Gelezen boeken in de zomer van 2021

De zomer van 2021 is nog niet op zijn einde, dat weet ik. Omdat ik nu echter al zoveel boeken uit gelezen heb, leek dit me een goed moment voor een overzicht. In juli las ik deze boeken (ok, een paar ervan ook in juni):

Al vanaf het moment dat ik kon lezen, verslind ik allerlei soorten boeken. Toen was ik dus een jaar of zes. Er is tussendoor een dip geweest toen de jongens kleiner waren, omdat ik toen door slaaptekort en meer ellende sowieso nergens aan toekwam, maar nu heb ik de leesflow weer helemaal te pakken. Ik ben wekelijks in verschillende vestigingen van de ObA te vinden en lees zowel fictie als non-fictie, Nederlandstalig en Engelstalig (en heel soms Spaanstalig).

Nederlandstalige fictie

Ilja Leonard Pfeijffer – Grand Hotel Europa

Grand Hotel Europa is de grote roman van Ilja Leonard Pfeijffer over het oude continent, waar zoveel verleden is dat er voor toekomst geen plek meer is en waar het meest reële toekomstperspectief geboden wordt door de exploitatie van dat verleden in de vorm van toerisme. Het is een theatraal en lyrisch boek over de Europese identiteit, nostalgie en het einde van een tijdperk. 

In 2018, toen dit boek uitkwam, was het een enorme hype. Dat weerhoudt mij meestal van het (direct) lezen, omdat ik dan bang ben dat het alleen maar kan tegenvallen. Ik bleef er echter benieuwd naar en las het nu alsnog. Gelukkig maar, want het is het beste boek dat ik dit jaar las. – Ik twijfel of ik Ik ben er niet van Lize Spit dit jaar of vorig jaar las, anders is het een gedeelde eerste plaats -. Het is mooi, grappig, bij vlagen heel erg over the top maar echt de moeite waard. Er zit een romantisch liefdesverhaal in, maar ook veel kunstgeschiedenis en kritische beschouwingen over het massatoerisme. Het gaat over de schrijver (Ilja) die zijn intrek neemt in Grand Hotel Europa om te overdenken waar het misging met zijn grote liefde Clio met wie hij door Italië heeft gereisd. Ondertussen leert hij de andere hotelgasten kennen en vertelt hun verhalen. Dikke aanrader dit (dikke) boek!

Haruki Murakami – Eerste persoon enkelvoud

In elk verhaal van ‘Eerste persoon enkelvoud’ deelt de ik-figuur een uniek fragment van zijn werkelijkheid met ons. Het is Murakami op zijn zuiverst: bevreemdend, troostrijk, geestig, ontroerend.

Het is niet zo lang geleden dat ik dit boek las, toch zou ik nu al niet meer kunnen navertellen waar het over gaat. Ik heb dat vaker met Murakami. Zijn verhalen zijn zo bevreemdend, zo mysterieus, dat ze überhaupt moeilijk samen te vatten zijn. Betekent niet dat ik er niet van genoten heb. Wel vind ik Murakami over het algemeen beter in zijn romans dan in verhalenbundels, maar dat is een kwestie van smaak.

Dit boek bevat acht verhalen. In eentje daarvan verandert een toevallige ontmoeting op een parkbankje in een raadselachtig wiskundig onderhoud dat de verteller decennia later nog bezighoudt. In een andere denkt een naamloze, oudere man terug aan twee bepalende liefdes uit zijn jeugd. En in weer een andere wordt een reiziger in een aftandse herberg deelgenoot van de romantische ontboezemingen van een melancholieke aap. Fictie in zijn puurste vorm dus.

Jonas Jonasson – Zoete zoete wraak bv

Het zorgvuldig opgebouwde leven van Victor Alderheim, een uitgekookte en succesvolle kunsthandelaar uit Stockholm, wordt op een dag volledig overhoop gegooid als hij te horen krijgt dat hij de vader van de zestienjarige Kevin is en voor hem moet zorgen. Victor was juist van plan om Jenny, de dochter van een galeriehouder, te trouwen – en weer te scheiden – om haar erfenis binnen te halen. In dat plaatje past geen buitenechtelijk kind en dus bedenkt hij een plan om van Kevin af te komen in de rimboe van Afrika als de jongen achttien wordt. Maar dat plan mislukt faliekant… 

Lekker wat light reading tussendoor (al is Murakami dat in zekere zin ook wel, maar Leonard Pfeiffer zeker niet). Dit boek is net als de vorige boeken van Jonasson behoorlijk absurd en grappig. Het leest lekker weg en dat maakt het het ideale vakantieboek. Als ik de samenvatting zo lees, klinkt het niet direct als een boek dat ik zou kiezen. Maar na het lezen van De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween en De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje ben ik wel een beetje fan van Jonasson.

