Een duik terug in de babytijd: 10 slaaptips van Gina Ford
Het is alweer even geleden dat ik in de wereld van de (niet) slapende baby gedoken ben. Als er iemand is die me door die eerste doodvermoeiende weken heeft gesleept, dan is het Gina Ford wel. Als ik terugkijk op de babytijd, denk ik vooral aan de pijnlijke kloven waar de piepkleine Vicky steeds maar aan zoog, aan de krijsende Kobe die alleen relaxt werd in de draagzak en aan nachtbraker Vicky die na twee weken al geen zin meer had in mijn moedermelk. En dan willen ze, in al die hectiek, dat je ook nog eens denkt aan termen als ‘rust, ritme, regelmaat’ en dat je rekening houdt met clustervoedingen.
Tijdens alle nachtvoedingen en als ik me goed herinner, ook nog voordat de weeën begonnen, kreeg ik De tevreden baby aangeraden. Het gaf rust. Het voelde wat hard richting de kindjes, maar ik voelde in mijn onderbuik dat ik in de basis rust moest krijgen in het ritme.
Nu de babyboom in mijn vriendenkring nu wel echt is begonnen, hoor ik steeds vaker over slaapcoaches, trainingen. Over mensen die rond de babytijd verteld krijgen dat coconnen zó goed is voor de hechting, maar nog geen jaar later een coach voorgeschoteld krijgen omdat hun kindje niet goed slaapt (dat wil overigens niet zeggen dat ieder kind dat niet goed slaapt door dat coconnen komt.. kleine disclaimer 😉 ).
Maar: goed nieuws! Gina Ford is eigenlijk al een coach op zich. Ook toen Kobe en Vicky ouder waren – en nu nog steeds – heb ik van een aantal tips actief gebruik gemaakt. Graag zet ik wat tips op een rijtje. Let op: ik heb niet alles klakkeloos overgenomen én vond erg veel in haar boek overdreven en té strak. Dit zijn de highlights die wél zijn bijgebleven.
Mocht je hem helemaal willen lezen, kun je hem trouwens ook bestellen.
- Slapen doen we in het donker >> Gina Ford gelooft heilig in het biologische ritme en dat externe factoren kunnen beïnvloeden hoe je kindje slaapt. Licht kan resulteren in minder goed slapen. Koop verduisterende gordijnen óf plak de licht doorschijnende randen desnoods af.
- Tijdens een nachtvoeding wordt er níét gepraat >> Het is heel verleidelijk om het – ook al is het ’s nachts – gezellig te gaan praten met je kindje. Zingen bijvoorbeeld, of lieve woordjes zeggen. Maar als jij praat, vertel je je kindje eigenlijk: “Jaaaa mama of papa is wakker! We kunnen even gaan spelen. Ja toch?” Vermaken helpt niet om hem te laten slapen.
- Tijdens een nachtvoeding, maar ook als de baby wakker wordt ’s nachts, blijft het ook donker, of zo donker mogelijk >> zie punt 1 🙂
- Dit vond ik een moeilijke: haal je kindje niet uit bed als ze huilen. houd het bij een aai. Deze is me niet gelukt, niet altijd. Zeker niet in de eerste maanden. Maar toch geeft Gina Ford aan dat je zo veel mogelijk je kindje in zijn bedje moet laten liggen.
- De Moro-reflex bij baby’s is heel sterk. De Moro-reflex komt vaak voor als baby’s slapen en kan ze snel wakker maken. Belangrijk is dus dat je je kindje goed instopt. Tijdens een lichte slaap, kunnen ze anders heel snel wakker worden en de deken van zich afschoppen.
- Leg je baby niet in slaap in bed, maar geef je kindje de tijd om zelf in slaap te vallen. Ook dit is een lastige en is me ook zeker niet gelukt. Wat ik overdag vooral testte, was om heel duidelijk aan te geven dat het slaaptijd was.
- Als je kindje moeite heeft met in slaap vallen in zijn (ja, ik gebruik zijn, voor het gemak), staat er in het boek vermeld dat je moet beginnen met het wennen aan de kamer. De luier verschonen op de commode, even spelen in de kamer, leg desnoods het autostoeltje in de ledikant, waar hij wél altijd goed in slaapt. Als de kamer bekend is en als hij zich prettig voelt, kun je hem in bed leggen, vijf minuten weggaan en weer terugkomen. De tussenposes kun je steeds langer laten duren. En als hij gewend is aan het bed, kun je dit gaan proberen tijdens het middagdutje.
- Ook interessant: probeer een juiste voedings- en slaapassociatie juist te krijgen. Je moet namelijk niet denken dat voeden de enige manier is om je kindje rustig te krijgen. Kinderen horen niet lang te huilen, er is vaak een onderliggend probleem (zoals de verborgen reflux bij Carms).
- Een vast patroon voor het slapengaan >> hoe klein je baby ook is, een patroon geeft hem vastigheid. Als jij iedere avond vlak voor het bedtijd is, je baby de fles geeft en erna een boekje leest om hem vervolgens in bed te leggen: gaat hij deze routine herkennen. En zo een gezonde en logische slaapassociatie krijgen. Na tien keer zal hij gaan gapen bij het verhaaltje en de voorspelbaarheid leert hem dat zijn bedje erna volgt.
- En dit gaf me rust:
Je baby heeft 9 maanden (zo ongeveer) in je buik gezeten. Hij moet wennen om zichzelf in slaap te krijgen en zich te kalmeren. Dat hij dit niet meteen doet wanneer je wegloopt de eerste keer dat hij in bed ligt: DAT IS NORMAAL!
Denk dus niet dat het naar bed gaan gelijk vlekkeloos verloopt en geef jezelf, je partner en je kindje de tijd om hier een weg in te vinden. Lees zo veel mogelijk artikelen of boeken en haal hier uit wat het beste voor jullie voelt (en zoals ik al zei: neem niet alles klakkeloos over, want sommige dingen werken voor de ene wel en de ander niet).
Jullie komen er wel, I’m sure 🙂
Volgende week op de planning:
Wat nam ik níét over uit Gina Fords’ De tevreden baby. Stay tuned!
*Foto door Ayla Maagdenberg