze merkte dat het schrijven van blogs haar op dit moment meer energie kostte dan dat het opleverde, dus dan ligt de oplossing voor de hand: ermee stoppen. Dus Frederiek heeft even een break, maar ik ga dapper door.

Hoe gaat het nou met mij? Nou, eigenlijk best wel goed. 8 uit 10. Ik denk dat het als moeder, maar ook als persoon, voortdurend zoeken is naar een goede balans in je leven. Met genoeg tijd voor jezelf, maar ook voor de dingen die je belangrijk vindt en voor de dingen die nou eenmaal moeten. Op dit moment heb ik een zeer fijne balans voor mezelf gevonden/gecreëerd, die me veel rust brengt, zowel in het dagelijks leven als in mijn hoofd.

Werk

Eigenlijk vind ik het een beetje stom om te beginnen over werk, want werk is (bij lange na) niet het belangrijkste in mijn leven. Maar het is wel een essentieel en nodig onderdeel ervan. Ik ging van parttime werken naar parttime werken (jaja) en werk nu exact evenveel uur als vorig schooljaar. Voor wie het niet weet: ik werk als juf in het speciaal onderwijs op een middelbare school. Máár in plaats van die uren te verdelen over vier dagen, werk ik nu drie dagen. En dat maakt een wereld van verschil! De dagen zijn weliswaar langer (met name dinsdag vind ik heftig, dan heb ik 7 lesuren achter elkaar – de max is 8), maar de week als geheel voelt veel rustiger aan omdat ik nu dus op twee weekdagen helemaal vrij en thuis ben. Soms werk ik nog een beetje thuis, maar ik heb daarnaast ook gewoon veel vrije tijd op die dagen, zeker wanneer de kinderen op school zijn. En dat is fantastisch. Ik begrijp niet waarom ik dit niet eerder heb gedaan. Ik zou het iedereen aanraden – mits het financieel en rooster technisch mogelijk is.

Mijn werk op zich vind ik ook nog altijd leuk. Ik las ooit ergens dat het 7 jaar duurt voor je als docent een soort natuurlijk overwicht krijgt/hebt en voor je niet meer elke les zoveel hoeft voor te bereiden. Bij mij duurde het denk ik ook ongeveer zo lang en ik ben blij dat ik nu op het punt ben waarvan ik denk dat inspanning en wat het oplevert elkaar in balans houden. Lesgeven geeft me nog steeds een gevoel van zingeving en ik zie mezelf dit wel tot aan mijn pensioen met plezier doen – een fijn vooruitzicht! Ook denk ik dat zowel het kleinschalige en persoonlijke van het speciaal onderwijs alsook de vrijheid & verantwoordelijkheden die ik hier krijg goed bij mij passen, dus al met al niets (meer) te wensen op dit vlak.

Kinderen

Met de kinderen gaat het ook goed. Ik vind het zó fijn dat ze steeds ouder, rustiger (als in: minder driftbuien en moodswings) en zelfstandiger worden. Mijn tijd met hen is meestal gewoon heel gezellig. Ik vind het daarnaast mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen. Hoe Elia steeds iets meer loskomt in sociaal opzicht, hoe hij dagelijks angsten overwint, hoeveel plezier hij in schaken heeft en hoeveel hij leert op school. Hoe Noël de grappigste dingen zegt en tegelijkertijd nog zo klein en knuffelig kan zijn. Ja, de fase waar ze nu beiden in zitten is top. Vroeger (een jaar geleden) liet ik ze bijvoorbeeld nog tv kijken wanneer ik ging koken, omdat ik dan zeker wist dat ze rustig bleven. Tegenwoordig is dat niet eens meer nodig, want ze spelen gewoon lief terwijl ik kook (of niet natuurlijk, maar dan kan ik het vrij eenvoudig snel oplossen door in te grijpen).

Dromen en doelen

Tijdens een gesprek met mijn vriend (verloofde ;-)) hadden we het over de dingen die we zouden doen als we veel (meer) geld hadden. Mooi vond ik dat we beiden niet echt veel konden bedenken. Ja, we willen wel meer afgelegen gaan wonen, meer tussen de natuur in een zelfgebouwd eco-huis. Maar verder hebben we eigenlijk alles wat we willen al. Ons leven is helemaal niet zo luxe, maar we komen niets tekort. Sterker nog: we voelen ons rijk.

Toen Elia de filosofische vraag “Wanneer ben je rijk?” stelde, antwoorde mijn vriend met “wanneer je alles kunt kopen wat je wilt“. Wij zijn niet rijk in die zin dat we niet zomaar morgen een Ferrari kunnen kopen. Maar dat willen we ook niet. De dingen die we willen, hebben we al. En zo niet, dan kunnen we ze kopen. Geluk zit natuurlijk helemaal niet in geld of spullen – maar dat ging wat te ver als antwoord voor de zevenjarige ;-).

Eigenlijk is de conclusie dus heel mooi; ik heb weinig dromen en doelen, omdat ze allemaal al behaald of in vervulling zijn (gegaan). Alleen dat eco-huis nog, maar ik heb er vertrouwen in dat dat ook gaat komen. En dan zou ik in de toekomst trouwens ook nog wel 2 dagen willen werken en 1 dag vrijwilligerswerk willen doen als dat mogelijk is.

Klein geluk

Eigenlijk is mijn leven momenteel vol met klein geluk. Ik ben dankbaar voor veel dingen (kleine en grote), geniet van leuke momentjes met de kinderen en maak mooie herinneringen. En ja, soms ben ik moe, chagrijnig en heb ik hoofdpijn – maar die momenten zijn in de minderheid (HEEL ANDERS dan toen Noël 1 was en Elia 3). Ik kan niet anders zeggen dan dat ik een gezegend mens ben – dat besef is ook wel weer eens fijn :).