Gelezen boeken in juli 2022
Kennen jullie Earth Overshoot day? Dat is helemaal niet leuk. Het is namelijk de datum waarop we als mensheid méér hebben verbruikt dan de aarde in 1 jaar kan vernieuwen. Deze datum valt – zoals te verwachten valt – steeds vroeger in het jaar. In 2021 was het al op 29 juli (terwijl het in 1970 nog op 29 december was). Om te huilen! Waarom haal ik dit aan?
Omdat de datum waarop mijn bibliotheek abonnement zijn maximum bereikt ook steeds vroeger valt. Dit jaar was dat begin augustus. Toen had ik dus 50 boeken geleend. Nu heb ik (voor een tientje meer) een nieuwe upgrade van mijn abonnement waarmee ik onbeperkt boeken kan lenen. Dat is dus – in tegenstelling tot Earth Overshoot day – wél goed nieuws.
Ok, goed verhaal, lekker kort, laten we snel kijken naar wat ik las in juli 2022! Ik las nog meer dan deze zes, maar die houden jullie tegoed, je moet immers ook iets hebben om voor terug te keren toch?
1. Dave Eggers – Het alles
Wat is de wat, De cirkel… ik heb ervan genoten en telkens als er een nieuw boek van Dave Eggers uitkomt, wil ik het graag lezen. Het alles (The Every) is het vervolg op De cirkel. Het gaat – even heel kort – over een toekomst waarin privacy eigenlijk niet meer bestaat en iedereen door internet/social media continu van alles op de hoogte is én elkaar ook in de gaten houdt.
In De cirkel werden de kwalijke gevolgen daarvan al zichtbaar, Het alles is nog wat extremer. Het is satirisch, spannend, bij vlagen ook grappig, het heeft wat mij betreft alles wat een goed boek moet hebben. Ik heb hier echt van genoten – en tegelijkertijd gehuiverd, want ook ik vind dat we (als mensheid) soms echt te ver doorslaan – en het al meerdere mensen aangeraden. Ja, dikke tip deze (letterlijk dik ook, 450+ pagina’s)!
2. Sanne Winchester – Ik mag niet bang zijn
Ik wilde heel cool zeggen dat ik haar (= de auteur) ken, maar dat is helemaal niet zo. Ik ken wel haar moeder en ook die ken ik niet echt goed. Maar wel goed genoeg om te weten dat haar dochter dus een boek had gepubliceerd! Dat was dan ook meteen reden voor mij om het te kopen toen ik het toevallig in de kringloop tegenkwam (want in de bieb was het niet en nieuw is het € 20, wat best prijzig is voor een boek dat ik volledig op de gok zou kopen).
Ik mag niet bang zijn is het autobiografische boek waarin Sanne (zie je – ik noem haar al Sanne, alsof ik haar echt ken, haha) vertelt over haar ervaring met een specifieke patiënt in haar rol als psycholoog. Waar gaat het over?
Als Sanne een van haar eerste cliënten ontmoet, weet ze: dit is goed fout. Emily is 28 jaar, weegt 46 kilo en komt haar kamer niet meer uit. Ze heeft bovendien een ziektegeschiedenis waarin de ene hulpverlener de andere opvolgde. En nu is Sanne aan zet. Twijfel overspoelt Sanne. Kan ze dit wel? Kan ze zo’n ingewikkelde casus wel aan?
Het klinkt nogal sensatiebelust – dat is het niet. Ik vond het mooi, eerlijk, kwetsbaar en realistisch (hoppa, daar schrijf ik even een paar grote termen na elkaar in een zin zonder verdere uitleg – gelukkig is dit geen professionele recensie anders had een redacteur hier zeker iets van gezegd ;-)). Wisten jullie trouwens dat ik flink wat jaar échte ‘professionele’ recensies heb geschreven? Soms ook voor geld (jaja). Die zijn hier nog te vinden. Inmiddels staan daar trouwens ook minder professionele recensies tussen van hier op de site. Ok ik dwaal weer helemaal af, door naar de volgende titel…
3. Willem Vermaat – Waarom we geen hondenmelk drinken
Pfoe, wat een confronterend boek dit. Het is eigenlijk een pleidooi voor veganisme, maar dan niet op een belerende manier. Of misschien is elk pleidooi voor veganisme dat in zekere zin wel een beetje.
Vermaat snijdt verschillende thema’s met betrekking tot dieren eten / dieren houden als huisdier / dieren op wat voor manier dan ook gebruiken aan en maakt met zowel feitelijke als gevoelsargumenten inzichtelijk waarom dat eigenlijk op geen enkele manier te rechtvaardigen valt. Als je daar vatbaar voor bent (en dat ben ik), kun je jezelf eigenlijk amper meer in de spiegel aankijken als je met die kennis nog steeds dieren eet.
Gelukkig doe ik dat zelf niet :), maar ik eet nog wel zuivel. En dat is óók in meerdere opzichten helemaal niet goed voor het dierenwelzijn. Dus ja, confronterend. Maar ook broodnodig, zulke boeken. En nee, ik ben nu niet van de een op de andere dag 100% vegan, maar het heeft me zeker wel (opnieuw) aan het denken gezet en ik heb weer wat stappen genomen om mijn zuivelinname te reduceren.
