Film review Yes Day!
Drie kinderen. Twee ouders. Één dag. In de film Yes day mogen de drie kinderen van een Amerikaans gezin de hele dag allemaal dingen doen waar hun ouders ‘ja’ tegen moeten zeggen. Omdat ik me zo herken in het vaak nee-zeggen, in een negatieve sfeer in huis soms en ook de behoefte om tegen heel veel dingen toch ‘ja’ te zeggen om heel veel leuke dingen te doen (maar ja, school en werk enzo ;)), dacht ik: ik ga er een review over schrijven!
De film begint met een boze moeder. Of tenminste, ze is natuurlijk niet altijd maar boos. Jennifer Garner speelt een bewuste en solliciterende moeder, die thuis is gebleven voor de kinderen en nu weer aan het werk wil. Ze heeft jarenlang voor de kinderen gezorgd (verder niet ouderwets of zo) en is op zoek naar ein-de-lijk een baan voor zichzelf. Thuis is ze een nee-zegger en is zij de ‘bad guy’. Vaders is ietwat zachter en milder en lijkt het conflict te vermijden. Wederom niet erg vooruitstrevend en weg van de bekende mom-dad issues. Maar enigszins treurig is het wel dat ze dus dertien jaar lang thuis heeft gezeten en solliciteren niet gemakkelijk gaat.
In een filmpje dat zoonlief voor school maakte, doet hij haar af voor de boze moeder en dat wordt gecompileerd met een climax oplopende vuurvlammende heks, die een minuutlang hen dingen verbiedt.
Ze horen van een conciërge op school, die gedurende de hele film op de bizarste plekken in de film terug blijft komen, dat ze een YES DAY moeten doen, waarin de kinderen alles mogen en ouders de hele dag ‘ja’ op moeten zeggen.
Natuurlijk met een paar voorwaarden. Het mag tot een bepaald bedrag zijn, binnen een bepaalde hoeveelheid kilometers en de wens of de vraag mag niet in de toekomst liggen (zoals: mag ik een hondje?).
Ze eten ijs tot ze een 40 euro kostend dessert hebben terugverdiend, gaan met ramen open door een wasstraat en doen gekleurde limonade paintball. Hoe vet als je dit als ouder zou toelaten voor een keertje. Hoe vrij voel je je dán?! En tegelijkertijd: hoe vermoeiend zou zo’n dag zijn…
Subplot in de film is de dertienjarige dochter. Tja, die doet natuurlijk leuk mee, maar ook zou ze graag voor het eerst naar een festival willen met vriendinnen. Het is YES day dus ze hoopt ook hier een JA op te krijgen, maar helaas overtuigt ze haar moeder niet. Ze wordt boos op haar moeder en al vinden de kinderen dat geen enkel probleem (want het is voor hen nog steeds YES DAY), ziet de dertienjarige de uitgelezen kans om weg te rennen, als hun ouders op een pretpark worden opgepakt wegens geweld over het winnen van een gigantische knuffelpanda.
Een voorspelbare conclusie
Uiteraard maken de moeder en dochter het goed met elkaar, op een stressvol festivalmoment voor de tiener. De vader beseft dat hij niet zo soft moet doen en ook eens boos mag zijn, ‘ook op iemand wan wie hij houdt’. De kinderen komen erachter dat hun ouders heel erg hun best hebben gedaan op YES DAY, maar dat ze ook op andere momenten best wat dankbaarder mogen zijn voor wat ze wél krijgen.
Al met al is het een heerlijke film om met de kinderen te kijken, want er is veel te zien en veel avontuur. Als je kijkt naar hoe ouderwets de verhoudingen zijn van de ouders en hoe voorspelbaar de plot is in de film, is het op kinderniveau misschien 5-sterrenwaardig, maar op ‘volwassen’ niveau slechts 3.