Mijn moeder doet mijn was niet meer. En andere dingen waaraan ik merk dat ik meer tijd heb.

^{*Foto’s door Ayla Maagdenberg}

Een dag telt 24 uur, een week telt 7 dagen, een jaar telt 52 weken. Zo is het altijd. Maar sommige minuten duren uren, bijvoorbeeld wanneer je probeert te koken met een huilende baby in je armen en een zeurende peuter aan je been. En sommige weken vliegen voorbij, bijvoorbeeld wanneer het vakantie is.

Ik ‘heb’ dus exact evenveel tijd als twee jaar geleden, toen ik de blog Mijn moeder doet mijn was schreef. Maar waar ik toen dikwijls het gevoel had dat ik nergens aan toe kwam (niet aan de ‘gewone’ huishoudelijke taken en al helemaal niet aan iets voor mezelf), daar is die balans nu (gelukkig!) ten goede verschoven. Ik merk dat vooral aan de volgende dingen:

In slaap vallen

Vroeger, 2 jaar geleden (maar het voelt als een mensenleven geleden!), viel ik vrijwel standaard elke avond in slaap in Noëls bed. Ik kon het dan gewoon niet opbrengen om nog twintig minuten langer wakker te blijven. Zoveel slaaptekort of zo weinig rustmomenten had ik opgebouwd. Tegenwoordig kost het me (meestal) geen enkele moeite om wakker te blijven en bij hem te liggen tot hij slaapt (want ja, dat doe ik nu, na ruim 4 jaar, nog steeds). Dat is een hele positieve ontwikkeling, want in een diepe slaap vallen naast je peuter/kleuter en vervolgens weer op moeten staan is voor niemand leuk.

Ik lees weer veel

Lezen is naast hockeyen mijn allergrootste hobby. Toch heb ik het een jaar of twee heel weinig gedaan. Omdat ik er simpelweg geen tijd en/of rust voor had. Overdag was ik steeds met de kinderen bezig, en wanneer dat niet zo was dan wilde ik maar één ding: slapen. Tel daar een concentratieprobleem bij op en ik kwam met moeite aan 1 boek per maand. Dat is voor mijn doen enorm weinig. Afgelopen zomervakantie heb ik ongeveer 20 boeken gelezen (namelijk deze), en dat aantal illustreert ook treffend hoeveel meer tijd ik nu heb.

Koken

Koken heb ik altijd wel gedaan, maar twee jaar geleden was het plezier erin ver te zoeken. Ik kookte meer op de automatische piloot en greep vaker naar kindvriendelijke recepten dan dat ik echt zocht naar wat ik zelf lekker vind of wil maken. Tegenwoordig heb ik een bepaald aantal gerechten dat ik graag maak (en goed genoeg kan ;-)), maar ik vind het daarnaast nu ook leuk om eens iets nieuws te proberen. Dat hoeft niet per se een heel recept te zijn, het kan ook een ingrediënt zijn. Zo vervang ik nu in sommige gevallen bijvoorbeeld geraspte kaas door edelgistvlokken en dat bevalt prima. Ik ben geen keukenprinses en ambieer dat ook niet te worden, maar ik merk wel aan mezelf dat ik het weer leuker vind om meer tijd in de keuken door te brengen en bijvoorbeeld kikkererwten of kidneybonen te weken en te koken in plaats van naar de (makkelijkere en snellere) kant-en-klaar optie te grijpen.

De was doen

En, last but not least: ik doe mijn eigen was ;-). Na een ellenlange zoektocht naar de meest milieuvriendelijke wasmachine ben ik super tevreden met mijn Haier. Sowieso heb ik de was doen altijd een van de leukere huishoudelijke klusjes gevonden, al had ik er vaak (komt ‘ie) geen tijd voor. Of tenminste, zo voelde dat dan. Gelukkig was mijn moeder zo lief om me dat stukje uit handen te nemen. Zonder haar was het sowieso allemaal nog pittiger geweest dan het al was.

Eerder schreef ik het ook al in de blog Het wordt steeds leuker met ze. En dat is dus ook echt zo: het wordt steeds leuker. Niet in de laatste plaats omdat ik steeds meer tijd voor mezelf heb. Tijd waarvan ik altijd al wel wist dat ik die nodig had (misschien zelfs iets meer dan de gemiddelde persoon), maar nooit echt besefte hoezeer ik die nodig had.