Engelstalige fictie

Mary Beth Keane – Ask again, yes

When the Gleesons and the Stanhopes become neighbours, lonely Lena Gleeson wants a friend. But Anne Stanhope – cold, elegant, unstable – wants to be left alone. It’s left to their children – Lena’s youngest, Kate, and Anne’s only child, Peter – to find their way to one another. To form a friendship whose resilience and love will be almost broken by the fault line dividing both families, and a tragedy that will engulf them all. A tragedy whose true origins only become clear many years later…

Als ik de samenvatting zo lees, spreekt het me niet direct aan. Veel te veel sensatie en erg soapserieachtig. Toch is het dat helemaal niet. Ik vond dit een erg mooi boek. Heel prettig geschreven, subtiel, met genoeg maar zeker niet te veel spanning. Je leeft enorm mee met de hoofdpersoon en begrijpt precies waarom hij bepaalde keuzes maakt – ook al had je zelf andere gemaakt. Dát is wat een boek wat mij betreft (onder meer) goed maakt. De beste Engelse roman die ik tot nu toe dit jaar las.

Yoko Ogawa – The Memory Police

Hat, ribbon, bird rose. To the people on the island, a disappeared thing no longer has any meaning. It can be burned in the garden, thrown in the river or handed over to the Memory Police. Soon enough, the island forgets it ever existed. When a young novelist discovers that her editor is in danger of being taken away by the Memory Police, she desperately wants to save him. For some reason, he doesn’t forget, and it’s becoming increasingly difficult for him to hide his memories. Who knows what will vanish next?

Wat een origineel, dystopisch boek. Ik houd niet zo van dystopische literatuur (met uitzondering van 1984 natuurlijk!), maar dit boek wist me toch te boeien. Het concept van een samenleving waarin steeds meer dingen ‘verdwijnen’ en ‘vergeten worden’ en waarbij het vergeten zelfs verplicht is (want anders komt The Memory Police je halen) – ik had nog nooit eerder zoiets gelezen. En dat is, in dit geval, een pluspunt. Mooi aan dit boek vind ik dat het indirect ook commentaar is op onze manier van denken en hechten aan voorwerpen of aan bepaalde dingen die we gewend zijn. Je gaat je afvragen wat nou eigenlijk echt de waarde is van bepaalde dingen, en of je makkelijk zonder zou kunnen. En is het echt erg om te vergeten, of hangen herinneringen nauw samen met zoiets als je eigen identiteit? Ja, origineel boek!

Celeste Ng – Everything I never told you

Lydia is the favourite child of Marilyn and James Lee; a girl who inherited her mother’s bright blue eyes and her father’s jet-black hair. Her parents are determined that Lydia will fulfill the dreams they were unable to pursue. But Lydia is under pressures that have nothing to do with growing up in 1970s small town Ohio. Her father is an American born of first-generation Chinese immigrants, and his ethnicity, and hers, make them conspicuous in any setting. When Lydia’s body is found in the local lake, James is consumed by guilt and sets out on a reckless path that may destroy his marriage.

Ik heb de samenvatting wat ingekort, en ook zo is duidelijk: er gebeurt veel in dit boek. Eerder dit jaar las ik Small Fires Everywhere, ook van Ng, en dat sprak me wel aan. Dit boek lijkt erop, in die zin dat haar boeken iets van een soapserie weghebben, maar dan op kleinere schaal en met wat meer diepgang. Maar wel lekker veel drama. In dit geval volg je de familie Lee, die erachter probeert te komen waarom hun dochter en zus Lydia dood gevonden is in het meer. Was het zelfmoord? Was het opzet? Het is absoluut geen thriller (gelukkig!), maar wel tragisch. En je kunt je zo goed voorstellen hoe beklemmend ouderlijke verwachtingen en ouderliefde soms kunnen zijn. Zeker als je zelf ouder bent, is dit boek ook de moeite waard, al was het maar om je bewust te zijn van je (eigen) ambities en hoe die je kind beïnvloeden.

