Stelling: je kind(eren) de achternaam van hun vader geven is ouderwets
Tja om de redenen die vroeger golden vind ik het zeker ouderwets. Het is tegenwoordig niet meer nodig om allemaal dezelfde achternaam te hebben, om bij iemands familie te behoren en met die ‘eer te strijken’, De enige reden dat ik zelf mijn kinderen de naam van M. heb gegeven is vanwege dat ik het vind het prettig om de hele familie dezelfde naam te geven.
Mits je het met de juiste reden doet en niet doet omdat je vindt dat het hoort, moet of dat iedereen het van je verwacht, dan vind ik het absoluut niet ouderwets. Ga voor je gevoel. En als jij je er prettig bij voelt om je eigen naam te houden en het prettig zou vinden om ook je kinderen jouw naam te geven (en jouw partner staat daar ook voor open), tja… why not :).
Ik ben het eens met Frederiek. Als je je kinderen de achternaam van hun vader geeft ‘omdat dat zo hoort’, zonder ook maar over het alternatief na te denken – dát is ouderwets.
Is het echter een weloverwogen en in harmonie genomen besluit, dan vind ik het weer niet ouderwets (en dus ook niet feministisch om voor je eigen naam te kiezen). Mijn zoons hebben de achternaam van hun vader. Niet omdat ik per se één dezelfde achternaam wil als gezin (want ik heb zijn achternaam ook niet), maar simpelweg omdat ik zijn achternaam een triljoen keer mooier vind dan mijn eigen. Ik blijk tot mijn eigen verbazing wel dusdanig gehecht aan mijn achternaam dat ik hem zou willen houden als we trouwen, maar ik heb nooit zoiets gehad van ‘deze naam wil ik doorgeven aan mijn kinderen’. Er lopen bovendien ook al drie jongens rond (mijn neefjes) met de achternaam, dus hij is al doorgegeven ;-).
Ik las dat het binnenkort mogelijk gemaakt wordt (of gemaakt moet worden) om een kind beide achternamen te geven. Daar zou ik helemaal achter staan. Tot die tijd denk ik: kies lekker zelf en laat ieders keuze in zijn/haar waarde. NO op de stelling.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
