Een reis door de tijd. Elk jaar een fotoalbum vol herinneringen.
Herinneringen bewaar je in eerste instantie zelf, in je gedachten. Omdat het geheugen feilbaar is en omdat elke herinnering met de tijd vervaagt, vind ik het daarnaast leuk om een paar van onze mooiste momenten vast te leggen en te bundelen. Dat doe ik in fotoboeken van Albelli die ik op computer maak. Deze blog is geen reclame voor Albelli, hoewel ik wel erg tevreden ben over de kwaliteit van de boeken en over hun service!
Wij hebben nu in totaal zes fotoboeken. Twee van Elia als baby (!), die stammen duidelijk uit de tijd dat ik nog maar 1 kind en veel meer tijd had :’). Dan nog eentje van Elia van 1 tot 2 jaar, en eentje van Noël. Sinds 2019 ben ik begonnen met het maken van familie-jaarboeken, omdat het onmogelijk was om de kinderen nog van elkaar te scheiden. In het echte leven én op foto’s ;-).
Elia’s eerste fotoboeken staan vol met… juist: Elia. Als ik erin kijk, want dat doen we allemaal regelmatig, valt me vooral op hoeveel tijd ik destijds stak in de details. Elke foto heeft een andere achtergrondkleur en versiering…
Dat is in Noëls boek wel anders ;-). Hier zijn alle achtergronden wit en eigenlijk vind ik dat juist ook wel weer mooi, fijn rustig. Bovenstaande foto’s zijn me zoveel waard, de manier waarop Elia naar zijn kleine broertje kijkt… ik smelt weer helemaal als ik dit zie! Overigens zijn de mooiste en meest professionele foto’s genomen door het leuke meisje dat ook onze kopfoto maakte: Ayla. Als je een fotoshoot wilt doen met een fotografe die niet alleen prachtige foto’s maakt maar ook gewoon enorm leuk is, kijk dan zeker eens op haar site.
Deze foto’s komen jullie vast bekend voor? Mooi aan zo’n professionele shoot vind ik bovendien dat alle foto’s bij elkaar passen…
…al is het natuurlijk ook helemaal prima om je mobiel te gebruiken. De foto op de rechterpagina hierboven is bijvoorbeeld genomen met een mobiel. Dat zou je niet zeggen als je hem ziet, want de kwaliteit is goed en hij is nog vrij scherp ook. Maar wel onvergelijkbaar met die van de vorige pagina’s natuurlijk. Ik vind de mix van mooie, geposeerd en ‘echte’ foto’s ook leuk. Zo zit er in het boek bijvoorbeeld ook een foto van een boos kijkende Noël met moddervegen op zijn wang, en eentje van beide jongens die tegelijkertijd tegen dezelfde boom plassen (…). Dat is het leven!
Behalve foto’s zet ik er ook tekst bij. Grappige uitspraken bijvoorbeeld…
…of verhaaltjes van dingen die gebeurd zijn. Mijlpalen zoals Elia’s eerste schooldag, vakanties, maar ook gewonere dingen zoals verjaardagen en weekendjes weg naar ons huisje in het bos (ook te huur!).
Het streven is om elk jaar 1 fotoboek te maken. Aangezien ik niet elke bladzijde meer versier, is dat ook goed te doen ;-). De jongens bladeren ook vaak door de boeken en bespreken dan wat ze zien. Ik verbaas me er vaak over hoeveel dingen Elia zich nog herinnert… soms nog meer dan ik…
Alle bijzondere en minder bijzondere momenten zijn het herinneren waard, en ik kan iedereen, maar zéker elke ouder met jonge kinderen, aanraden om zoiets bij te houden. Want het is zo leuk om (samen) terug te kijken!