Stelling: je moet je kind leren om attent te zijn
Een attente kleuter, bestaat dat? Dat is mijn eerste gedachte. Ik denk namelijk van niet. Volgens mij is het inherent aan kleuter zijn dat je denkt dat de wereld vooral om jezelf draait en je dus niet bezig bent of kunt zijn met behoeftes van andere mensen.
Ik probeer Elia en Noël attent te maken door ze te betrekken bij cadeautjes kopen voor hun vrienden of voor opa en oma, door te bespreken dat zij het ook leuk vinden als iemand iets voor hen doet, en door uit te leggen hoe iemand anders zich voelt en wat zij daaraan zouden kunnen doen. Zo van: ‘Oma is verdrietig, dus laten we vandaag extra lief voor haar zijn.’
Of ze daar iets van begrijpen? Geen idee. Maar kwaad kan het ook niet. Ik denk dat je, net als met alles, je kinderen het meeste ‘leert’ door zelf het goede voorbeeld te geven. ‘Attent zijn’ zie ik dan in de breedste zin van het woord, dus niet alleen iemands verjaardag onthouden. Zoals ik het zie heeft het meer te maken met empathie tonen en je inleven in de ander. En precies dat doen kleine kinderen nou eenmaal niet of amper.
Neemt niet weg dat het wel degelijk een belangrijke competentie is, die ik ze heel graag wil meegeven. YES op de stelling dus, met de kanttekening dat het denk ik weinig zin heeft als ze nog (te) jong zijn.
Attent, attent. Wat is attent eigenlijk? In mijn oren is dat een term die volledig bij deze tijd past. Je moet zo veel. Je moet bezig zijn met verjaardagen of belangrijke momenten. Iemand feliciteren als die jarig is, een stel feliciteren als ze een jaar getrouwd zijn, je wordt er tegenwoordig via allerlei kanalen aan herinnerd om attent te zijn. Facebook vertelt wie er jarig is, via Greetz krijg je een reminder dat je vorig jaar ook al een kaartje hebt gestuurd…
Het is voor mij ook wel belangrijk, begrijp me niet verkeerd. Ik doe ook mijn best om cadeaus te kopen voor familie of iemand een What’s App te sturen als die wat verder weg staat. Maar ik vind het zo veel belangrijker als iemand dat alleen doet als hij dat zelf wil. En niet alleen maar omdat het nou eenmaal die ene datum is. Ik word er ook zo veel blijer van als een vriendinnetje me op een random moment belt als ze ergens mee zit en dit even met me kwijt wil, dan wanneer ik een belletje krijg op mijn verjaardag. Dat doet me een stuk minder.
Dus: je kinderen aanleren om attent te zijn? YES. Maar attent in de meest pure zin van het woord. Iemand de aandacht geven die hij verdient, op de momenten dat je het écht meent.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
