De puberpeuter is om 5 uur wakker. De puber krijg je zijn bed niet uit. Ik maakte de balans op.

En nee, er zit niets tussenin. Tenminste, er zijn mooie en jaloersmakende uitzonderingen van ouders met jonge kinderen die prachtig elke ochtend tot 8 uur slapen. Al hoor ik van die ouders ook weer vaak dat ze de hele avond mét hun wakkere kind bezig zijn, dat ze dan juist weer ’s avonds laat naar bed gaan..

Nee, onze kiddo’s doen het niet altijd goed..

Status nu..

Peuters en kleuters hebben nog geen ‘ik slaap niet en blijf in bed liggen’ gevoel. Hun hoofd draait rond op feiten. Als je plast zit je op (of sta je bij) de wc, als je slaapt lig je in je bed en als je wakker bent ga je je bed uit. Heel logisch allemaal. Ze hebben geen boek om te lezen, geen muziek om zelf aan te zetten om te relaxen, ze hebben nog geen manier om hun bed als een ontspanningsmiddel te zien.

Ze denken: IK STA AAN of: HET LICHT IS AAN, dus: IK MOET ERUIT. Een soort biologisch wekkertje, die je vertelt dat het tijd is om uit je bed te komen. Het komt – ook hier – wel eens voor dat ze op een ander moment wakker worden dan de bedoeling is. Afgelopen week stond de wekker op 5.30 en 6.15 toen Vicky wakker werd. Dit was niet de bedoeling uiteraard. De angst die Vicky soms heeft, en die heel ongrijpbaar is, als ze wakker wordt in een donkere kamer, overheerst dan opeens. En dan roept ze: MAMA, ik ben wakker! En ja, vervolgens wordt ze heel boos als ik haar een kus geef, aangeef dat het nog heel vroeg (ik zeg vaak: midden in de nacht) is. Haar lichaam zegt toch gewoon dat het tijd is om op te staan, waarom doe je dat dan niet mama .

Nou: Peuters en kleuters zijn enorm egoïstisch. Niet omdat ze niet expres doen, maar omdat er in hún beleving ook echt vrij weinig anders is dan hun eigen zelf.

Ik zeg dan vaak:

Philip ligt ook nog te slapen. Die wordt wakker als het licht in de kamer aan is. Of: Sacha slaapt ook nog eventjes door. Vicky is ook een grote meid in een grote meisjesbed. Die slaapt ook nog totdat het licht aan is.

Soms krijg ik het voor elkaar. Maar meestal is het moment dat ze roept ‘mama ik ben wakker!’ het teken dat de slaap er ook echt niet meer gaat komen.

En dan de status van onze de buurkinderen

Iedere ochtend kijken Vicky en ik door haar slaapkamerraam. Vicky staat dan te springen op de vensterbank en roept heel hard dat onze buurjongen Z. nog niet eens wakker is. Ik had dit ook niet anders verwacht, want ik sta daar met een wakkere dochter om half zeven ’s ochtends. Een tijd dat ik vroeger ook het daglicht nog niet liet binnenkomen..

Onze buurjongens (en meiden) zijn een prima graadmeter voor hoe de latere puberfase bij waarschijnlijk ook onze kinderen, eruit gaat zien. Doordeweeks gaat het gordijn pas na achten open, in het weekend blijven deze wel tot een uur of tien dicht. Al zou dit natuurlijk ook door hun slordigheid kunnen komen.

Dat ontspanningsmiddel

Ja, en daar krijg je hem weer: Pubers hebben juist heel goed in de gaten dat hun bed een perfect ontspanningsmiddel is. Ze hebben (tegenwoordig vaak) een telefoontje waar ze met vrienden kunnen chatten, ze hebben muziek die ze kunnen aanzetten, of series die ze kunnen kijken.

Misschien moet ik Vicky en Kobe toch maar aanleveren om uit zichzelf om 6.15 ’s ochtends een boekje gaan lezen?