Itte wol lapen. De mooiste mijlpalen in de levens van mijn kinderen tot nu toe.
Itte wol lapen.
Is dat Zweeds? Nee, dat is hoe Elia toen hij anderhalf was aangaf dat hij wilde slapen: ‘Ik wil slapen’, oftewel, ‘itte wol lapen’. Daarmee komen we meteen bij wat mij betreft de mooiste mijlpaal uit een beginnend mensenleven.
Leren praten
Wat vond ik het fantastisch om (twee keer) te mogen meemaken. Die eerste keer bewust ‘mama’, maar ook de eerste korte zinnetjes zoals ‘itte wol lapen’. Die periode waarin eigenlijk niemand begrijpt wat je kind zegt, behalve jij zelf, en je daar vol trots op reageert. Elia noemde zichzelf vrij gauw ‘Eya’, Noël was de twee jaar gepasseerd toen hij voor het eerst zijn eigen naam begon te gebruiken in zinnen. Daarvoor zei hij ‘itsje’. Hij was sowieso een groot fan van de ‘sj’ klank, wat zorgde voor schattige woordjes als ‘jasj’ en ‘poesj’. En niet te vergeten die dierengeluiden die ze dan maken in plaats van het dier bij de naam te noemen. Fantastisch. Ja, dit vond ik echt de allerleukste mijlpaal :).
Toen Noël kleiner was, zei ik ook dikwijls dat ik niet kon wachten tot ze met elkaar zouden kunnen praten. Inmiddels hebben ze elke dag de hele dag door gesprekken, en dat vind ik echt een van de leukste dingen aan het hebben van meerdere kinderen.
Leren lopen
Op een goede tweede plek het leren lopen. We hebben een filmpje van Elia’s eerste pasjes los. Het was in Mexico en hij was toen 13 maanden. Het filmpje is vooral aandoenlijk omdat je mijn vriend met een enorm hoog stemmetje ‘goed zo schatje’ hoort zeggen, maar ook omdat Elia’s bolle dreumesgezichtje boekdelen spreekt. Hij was zó trots en zó blij dat hij zich nu helemaal zelfstandig kon verplaatsen zonder over de vloer te hoeven kruipen…
Voor het eerst doorslapen
Terwijl ik deze schrijf, lach ik als een boer met kiespijn. Elke ouder kent de verbazing wanneer je baby voor het eerst zes uur achter elkaar slaapt en je wakker schrikt en denkt ‘heeft hij al gedronken?’. Dat heugelijke moment dat je beseft dat je voor het eerst in weken weer wat relaxter wakker wordt, is zó fijn. En waarom dan “als een boer met kiespijn?”. Nou, omdat onze jongste zoon bijna 3,5 is en nog steeds vrij vaak ’s nachts wakker wordt… al gaat dat echt beter nu we een beloningskalender hebben.
Voor het eerst op het potje/op de wc
Zindelijk worden is zo’n grote stap naar volwassenheid, of in elk geval naar groter worden, naar meer controle over je lichaam hebben en naar ook op dit punt zelfstandiger worden. Het zindelijkheidsproces bij Elia duurde drie maanden, bij Noël twee weken. Maar die had dan ook een grote broer om bij af te kijken – en afkijken heeft hij zeker gedaan want hij liep vaak mee naar de wc om te kijken :’). Deze mijlpaal is behalve voor het kind natuurlijk ook leuk voor de ouders, want hiermee komt er een einde aan het verschonen van vieze luiers. En je portemonnee merkt het ook, want er hoeven geen luiers en billendoekjes meer ingeslagen te worden…
De eerste schooldag
O man wat heb ik hier een buikpijn & slapeloze nachten over gehad. Ik keek er bij Elia niet zozeer naar uit, maar zag er vooral tegenop. De eerste twee weken gingen dan ook niet bepaald soepel en dat is een eufemisme. Hij huilde, rende de klas uit, klampte zich aan me vast, was ontroostbaar. Dat was (gelukkig!) anderhalf jaar geleden. Nu vindt hij het leuk op school. Zijn broertje kan niet wachten om ook naar school te gaan – dus ik kan niet wachten om die mijlpaal voor de tweede keer mee te maken :).
Schrijven
‘Echt’ schrijven kan Elia nog niet, in die zin dat ik hem niet een dictee kan geven. Hij heeft wel al een idee dat letters bepaalde klanken vertegenwoordigen, en hij kent sommige woordjes (al weet hij dus meer het woordbeeld dan dat hij echt de afzonderlijke letters spelt). Hij kan Elia, Noël, opa en oma schrijven. En hallo. De eerste keer dat hij zijn eigen naam schreef was hij net drie jaar, en dat vond ik ook fantastisch! Zo fantastisch dat ik het natuurlijk meteen op Facebook gegooid heb…
Het valt me op dat ik me alle mijlpalen vooral van Elia herinner. Niet dat ik ze bij Noël niet meer mooi vond, maar de glans van de ‘allereerste keer ooit’ is er toch vanaf. Maar ja, dat is ook een beetje het lot van de tweede. Al kijk ik (nu dus letterlijk al jaren) uit naar het moment dat Noël definitief gaat doorslapen, dus dat wordt een Enorme Mijlpaal!