Gelezen boeken in augustus 2022

Het leek me een mooi idee, elke maand de boeken fotograferen die ik las op steeds hetzelfde dekbed. Dat heb ik een paar maanden volgehouden. De werkelijkheid is dat ik er te lui voor ben en dat dat dekbed de helft van de tijd niet op het bed ligt (want dan ligt die andere er), dus we gaan terug naar good old Paint – ik hou van dat programma, ik doe er alles mee – en plaatjes online.

De hele maand augustus had ik zomervakantie. Ik was deels thuis en deels in ons vakantiehuisje en in een Tiny house. Ik las twaalf boeken uit, waarvan ik er vandaag acht bespreek.

1. Paulien Cornelisse – Japan in honderd kleine stukjes

Ik vind Paulien Cornelisse leuk en ik wil graag een keertje naar Japan. Redenen genoeg om dit boekje te lezen. Het is een klein boekje, letterlijk en figuurlijk. Makkelijk om mee te nemen en af en toe een stukje uit te lezen. Dat kan ook goed, want het zijn allemaal (mini)columns. Van het Japanse schrift tot het openbaar vervoer in Japan, Cornelisse beschrijft veel van wat haar is opgevallen. Ik vond het hartstikke leuk. Veel diepgang heeft het niet, maar Cornelisse geeft wel tips voor mensen die meer over Japan willen lezen.

2. Lisa Taddeo – Drie vrouwen

Jeetje. Ik was echt onder de indruk van dit boek. Ik wilde zeggen dat ik er ‘stil van werd’, maar ik ben meestal stil als ik lees 🙂 (alleen heel soms lach ik hardop, maar dat gebeurt zelden). Van Lisa Taddeo las ik eerst Beest, dat vond ik erg goed en origineel, dus ging ik op zoek naar meer van haar. Helaas voor mij bleek ze niet erg veel gepubliceerd te hebben, maar dus wel dit boek. Het stond in de bieb niet tussen de romans maar tussen de documentaires, omdat het geen verzonnen verhaal is maar gebaseerd op de werkelijkheid. Voor dit boek volgde Taddeo acht jaar lang de sekslevens en verlangens van drie gewone Amerikaanse vrouwen. Dat klinkt wat ordinair ofzo, maar dat is het helemaal niet, hoewel er wel vrij veel expliciete seks in zit. Ik vond het mooi omdat het vrouwelijke begeerte in alle heftigheid en eerlijkheid toont, in heel verschillende situaties/verhalen, zonder oordeel. Ik las meer goede boeken op vakantie, maar deze is wat mij betreft #1.

3. Lisa Taddeo – Beest

Deze las ik zoals gezegd eerst en daarna ging ik op zoek naar meer van haar. Ik vond dit boek in een kringloopwinkel en de felle kleuren op de kaft spraken me aan (ik ben nog steeds van mening dat dat een prima argument is om een boek te kiezen). Later pas kwam ik erachter dat de flap het aanprees als een ‘erotische roman’. Daar werd ik niet per se enthousiast van. Maar het is gelukkig veel meer dan dat. Ja, er zitten volop erotische scènes in, maar uiteindelijk gaat het daar niet om. Het gaat over Joan die een van haar ex-minnaars voor haar ogen doodgeschoten ziet worden. Dat leidt tot een zoektocht naar Alice. Wie Alice is en wat er nog meer gebeurt, zeg ik niet. Qua plot is dit niet het type boek dat me aanspreekt, maar ik vind de stijl van Taddeo erg goed. Krachtig, origineel, tamelijk masculien voor een vrouw maar daardoor des te interessanter.

