Stelling: het is oké om te beïnvloeden met welk kind jouw kind vrienden wordt
Vorige week vertelde M. dat hij op het schoolplein een moeder aan een andere moeder hoorde vragen: ‘Zullen we een speelafspraak maken voor A. en jouw dochter J.?’ Ongemakkelijk stond J’s moeder erbij, vertelde M. Het ging zo geforceerd en later bleek ook in een gesprek dat J’s moeder haar dochter liever zelf liet kiezen. De moeder van A. had het toch allemaal anders in haar hoofd. Zij wilde haar dochter helpen met het maken van zo’n speelafspraak.
Het kan natuurlijk dat je kleuter of peuter niet zo gemakkelijk afspraken maakt, dat A. wat hulp nodig had. Dan snap ik dat je je kind helpt door een ouder aan te spreken en een speelafspraak te maken. Maar.. je kunt het ook overdrijven. Je kunt ook je kind hulp bieden/geven om die afspraken zelf in de klas al te maken.
Daarnaast; Kinderen hebben niet altijd (veel) vrienden nódig of hier behoefte aan. Sommige kinderen houden van zelf of alleen spelen en hebben niet veel andere kinderen nodig hiervoor. Dat moet je als ouder zelf goed proberen aan te voelen. Is je kind verlegen, maar wil het wel graag? Dan lijkt het mij niet erg om een beetje te helpen. Maar overall vind ik dat wij als ouders het wat meer op z’n beloop moeten laten. En kinderen zelf zeker genoeg moeten maken/sterk in hun schoenen te laten staan, ze zinnen/tools moeten bieden om het zélf te regelen in de klas. Om zelf vrienden te maken.. Dus overall vind ik toch NO, ik vind het niet oké als je als ouder te veel probeert te beïnvloeden met wie (en of) je kind vrienden wordt.
Op een gegeven moment kiest ieder kind zijn eigen vrienden. Daar heb je als ouders weinig tot niets over te zeggen. Je kunt het wel proberen te beïnvloeden, al denk ik dat dit bijvoorbeeld bij pubers juist averechts werkt.
Bij basisschoolkinderen is het volgens mij nog relatief makkelijk te beïnvloeden. Op school en in de pauze kun je er natuurlijk niets aan doen, maar je kunt dat ene leuke, beleefde, slimme kind wel vaak of vaker uitnodigen voor een speeldate dan dat andere, minder leuke vriendje.
Dat doe ik zelf ook. En lijkt me helemaal oké. Ik zou Elia op deze leeftijd niet verbieden om met wie dan ook om te gaan, maar ik heb wel mijn eigen voorkeuren. Gelukkig zijn zijn beste vrienden O. en M., die ik allebei ook fantastische kinderen vind, dus ‘kan’ ik alles gewoon op zijn beloop laten. Aangezien Elia niet zo proactief is in het regelen van speeldates, nodig ik deze beide jongetjes dus wel eens uit. Als hij later, in de verre toekomst, ‘verkeerde’ vrienden zou krijgen, dan zou ik daar denk ik wel iets aan proberen te doen. Of dat dan werkt is een tweede, maar niet geschoten is altijd mis. YES op de stelling.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