Kikuko Tsumura – There’s no such thing as an easy job

A woman walks into an employment agency and requests a job that requires no reading, no writing – and ideally, very little thinking. She is sent to an office building where she is tasked with watching the hidden-camera feed of an author suspected of storing contraband goods. But observing someone for hours on end isn’t so easy. How will she stay awake? When can she take delivery of her favourite brand of tea? And, perhaps more importantly – how did she find herself in this situation in the first place? As she moves from job to job, writing bus adverts for shops that mysteriously disappear, and composing advice for rice cracker wrappers that generate thousands of devoted followers, it becomes increasingly apparent that she’s not searching for the easiest job at all, but something altogether more meaningful…

Even een wat luchtiger boek tussendoor. Dit boek heeft iets ongrijpbaars en bevreemdend, net als veel Japanse literatuur. Ik houd daarvan. Er gebeurt wederom niet zoveel, maar het leest lekker weg en kabbelt fijn door. Het hoofdpersonage zoekt een zo makkelijk mogelijke baan, waarbij ze zo min mogelijk hoeft na te denken. Ze gaan van de ene baan naar de andere en maakt allerlei bizars mee. Conclusie: de perfecte baan bestaat niet. Dit boek is best grappig en fijn om even ’tussendoor’ te lezen. Heel memorabel is het niet, maar dat hoeft ook niet altijd.

Nederlandstalige non-fictie

Isa Hoes – Toen ik je zag

Isa Hoes en Antonie Kamerling ontmoeten elkaar tijdens de audities van Goede Tijden, Slechte Tijden en worden verliefd. De buitenwereld ziet een stralend stel, maar in werkelijkheid kampt Antonie steeds vaker met depressies. Isa probeert haar gezin bij elkaar te houden, tot Antonie op 6 oktober 2010 besluit zijn leven te beëindigen. Toen ik je zag is niet alleen een ode aan een veelzijdig talent en een portret van twee mensen die zielsveel van elkaar hielden, het is ook een zeer aangrijpend relaas over leven met een echtgenoot die lijdt aan depressiviteit. 

Het (grote) nadeel aan boeken die geschreven zijn door mensen die geen schrijver zijn, is dat ze vaak gewoon niet zo goed zijn. Het verhaal zelf is dan wel aangrijpend of ontroerend, maar de schrijfstijl bijvoorbeeld eentonig. Dat geldt ook voor Toen ik je zag. Natuurlijk is het wat flauw om een waargebeurd en heel verdrietig verhaal te gaan beoordelen op stijl en ritme, maar feit blijft dat ik een beetje moe werd van het lezen van dit boek omdat er bijvoorbeeld zelden een mooie metafoor in zit en alle zinnen erg op elkaar lijken qua opbouw. Desalniettemin een dappere poging van Isa om eer te doen aan haar man, en een mooi relaas van een liefdesgeschiedenis die helaas traag eindigde.

Jessie & Nicky Kroon – Het zero waste project

Denk je bewust te leven maar erger je je aan de hoeveelheid (plastic) afval en rommel die je om je heen verzamelt? Dan is dit hét boek voor jou. Nicky en Jessie Kroon besloten als experiment een maand lang zero waste te gaan leven: zonder afval. Inmiddels zijn ze bijna vier jaar verder en uitgegroeid tot de grootste zero waste-lifestylebloggers van Nederland.
In Het Zero Waste Project delen Nicky en Jessie hun twaalf belangrijkste lessen om een duurzame lifestyle te ontwikkelen en vertellen ze over hun successen én mislukkingen. Doei wegwerpkoffiebekers, plastic boterhamzakjes en voorverpakte koekjes. Hi vintagewinkels en betere wereld!

Wat een fijn, inspirerend boek. De zusjes Kroon vertellen over hun ambitie om volledig Zero Waste te gaan leven, over de moeilijkheden maar ook de voldoening die dat gaf. Ze delen praktische tips die veelal makkelijk in de praktijk te brengen zijn. Ze geven veel informatie, maar het blijft vooral een persoonlijk relaas en daardoor makkelijk te lezen. Ik heb er als beginnende Zero Waster veel nuttige en bruikbare tips uit gehaald! Het gaat trouwens niet alleen maar over eten, maar ook over winkelen, dingen zelf maken, omgaan met minder/niet milieubewuste vrienden enz. Ja, zeer de moeite waard dit boek.

