Stelling: een vrouw zou na een miskraam recht moeten hebben op rouwverlof
Soms voel ik me bevoorrecht. Dat ik twee goede zwangerschappen heb gehad én twee gezonde kinderen hier uit zijn gekomen. Na de bevalling zat ik zeker niet op een roze wolk maar ik heb geen klagen. Er zijn moeders die het begin volledig meemaken, die zich helemaal moeder beginnen te voelen, de hormonen hebben, die zich zowel mentaal als fysiek als in materiële vorm voorbereiden op een kindje. En die vervolgens na een aantal weken of zelfs maanden een miskraam krijgen en hun kindje niet, of misschien heel kort, levend in hun handen hebben kunnen dragen. Als je kind ook daadwerkelijk geboren is, heb je recht op verlof. Maar verlies je je kind eerder in je zwangerschap kom je gelijk in ‘ziektewet’ terecht als je hier thuis van wil blijven. En ja, dat lijkt me meer dan nodig. Want hoe impactvol het krijgen van een kind is, het níét voldragen van je kindje, deze in je armen kunnen sluiten, lijkt me zó impactvol op je hele gesteldheid, dat het me verbaasde dat hier niet een soort van rouwverlof van bestond.
Mijn reactie lijkt me duidelijk; YES op deze stelling.
Ja, ik ben het hier heel erg mee eens. Wel vind ik dat het optioneel zou moeten zijn, dus alleen als je er behoefte aan hebt. Ik kan niet voor andere vrouwen spreken en heb zelf (gelukkig) nooit een miskraam meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat er vrouwen zijn voor wie werken in de periode erna een welkome afleiding is.
Maar voor wie dat niet zo is, voor wie meer tijd nodig heeft om te verwerken dat ze haar kindje kwijtgeraakt is, zou er wat mij betreft zeker de mogelijkheid moeten bestaan voor zogenaamd ‘rouwverlof’. Nu is dat er wettelijk gezien niet, al denk (en hoop) ik dat de meeste werkgevers er wel op een menselijke manier mee omgaan en degene in kwestie vrije dagen geven/gunnen.
Wat het moeilijk maakt, is dat het ontastbaar is. Als je een baby krijgt, moet je daarvan herstellen + voor die baby zorgen. Als je een miskraam hebt, is er geen baby om van te zorgen, maar wél een herstel. Dat kan dan puur emotioneel zijn, maar ook lichamelijk. Het hangt er ook vanaf met hoeveel weken je je kindje verloren bent. Hoe dan ook, ik vind JA op de stelling: er zou rouwverlof mogelijk moeten zijn voor de vrouwen die een miskraam gehad hebben én die dat zelf willen.
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
Waarom niet ook rouwverlof voor de partners? Zij verliezen net zo goed een kindje. Misschien niet lichamelijk, maar wel emotioneel. Of er een verschil in impact is, wil en kan ik niet beantwoorden – maar alleen van vrouwen te spreken lijkt me toch te weinig.
Verder helemaal met jullie eens!
Mooie, waardevolle toevoeging Hannah! Ik denk dat het sowieso per persoon verschilt wat voor impact een miskraam heeft – vrouw of man. De man heeft alleen niet het lichamelijke herstel erbij. Maar ik ben het ook helemaal eens met jou, ook voor partners! En dan ook meteen langer, niet zoiets belachelijks als 2 werkdagen (…).
Ik zeg: dit wordt de stelling voor komende maandag. Dank inderdaad voor je aanvulling Hannah! 🙂