Op vakantie met kinderen. Dingen om te doen en dingen om te vermijden.

Tijdens de lunchpauze had ik het met collega’s over onze vakantie en hoe die (met kinderen) was. Eén collega bracht mij toen op het briljante idee om een blog over mijn ervaring van dit jaar te schrijven ;-), waarin ik met mijn kinderen in ons huisje op een camping was en later ook in een Tiny house op een andere camping. Dus hier komt ‘ie! Wat heb ik gedaan, wat was aan te raden en wat juist absoluut niet?

Even ter referentie: mijn kinderen zijn nu (net) 5 en (net) 7. Ze zijn dus oud genoeg om zelf (alleen) buiten te spelen op een camping, maar nog te jong om zich echt heel lang te vermaken zonder mij. Ze kunnen ook niet alleen zwemmen.

Ik vertel wat ik wél zou aanraden en wat – dus – ook niet ;-).

Stel je verwachtingen bij

Het liefst nog vóór je daadwerkelijk op vakantie gaat. Een collega van me heeft drie jonge kinderen (een kleuter en twee peuters – een tweeling). Zij zei dat haar vriend en zij het vooraf expliciet tegen elkaar gezegd hebben: “Deze vakantie is niet voor onszelf. We gaan niet luieren en niet lezen.” Dat klinkt toch bijna niet meer als vakantie? Toch vind ik dit slim om te doen. Op vakantie met (3!) jonge kinderen is er nou eenmaal weinig luieren bij – dat kun je hooguit doen als ze slapen en dan ben je zelf ook moe. Beter dan je voorstellen dat dit dé vakantie wordt waarvan je helemaal uitgerust & opgeladen terugkeert, lijkt me dus om de realiteit in het oog te blijven houden. Ook in Frankrijk / Zuid-Afrika / op een onbewoond eiland gaan de driftbuien en het vroege opstaan gewoon door. Met echt jonge kinderen kom je bovendien niet zo ver, omdat je toch meer gebonden bent aan hun tempo (en hun interesses). Dat brengt me bij tip 2. Maar eerst nog een stukje uit het boek Zo kan het dus ook (hier besproken) van Lykele Muus dat hier mooi bij aansluit:

Je kunt met je kind naar de andere kant van de wereld reizen en een maand in een luxe all-inclusivehotel verblijven, je bent en blijft een ouder en jouw leven op vakantie is niet anders dan jouw leven thuis. Of je nou op een paradijselijk palmboomstrand ligt, met je kinderen van een piste glijdt of door de bergen wandelt: de baan van ouder stopt nooit. Het ouderschap loslaten is onmogelijk, maar rust kun je vinden in de acceptatie. Het gaat er niet om of je verwachting klopt, maar om hoe je met de werkelijkheid omgaat. En hopen op iets anders, op iets mooiers, is geen acceptatie.

Zoek een plek waar genoeg te doen is

Voor kinderen dus. Jij hebt misschien genoeg aan een Tiny house en een stapel boeken (later meer hierover), maar zij niet. Zij willen rennen, spelen, zwemmen, eten en repeat.

Zoek daarom een plek op waar veel te doen is. Een kinderhand is gauw gevuld, maar ook weer niet te gauw. Met een grasveldje en een bal houden ze zichzelf best even bezig, maar niet een week lang. Beter is dus: volop speeltuinen (liefst waar ze zelf naartoe kunnen zonder ergens over te hoeven steken of zonder open water), een trampoline, midgetgolfbaan, zwembad of speelvijver, eventueel animatie én andere kinderen om mee te spelen. Elia en Noël hebben elkaar (gelukkig zijn ze nog steeds beste vrienden!), maar spelen met een ‘nieuw’ vriendje is nóg leuker!

Zorg dat iedereen de ruimte heeft

Letterlijk en figuurlijk. Een (omheinde) tuin bij het huisje is al fijn, maar een heel veld of nog beter een hele camping is natuurlijk helemaal top. Zeker als je kinderen oud genoeg zijn om daar zelf over rond te struinen. Als je een huisje huurt en de keuze hebt, zou ik ook altijd het maximale aantal kamers kiezen, want dan kun je je desgewenst even terugtrekken. Dit miste ik echt in het Tiny house. Ja, als ze sliepen kon ik ‘beneden’ wel lezen op de bank met een klein lampje erbij, maar het was toch een beetje behelpen. Prima voor een paar dagen, minder prima als ik dat wekenlang had moeten volhouden ;-). Die momenten, hoe kort ook, dat ik alleen in een ruimte ben (binnen of buiten) zijn voor mij heilig. Als ik er daar niet een paar van heb op een dag, kun je me op het einde van de dag opvegen.

Mijn Tiny house toekomstdroom leeft nog steeds, maar dan wél pas met (veel) oudere kinderen of (nog beter) zonder kinderen. Want in deze situatie continu met z’n drieeën of vieren op 20 m2 wonen, daar bedank ik vriendelijk voor…