4. Liesbeth Smit – Ik moet nog even kijken of ik kan
Met als ondertitel ‘De stille revolutie van de introverte mens’. Ik vond het ten eerste héél herkenbaar. Ik heb er nooit over getwijfeld of ik introvert ben of niet, ik weet dat ik het ben. En ik heb het geaccepteerd – meer dan dat zelf, ik heb het omarmd :). In die zin was dit boek dus niet levensveranderd voor me. Maar desalniettemin leuk om te lezen.
In dit boek, dat veel informatie geeft over introverten/extraverten/ambiverten, kwamen veel verschillende mensen aan het woord die eveneens introvert zijn. Dat vond ik eigenlijk de leukste stukjes. Heel vaak las ik iets waarvan ik dacht ‘o ja dat heb/doe ik ook’.
Behalve informatie geeft Smit vooral veel erkenning dat het oké is om zo te zijn zoals je bent – of dat nou introvert is of niet. Introversie is niet zielig of saai (zo heb ik mezelf ook nooit gevonden gelukkig, hooguit een tikkeltje vreemd in sommige opzichten – maar vreemd is ook maar wat je vreemd noemt in een extraverte maatschappij), maar ook juist heel waardevol. Ik vond dit boek heel fijn geschreven, prettige mix tussen wetenschappelijke inzichten en persoonlijke verhalen én bij vlagen ook grappig. Ik zou het elke introvert aanraden.
5. Ilse Lazaroms – Duet
Ilse vaart met haar partner in een oude woonboot met de naam Duet op de Hudson, met als eindbestemming de haven van New York. En ze is zwanger van hun kind. Ze zou op een roze wolk moeten zitten, maar overgeleverd aan de wetten van het water en de realiteit van de gammele woonboot met haar bevroren leidingen, blijkt de werkelijkheid grimmiger. Ilses partner raakt steeds meer geobsedeerd door extreemrechtse samenzweringstheorieën die rondgaan op het internet en in de media. Met het groeien van haar buik groeit bij hem ook zijn angst voor een duistere wereldheerschappij, en ontstaat er in die kleine boot een onoverbrugbare kloof. Hoe kan iemand zich staande houden en een kind opvoeden in een wereld die steeds gewelddadiger en onzekerder lijkt te worden?
Het is een grimmig verhaal en een grimmig boek, niet echt iets om vrolijk van te worden en zeker geen luchtige kost. Maar dat hoeft ook niet altijd. Ilse is heel erg analytisch, ze denkt over alles na, piekert en peinst. Dat vond ik prettig realistisch, ook wanneer ze eenmaal een dochter heeft gekregen, deinst ze er niet voor terug ook (juist) de zware kanten van het moederschap te beschrijven.
Ik vond het bij vlagen wat langdradig en ergerde me soms een beetje aan haar gebrek aan daadkracht: in plaats van te klagen, kan ze beter actie ondernemen. Gelukkig doet ze dat uiteindelijk ook. Ik vond dit boek oké – niet zonde van de tijd (en er zaten een paar heel mooie quotes over moederschap in!), ook niet iets dat ik echt niet had willen missen.
6. Jessica Pan – Sorry dat ik te laat ben maar ik wilde niet komen
Alleen al de titel vond ik heerlijk herkenbaar ;). Nog een boek over introversie, maar dit keer vanuit een andere invalshoek: introvert Jessica Pan gaat een jaar leven als extravert, bij wijze van experiment. Van in haar eentje op reis gaan en verplicht contact maken met onbekenden tot meedoen aan improvisatietoneel en een stand-up comedy wedstrijd – ze doet het allemaal.
Soms (heel erg) tegen haar zin in en vaak met hulp van professionals. Uiteindelijk loopt het (natuurlijk) goed af en ziet ze in dat het soms goed is om uit je comfortzone te stappen.
In die zin vind ik Ik moet nog even kijken of ik kan een mooier boek. Want daar gaat het om jezelf accepteren zoals je bent, terwijl hier toch de onderliggende gedachte is dat je (te) veel mist (mooie ervaringen/nieuwe vrienden) als je vasthoudt aan je introverte gewoontes van veel alleen zijn en weinig risico’s nemen. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om mee te doen aan een stand-up comedy wedstrijd, niet vrijwillig noch gedwongen, en ik ben dat dan ook zeker nooit van plan te gaan doen. Ook niet na het lezen van dit boek. Uit je comfortzone gaan is denk ik in veel opzichten op sommige momenten een goed idee, maar je kunt het ook overdrijven. Beter lijkt mij dan ook te accepteren dat sommige dingen niets voor jou zijn. En ja, dan ‘mis’ je misschien iets. Maar je krijgt er ook zoveel voor terug (innerlijke rust, comfort, gemak, balans).
Benieuwd wat ik nog meer gelezen heb? Nou, onder andere deze boeken (klik op het plaatje op naar de betreffende blog te gaan):
