Spruw heeft mijn borstvoedingervaring verpest. Maar echt
Als de jonge baby van een van de Working Moms hoofdpersonages zijn lippen aan de tepel zet, word ik bijna ‘teruggezogen’ naar de tijd dat ik zelf borstvoeding gaf. Met de serie op de achtergrond en mijn laptop op schoot, ben ik soms aardig uitgetuned. Echt kijken naar de serie doe ik niet, maar iedere keer als ze borstvoeding geven wordt mijn blik ernaar getrokken. Waarom doet zo’n scène me zo veel? En waarom doet het me – bijna fysiek – zo’n vervelend gevoel? Ik dook even in mijn gevoel en het bijna missen van het geven van borstvoeding…
De eerste periode..
Bij Kobe heb ik me door 3,5e maand heengeworsteld en bij Vicky duurde het melkgeven slechts twee weken. Na beide zwangerschappen hadden we allebei binnen de eerste twee weken ‘spruw’, een soort schimmel dat overgegeven kan worden van moeder op kind en dat kloven veroorzaakt en pijn in de tepel. En met dat laatste, dan bedoel ik geen pijn, maar met die pijn bedoel ik hier het gevoel alsof er allemaal kleine mesjes in mijn tepel gestoken werden..
Bij Kobe bleven mijn tepels na de behandeling pijnlijk, al besloot ik pas na drie maanden te stoppen. Met Vicky ben ik gelijk gestopt met moedermelk zodra ik erachter kwam dat we spruw hadden. Oef, wat scheelde dat een hoop pijn en frustratie.
Waarom heb ik er spijt van?
Maar toch, iedere keer als ik die scènes kijk, denk ik: ik mis het toch. En ik herken het gevoel ook zo goed. Een kleine kriebel in je onderbuik, een gesuis in je hoofd, het soort natuurlijke meditatie die je ook soms bij hardlopen hebt (als je het lang genoeg doet). Eigenlijk dus een heel prettig gevoel.
Maar helaas bracht spruw hier een soort slechte connotatie bij. Iedere keer als ik aan borstvoeding denk, denk ik dus niet alleen aan het fijne, moederlijke gevoel. Ook denk ik aan pijn, messteken, kloven en antibiotica, wat ook een hels karwei was om dit aan de kindjes te geven..
Al met al heeft spruw me ervan weerhouden om er echt van te genieten en zou ik graag een keer borstvoeding geven opnieuw beleven. Maar dan min deze schimmels…
Toch nog maar voor een derde gaan dus? 😉