Waarom de kinderen in de 21e eeuw steeds vaker hoogsensitief zijn.

HSP, burn-outs, gevoeligheid, mindfulness, yoga, meditatie, het zijn termen die ‘populair’ zijn, bijna hypes te noemen. Maar het is niet zomaar zo dat deze termen nu opkomen. Het is een stroming of een periode in onze ontwikkeling, die over, zeg even, duizend jaar een hele duidelijke plek krijgt in de evolutietheorie. Ik geloof er namelijk in dat wij mensen steeds gevoeliger worden. Er komen steeds meer jongvolwassenen bij die zweren bij een juiste ademhaling, die dagelijks mediteren. En ik geloof dan ook dat de kinderen die nu geboren worden echt een soort ‘sixth sense’ zullen hebben. En dan heb ik het niet meteen over ‘I see dead people’, écht niet.

Maar is dit ook echt zo? En hoe zie ik dit bij mijn kinderen?

Kobe en Vicky zijn allebei extreem gevoelig. Als zij een kamer binnenkomen (dat hadden ze ook als baby al) nemen ze direct de aura van de kamer over. Als er overdag iets anders gaat, als er oppas is geweest of als wij gespannen zijn, dan voel ik de onrust aan het einde van de dag. Ze kunnen minder goed tegen verandering en voelen het direct aan als ik niet lekker in mijn vel zit.

Noem ik ze gelijk hooggevoelig?

Nee. Want in de basis denk ik dat ieder kind binnenkort hooggevoelig is. En ik hoor je vragen: is het niet dat we simpelweg een naam hebben bedacht voor iets wat er wellicht altijd al was? Zijn we niet gewoon steeds meer stickers aan het bedenken voor problemen die al onderliggend bestonden?

Dat denk ik ook. Ik denk dat de wetenschap steeds verder komt en we steeds meer weten welke stempels we kunnen plakken op ziekten/gekkigheden. Toch denk ik ook dat er iets aan het veranderen is in onze bestaansvorm.

Op de site psychologies.be las ik dit artikel: ‘Wordt de wereld harder… of worden wij gevoeliger?” Zij geven juist het omgekeerde aan:

We zijn evolutionair niet aangepast aan de eisen van de moderne tijd. Wij, of beter gezegd: ons stressresponssysteem.

De moderne tijd haalt ons lichaam en ons mentale systeem door de war. De nieuwe generatie heeft dus al die meditaties nódig om tegen de wereld 2.0 (of 3.0) te kunnen? Onze huidige generatie (die nog niet ver genoeg geëvolueerd is om tegen de ‘harde’ en snelle wereld te kunnen) is zichzelf dus op wat meer handmatige manieren aan het leren te kunnen tegen de stressvolle wereld. Over enkele generaties zit mindfulness, yoga en meditatie ingebakken in ons fysieke systeem.

Je zou dan eigenlijk moeten aannemen dat we in generaties juist ongevoeliger zouden moeten worden. Om tegen deze technologische wereld te kunnen? En onze kinderen lijken gevoeliger, maar dat komt omdat zij op jonge leeftijd al worden geconfronteerd met iPads en overprikkelende media.

Volg je het nog?

Overall denk ik dat er in de generatie van ons en die van Kobe en Vicky een aantal dingen samenkomen: er zijn meer prikkels én we zijn aan het ontdekken hoe we ons fysieke en mentale gestalte weerbaarder kunnen maken tegen die prikkels. We hebben meer besef van hoe belangrijk de mentale gezondheid is en hechten meer waarde aan het die zo goed mogelijk te houden.

Dus. Ik denk eigenlijk dat we inderdaad steeds (hoog)gevoeligere kinderen krijgen. Kinderen die beter aan kunnen en durven geven wanneer het genoeg is, wanneer hun prikkellevel tot zijn max. is. En dus ook een generatie die mindful bezig is met dat niveau aan prikkels en weet wanneer ze een stap terug moeten doen… Of is dit gewoon een randstad dingetje? 😉

Ben benieuwd hoe jullie dit zien!