Liefde en geduld. Dé twee ingrediënten voor succesvol ouderschap.

Een goede vriendin van me is onlangs bevallen, van haar eerste kindje, een zoontje. Superleuk natuurlijk. Omdat een gewone babyshower nu natuurlijk niet mocht (en omdat zij dat zelf trouwens niet eens had gewild), deden we een soort mini virtuele babyshower waarin iedereen een videoboodschap voor haar opnam. Zo ook haar oma.

Waar haar vriendinnen (onder wie ik) hele verhalen hielden over het moederschap en tips & tricks deelden, daar zei deze wijze vrouw alleen maar:

Eigenlijk is het niet zo moeilijk. Wat je nodig hebt is liefde en geduld, de rest komt vanzelf.

Dat vond ik een hele mooie. Zij kan er natuurlijk ook met meer afstand naar kijken dan wij, omdat de tijd dat haar kinderen klein waren al (ver) achter haar ligt. Waar wij meer handige adviezen voor nu gaven, daar zag zij het grotere geheel.

Adviezen kunnen absoluut handig zijn, net als bijvoorbeeld opvoedboeken. Maar uiteindelijk, op de lange termijn, maakt het allemaal niet zoveel uit.

Dus vergeet deze blog, verbreek het contact met alle medemama’s en kijk naar je kind. Nee, grapje natuurlijk 😉 (althans: ‘kijk naar je kind’ blijft wel een goeie…).

Uiteindelijk doet het er niet zoveel toe. Het maakt niet uit of je samen slaapt met je baby of juist niet, of je hem soms (even) laat huilen of niet, of je hem gepureerde hapjes of hele broccolistronken geeft, of je je kind vervoert in de draagzak of in een kinderwagen, of je gaat voor een natuurlijke thuisbevalling of juist voor een ziekenhuisbevalling met alle mogelijke pijnstilling, of je je kleuter 3 kwartier of 3 uur per dag naar een beeldscherm laat kijken. Dat zijn geen dingen die een kind (of jijzelf trouwens) zich over pak ‘m beet dertig jaar herinnert.

Maar dat je hem of haar opvoedde met liefde en geduld – dát wel.