4. Mirjam Oldenhave – Weet ik veel

Mirjam Oldenhave is pleegmoeder. In dit boek geeft ze in korte inkijkjes een beeld van hoe dat is en welke problemen (en mooie momenten) dat met zich meebrengt. Ik was er nieuwsgierig naar, omdat ik pleegouders over het algemeen bewonder. Dit boek heeft daar niets aan af gedaan, maar verder moet ik toch eerlijk zeggen dat ik het niet zo goed vond. Het is vrij eendimensionaal, terwijl het juist een onderwerp is dat zich perfect leent voor diepgang en morele vragen. Je leest vooral wat er gebeurt met de pleegkinderen, wie wat zegt en doet, maar niet zozeer over haar eigen twijfels. Tussendoor natuurlijk wel, af en toe, maar veel te weinig naar mijn zin.

5. Margot Pol – Is het al zeven uur?

Dit boek heb ik hier uitgebreid besproken in een blog. De korte samenvatting? Het is een autobiografisch verhaal van Margot Pol, die besluit om haar baan op te zeggen om een jaar lang thuisblijfmoeder te zijn/worden van haar kinderen van 1 en 3 (later: 2 en 4) jaar. Ik vond het erg goed: herkenbaar, eerlijk, ontnuchterend. Wat mij betreft zouden er (veel) meer van dit soort boeken mogen uitkomen waarin iemand ook (juist) de zware kanten van het moederschap belicht, terwijl diegene ondertussen ook oog heeft voor het mooie ervan. Ja, fijn boek. Ik raad het elke (thuisblijf)moeder aan.

6. Rebecca Wait – I’m sorry you feel that way

Mijn boekenclubmaatje had dit boek gekozen als boek van de maand augustus. Over het algemeen heb ik haar en haar keuzes hoog zitten, toch verwachtte ik niet zoveel van dit boek. Maar het heeft mijn verwachtingen in elke zin overtroffen! Het gaat over een gezin (1 moeder met 2 dochters en 1 zoon) die elk op hun eigen manier proberen de familiebanden aan te halen, met wisselend succes. Het is heel grappig (écht grappig, hardop lachen grappig) en absoluut niet voorspelbaar. Het leek mij in eerste instantie een soort dertien-in-een-dozijn-chicklit, gelukkig was het dat absoluut niet. Ik ben blij dat dit boek gekozen werd!

7. Catherine Prasifka – None of this is serious

Minder blij wat ik met mijn eigen keuze (!) van de maand daarvoor. Dit boek sprak me aan door, jawel, de kleuren op de kaft (…). Maar het kan niet altijd feest zijn. Het gaat over Sophie en haar vriendengroep die uit elkaar valt nu ze klaar zijn met studeren. Sophie is – net als haar vrienden – geobsedeerd door social media. Er zit veel drama in dit boek, maar dat is vooral een hoop gedoe om niks en een hoop gezeur. Het pretendeert soms de filosofische kant op te gaan, maar dat zet nooit door. Nee, deze zou ik echt overslaan! Als je een roman wilt lezen met het thema social media, lees dan liever bijvoorbeeld No one is talking about this van Patricia Lockwood.

8. Eva Meijer – Dierentalen

Het enige 100% non-fictie boek dat ik las deze maand begon nogal droog. Ik was bang dat het taaie kost zou worden, maar niets is minder waar! Ik vond dit hartstikke leuk en leerzaam. Eva Meijer bespreekt recent wetenschappelijk onderzoek naar dierentalen: hoe communiceren dieren met elkaar? Dat blijkt veel complexer dan we tot nu toe dachten. Dolfijnen noemen elkaar bij hun naam. Bijen hebben dansjes waarmee ze informatie aan elkaar doorgeven. Penseelaapjes leren hun kinderen om iemand te laten uitspreken. Dit roept allerlei filosofische vragen op: Wat is taal eigenlijk? Moeten we dieren anders behandelen als zij ook talig blijken te zijn? Superleuk en laagdrempelig informatief – een aanrader voor elke dierenvriend :).

Benieuwd wat ik nog meer gelezen heb? Nou, onder andere deze boeken (klik op het plaatje op naar de betreffende blog te gaan):