Marieke Eyskoot – Talking dress

Zou je graag eerlijke kleding kopen, als je maar wist waar? Vraag je je af wat je zelf kunt doen voor een groene(re) garderobe? Wil je weten wat duurzame mode nu eigenlijk is? Dit boek geeft je de antwoorden en wijst je de weg naar je eigen fair fashion lifestyle. Van shoptips tot wasweetjes, van ruilideeën tot zelfmaaktrucs, van kleding tot accessoires, verzorgingsproducten, eten en zelfs trouwen: Talking dress maakt het makkelijk en leuk om goed te doen en er tegelijkertijd geweldig uit te zien. En wie wil dat nu niet?

Anders dan het vorige boek, gaat dit boek heel specifiek over 1 onderwerp en hoe je dat duurza(a)m(er) kunt aanpakken. Maar wel een belangrijk onderwerp: kleding. Marieke Eyskoot vertelt hoe kleding gemaakt wordt (meestal helemaal niet duurzaam), wat je daar zelf als consument aan kunt doen, welke merken dan wél eerlijk zijn en waar je op kunt letten bij het winkelen. Ik heb er veel van opgestoken, vooral over de verschillende stoffen. Wist je bijvoorbeeld dat er om zijde te maken zijderupsen levend gekookt worden? Ik niet, maar sinds ik dat weet, wil ik nooit meer zijde dragen. En wist je dat er wel echt duurzame stoffen in opkomst zijn, zoals lyocell, wat vele malen milieuvriendelijker is dan bijvoorbeeld katoen? Sinds ik dit boek gelezen heb, kijk ik altijd naar het label van een kledingstuk voor ik het overweeg te kopen. En nu weet ik ook wat beter wat hetgene dat ik daar zie dan betekent. Aanrader ook deze!

Alfred Slomp – Superwaar

Het is vast herkenbaar. Je staat in de supermarkt en je vraagt je af: wat zullen we eten vanavond? Je hebt het niet gemakkelijk als consument in de supermarkt. Bij elk schap moeten keuzes gemaakt worden, en het is geen gemakkelijke afweging tussen lekker, goedkoop, gezond, milieuvriendelijk, diervriendelijk en eerlijk voor de producent. Wil je in de supermarkt wel meer duurzame producten kopen, maar raak je in de war door alle keurmerken, adviezen en tegenstrijdige meningen? Ben je goed op weg, maar zou je graag de volgende stap willen zetten naar nog meer duurzame keuzes? In ‘SuperWaar’ worden alle aspecten van duurzaam eten besproken, maar ook de dilemma’s waar je tegen aan loopt als je anders wilt gaan eten. Met praktische tips, heerlijke recepten en inspirerende voorbeelden! 

Misschien heb ik al te veel over duurzaam boodschappen doen gelezen om hier echt nog veel aan te hebben. Ik heb dit boek in 1 dag uit gelezen en hoewel ik het fijn geschreven vond, ben ik niets tegengekomen waarvan ik dacht: wat een eye-opener. De boodschap is vooral: ‘kies voor biologisch, lokaal en zo min mogelijk vlees’. Dat doe ik al ;-). Maar verder dus een prima boek, met een fijne lay-out, een toon die helemaal niet belerend is en leuke interviews met verschillende mensen die ieder op hun eigen manier duurzamer leven.

Karen Kammeraat – Gewoon goed

De Gewoon Goed koopgids neemt je op een laagdrempelige manier mee langs allerlei verschillende producten. Hoe mooi zou het zijn wanneer we zouden leven in een wereld waarin mens, milieu en economie in evenwicht zijn en de aarde niet onnodig wordt uitgeput. Dit duurzame bestaan wordt in dit boek vertaald naar een ‘mooiere wereld’. Een boek voor iedereen die wil bijdragen aan die wereld door bewuster te winkelen. Maar waar vind je de producten die bijdragen aan een mooiere wereld, en hoe herken je ze? Daar geeft deze koopgids antwoord op. De Gewoon Goed koopgids neemt je op een laagdrempelige manier mee langs allerlei verschillende producten en laat zien welke alternatieven er zijn.

