Stelling: ouders zijn verantwoordelijk voor het pestgedrag van hun kind
Wow, die kwam aan. Altijd als ik het woord pesten hoor of lees, krijg ik de bibbers. Waarom? Omdat ik bang ben dat Kobe dit misschien zou kunnen gaan doen misschien? Nee, ik zie dit niet gebeuren. Kobe is een gevoelig mannetje en heeft wel een grote mond thuis, maar volgens mij is hij op school een stuk subtieler en kalm. Ook heeft hij een erg sympathisch vermogen. Als ouder denk ik dat je kunt bijdragen aan hoe je kind met anderen omgaat. Je kunt aangeven dat iets wat iemand bij jou doet, wat niet fijn voelde, dat je dat dus ook niet anderen moet aandoen.
Toch denk ik dat er veel externe factoren kunnen zijn, die buiten de macht van ouders liggen. Samenzweringen in de klas en ín het moment iets zeggen waar je misschien later spijt van krijgt, is iets wat je als ouder niet kunt beïnvloeden. Ik denk écht dat pestgedrag in de klas kan voorkomen en dat die externe factoren (peer group) sterker kunnen zijn. De juf moet hier scherp op zijn.
Wat natuurlijk niet betekent dat je als ouder thuis hier niet op kunt reageren. Wees er als ouder scherp op en reageer en acteer direct als je merkt dat er onenigheden bestaan tussen je kind en die van kindjes uit de klas. Probeer je kind mee te geven dat ze rekening moeten houden met de gevoelens van kindjes uit hun klas. En als je dat doet dan heb je je best gedaan denk ik. Mijn reactie: NO, ik denk niet dat ouders 100% verantwoordelijk zijn voor het pestgedrag van hun kind.
Ik denk dat ouders het in sommige gevallen niet eens weten wanneer hun kind een ander pest. Dus dan kun je ze ook moeilijk verantwoordelijk houden. Verantwoordelijk voor het meegeven van de goede normen en waarden, dat wel, maar dat doet volgens mij élke ouder zo goed als hij kan.
Net als Frederiek kan ik me ook niet voorstellen dat mijn zoons ooit iemand zouden pesten. Maar ja, dat ik dat niet voor me zie is geen enkele garantie dat ze het ook echt niet zullen doen. En op een bepaalde leeftijd wordt de peer pressure belangrijker dan wat je ouders zeggen. Ik denk niet dat je helemaal kunt voorkomen dat je kind ook een pester wordt, maar je kunt de kans wel minimaliseren door er bijvoorbeeld gesprekken over te voeren (met je kind, maar ook met bijvoorbeeld de juf) en door betrokken te zijn en blijven bij wat er zich in hun leven afspeelt, ook wanneer ze je niet (meer) alles vertellen.
Uiteindelijk is een kind zélf verantwoordelijk voor zijn daden. Maar een jong kind, en zelfs een puber, heeft soms hulp nodig bij het inzien wat goed en wat fout is. Dat lijkt me zeer zeker een taak voor de ouders dus, in samenwerking met de juf. Ouders zijn dus niet in hun eentje verantwoordelijk voor het pestgedrag, want die verantwoordelijkheid ligt net zo goed bij het kind zelf en bij de leerkracht. Maar het is ook weer te makkelijk om te zeggen dat ze er helemaal niet verantwoordelijk voor zijn. Want als iedereen zo denkt, wiens taak is het dan nog om zo’n kind op het rechte pad te krijgen?
Een twijfelachtige YES op de stelling voor mij dus… Ouders zijn wél verantwoordelijk, maar niet als enigen…
Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:
