Slordig en snel – hoe Kobe zich soms iets te slim waant

Kobe weet veel. Hij kent veel woorden, kan moeilijke sommen. Een duidelijk verschil met Vicky. Vicky interesseert zich niet zo voor sommen. Ze is mega nieuwsgierig, maar Kobe is een stuk meer Bèta dan Vicky.

Maar dat heeft ook een keerzijde. En dat is dat Kobe weet dat hij hier goed in is. Dat hij goed kan rekenen. Opa’s en oma’s steken hem (logisch) vaak veren in zijn reet. Want hoe knap is het als hij de som ‘20 + 35’ binnen tien seconden kan uitrekenen. Ik ben soms even lang bezig met zo’n som. Ja, ik ben daar best trots op. Maar wil hem ook niet over stimuleren, want voor je het weet wordt hij iets te zeker over zichzelf; arrogant.

Afgelopen week hebben we voortgangsgesprek gehad met de juffen van Kobe. Zij kennen hem natuurlijk ook pas een paar weken, maar direct hadden ze al gezien dat het een pienter jongetje was. Maar ook:

“Hij is te snel en daardoor slordig.”

Wat super zonde is, want dan kun je dus juist níét goed laten zien dat je het allemaal weet en kan. Ze geven hem extra reken-, of werkboekje, want daar heeft hij dus ook de tijd voor (want hij gaat dus snel), maar ook die raffelt hij af.

Ze moeten hem dus ook stimuleren om na te denken naar hoe hij bij het antwoord komt. Leren hóé je er komt, in plaats van zo snel mogelijk het antwoord op te schrijven.

Een kind afremmen is sowieso gemakkelijker dan een kind dingen bij te leren. Iemand of een kind slimmer maken is volgens mij alleen op normaal niveau mogelijk. Maar een IQ verhogen is niet mogelijk. Dus wat dat betreft zit hij aan een goede kant van de lijn.

De juffen doen hun best en ze gaven aan dat ze hem gaan proberen wat af te remmen. Ik heb online maar even gekeken hoe ik hem het beste hiermee kan helpen, maar kon niet veel vinden behalve dat je de volgende vragen kon bedenken en het snelle werken niet teveel moest belonen. Maar vooral: LET IT GO. Het is goed dat Kobe overijverig is. Laat hem lekker zijn best doen en daar blij van worden 🙂