Kinderen voor kinderen en Mathilde. Jeugdsentiment uit mijn eigen kindertijd herleefd.
Een van de leukste dingen aan het hebben en zien opgroeien van jonge kinderen vind ik dat je wordt teruggevoerd naar je eigen jeugd en er allerlei herinneringen boven komen die je bijna vergeten was. De volgende dingen zijn voor mij echt jeugdsentiment:
Kinderen voor kinderen
Oh wat heb ik veel Kinderen voor kinderen geluisterd toen ik jong was… ik herinner me de eindeloze autoritten naar Frankrijk en weet ik veel waar mijn ouders me allemaal mee naartoe namen. Ik was altijd kotsmisselijk dus lag dan op de achterbank met een discman (ja echt) naar cd’s te luisteren die ik bij de bieb haalde. Dat was wat mij betreft de grootste voorpret. Daarom vind ik het extra leuk dat Elia nu op zo’n leeftijd is dat hij ook echt begint te begrijpen (en onthouden!) wat ze zingen. Er zitten best mooie nummers tussen trouwens met een waardevolle boodschap, bijvoorbeeld Haai-alarm! Soms vergeet ik de cd er ook uit te halen in de auto en luister ik dus ook wanneer ik in mijn eentje naar mijn werk rijd naar Kinderen voor kinderen :’).
De boeken van Roald Dahl
De film van Matilda heb ik geloof ik wel vijf keer gezien als kind. En alle boeken heb ik uiteraard gelezen. Elia heeft nu Sjakie en de chocoladefabriek gelezen (voorgelezen door papa) – De GVR was nog wat te spannend dus die proberen we later nog eens. Het lijkt me superleuk als hij wat ouder is, dan kunnen we door naar Paul van Loon en De vijf in een kampeerwagen (bestaat dat nog? – ja dus). En dan, nog wat jaartjes later, Harry Potter. Liefde!
Jarig zijn & sneeuw
Dit zijn echt van die momenten die hun glans verliezen als je volwassen bent. Althans, voor mij wel. Mijn verjaardag doet me nu vrij weinig, maar ik weet nog hoe ik als kind de dagen aftelde en de avond ervoor moeilijk in slaap kon komen van de spanning. Dat herken ik ook bij Elia en vind ik zo leuk om te zien, dat enthousiasme ook ’s ochtends als hij een versierde woonkamer in komt…
En ook als het sneeuwt. De eerste dag dit jaar dat er sneeuw lag, zaten de jongens om 7.00 allebei al met hun neus tegen het raam te wachten op het moment dat we naar buiten gingen. Ik vind sneeuw er mooi uitzien, maar blijf zelf toch echt liever lekker warm binnen… natuurlijk zijn we wel naar buiten gegaan (niet om 7 uur ;-)) en ik vind het mooi om de magie van een sneeuwlandschap door hun ogen te zien.
Bellenblaas
Fan-tas-tisch, vond ik als kind. Met name Noël vond dit toen hij nog kleiner was ook geweldig. Had hij een driftbui dan was er geen betere manier van afleiden door even wat bellen te blazen. Dan sprong hij op en neer en probeerde ze te pakken. Ik snap wel wat daar leuk aan is… toch vind ik het nu zelf vooral een kliederboel…
IJsjes, pannenkoeken, snoep en frietjes
Hier word ik zelf ook nog steeds heel enthousiast van! Maar de verrassing is er wel af wanneer je zelf degene bent die bepaalt wat er wanneer gegeten wordt. De jongens kunnen zó enorm blij worden als ze horen dat ze na het eten een ijsje mogen, of dat we die dag frietjes eten. We vragen ze geregeld aan het einde van de dag wat ze het leukste van die dag vonden, en als we iets van bovenstaande eten wordt dat vaak genoemd als leukste ;-).