De kleine perfectionist – De 7 tips uit het veld.

Is Kobe met een tekening bezig, zegt hij heel snel ‘dit doe ik verkeerd’. Hij scheurt het blaadje snel en begint opnieuw, tot het perfect is. Bij zwemles geeft hij al heel snel aan dat hij er geen zin meer heeft, net als bij taalles. Het moet in zijn ogen (zo denk ik) helemaal 100% goed gaan, wil hij er trots op zijn.

Hoe help ik hem ook de kleine dingetjes te vieren? En daarnaast ben ik benieuwd: Is Kobe een perfectionist? Samen met hulpsites waaronder apetrotsekinderen.nl en drukvandeketel.nl kom ik erachter.

Een stempelkussen.

Is er een stempel op te drukken? Nee, dat geven heel veel sites aan van niet. Maar een combinatie van ‘je gevoel’ plus ‘de testuitslag’ kunnen je toch richting en hulp bieden. Want hoe fijn zou het zijn als ik als ouder Kobe enigszins kan helpen bij het temperen van dit perfectionisme? Hoe moeilijk dat ook is als persoon die daar totaal geen last van heeft (tot irritatie van mijn omgeving..).

What to do? Ik bezocht zeven verschillende sites en artikelen en verzamelde de meest interessante inzichten hieruit. Dit zijn ze:

1. Geef goede, duidelijke en eerlijke feedback – Dus niet ‘jij bent slim’ , maar wát er zo slim aan is. Blaas een mooie toren van duplo niet op, met “wat een ongelooflijke mooie toren heb jij nu gemaakt!’ Zo leg je de lat onnodig hoog op vlakken die wellicht wat belangrijker zijn. Deze tip las ik hier.
2. Probeer als ouder niet te ontgoocheld of te verbaasd zijn als iets niet lukt. Als Kobe dus ‘Het is mislukt’ zegt, is het beter om het kalm op te reageren dan antwoorden met: ‘maar dat is toch makkelijk’ of ‘ik dacht dat je dit wel kon’. Deze tip las ik op de pdf ‘Werken aan zelfwaardering met je kinderen’.
3. Neem andere kinderen niet als voorbeeld voor jouw kind. Volgens een artikel op partena-ziekenfonds.nl: “[…] bevestigt dat het idee dat je kind perfectie moeten nastreven om gewaardeerd te worden.”
4. In een artikel op Mamaplaats, lees ik ook iets interessants, dat ik vooral even met M. moet delen 😉 “Check ook je eigen perfectionisme. Wees zelf een voorbeeld, verberg je fouten niet, maar wees ook trots op je werk.”
5. Het interne conflict verbergen kinderen vaak, lees ik op icmw.nl. Zij geven aan: “Ze doen vaak alles om dat interne conflict te verbergen, want dat is een uiting van zwakte.”
6. Op icmw.nl lees ik ook: “Moedig niet aan om méér of beter te doen. Benoem juist dat ze tevreden mogen zijn met hoe het gaat en wat er is. Het is genoeg.”
7. Probeer eigenwaarde en een realistisch zelfbeeld te vormen:
   

Benoem: ‘Je hoeft niet alles te kunnen, iedereen heeft kwaliteiten en leerpunten en van elkaar leren we.’ Of: ‘altijd een 10 is niet realistisch en bijna onmogelijk een 7 is ook een heel mooi cijfer.’

Bron: https://www.icmw.nl/tag/zelfwaardering/

Hoe dan op school?

Al met al, denk ik dat ik Kobe van de bovenstaande punten al best veel meegeef. Alleen het lezen en rekenen in de klas, dat staat verder van ons/mij af. En daarom denk ik dat we hem thuis iets meer moeten begeleiden en helpen, zodat zijn eigenwaarde en zelfvertrouwen in de klas ook stijgt.

Mijn twijfel is nog: zou ik dit met de juffen van Kobe moeten bespreken of moet ik er juist niet zo’n groot ding van maken en het gewoon thuis oppakken? Dit is iets om zelf te gaan bedenken!

Heb jij nog tips/ideeën?