Ja, over deze ben ik dan wel weer heel enthousiast! Het is een koopgids, dus meer geschikt om als naslagwerk in je kast te hebben liggen en er op specifieke momenten bij te pakken (bijvoorbeeld wanneer je een nieuwe bril nodig hebt of je parfum op is en je zoekt naar een duurzamer alternatief). Ik heb het in 1 keer achter elkaar uitgelezen en ben daardoor nu al half vergeten wat er allemaal in stond. Maar het is in elk geval veel, uitgebreid en erg leuk! En laagdrempelig, je hoeft geen vegan te worden die zijn eigen tofu maakt om toch betere, eerlijkere keuzes te (kunnen) maken. Een fijne boodschap voor wie best iets wil doen, maar niet te rigoureus. Deze wil ik (tweedehands) gaan kopen en op mijn nachtkastje leggen als naslagwerk :-).

Lykele Muus – Zo kan het dus ook

Lykele Muus is een van de miljoen alleenstaande ouders in Nederland. De helft van de week woont hij alleen, de andere helft met zijn zevenjarige dochter. Met humor en optimisme laat hij in dit boek zien hoe je verdriet omzet in kracht, hoe je orde schept in de chaos en dat het co-ouderschap een verademing kan zijn. Aan de hand van persoonlijke verhalen en interviews met andere alleenstaande ouders toont hij hoe je een weg kunt vinden naar een nieuw leven met meer rust in je hoofd, meer ruimte in je sociale agenda en meer aandacht voor jezelf én je kind(eren).

Hier komt nog een uitgebreidere recensie over online, want dit past natuurlijk precies bij Mothers & Sons ;-). Hier alvast een tipje van de sluier: ik vond het leuk, maar niet fantastisch. De enige reden dat ik er überhaupt aandacht aan besteedde was dat ik Lykele wel knap vond (ja… zo zie je maar, de redenen om een boek te kiezen zijn soms echt oppervlakkig ;)). En ook omdat ik benieuwd was naar een boek vanuit het mannelijke, vaderlijke perspectief. Meer hierover volgt dus nog!

Engelstalige non-fictie

Annie Leonard – The Story of Stuff

Annie Leonard reisde de hele wereld over om antwoord te vinden op vragen die haar van jongs af aan bezighielden: waarom gooien we zoveel spullen weg? Waar komt ons afval terecht? Hoe kan een product nog steeds goedkoop zijn als het van ver moet komen? Waarom zit er zoveel gif in de spullen waarmee we ons omringen? Haar internetfilm The Story of Stuff veroorzaakte een ware sensatie op YouTube en werd wereldwijd meer dan 10 miljoen keer bekeken. Dit boek gaat, dieper dan de film, in op zaken als: waar komen de grondstoffen voor onze spullen vandaan en hoe verlopen productie-, distributie-, consumptie- en verwerkingsprocessen van onze spullen? Ook onthult dit boek hoe ons koopgedrag op slinkse wijze op peil wordt gehouden.

De 20 minuten durende film The Story of Stuff heb ik niet gezien. En wat heb ik daar een spijt van, want in plaats daarvan dacht ik dat het een goed idee was om me door dit boek heen te ploeteren. Niet dus. Het zit zo bomvol (wetenschappelijke) informatie dat het absoluut niet lekker wegleest, maar meer lijkt op een scriptie. Of veertig scripties in één boek. Goed voor wie écht grondige research wil doen of er een vierjarig onderzoek op wil baseren, maar niet voor wie ‘gewoon’ iets meer wil weten van de levensloop van spullen zonder te worden doodgegooid met getallen. Ik word al moe als ik aan dit boek terugdenk. Jammer, want de essentie is best interessant. Dus kijk vooral de film, dan ben je in het slechtste geval slechts 20 minuten van je tijd kwijt in plaats van uren.

Hopelijk zit er iets voor je tussen en heb je na het lezen van dit alles (of een deel ervan ;-)) ook zin om naar de bieb te rennen!

Benieuwd wat ik nog meer gelezen heb? Nou, onder andere deze boeken (klik op het plaatje op naar de betreffende blog te gaan):