Elke fase heeft iets leuks. Maar sommige iets meer dan andere.
Onlangs was ik op kraamvisite bij een vriendin die een prachtige dochter heeft gekregen. We hadden het over haar dochter (natuurlijk), en over mijn zoons. In totaal drie kinderen van verschillende leeftijden (0, 3 en 5) die dus ook in heel verschillende fases zitten. Elke fase heeft iets leuks, zei ze toen. En ik beaamde dat.
Maar sommige fases vind/vond ik echt wel leuker dan andere. Even vanaf het begin…
De new born fase (0-3 maanden)
Het begin van een nieuw leven. Voor mij was het twee keer magisch, en beide keren was ik vanzelfsprekend dolblij dat alles goed gegaan was en ik mijn zoon gezond en wel in mijn armen kon houden. Zwanger zijn is niet zo mijn ding, dus ik was ook erg opgelucht dat daar een einde aan gekomen was. Een new born is enorm schattig, en enorm kwetsbaar. Maar de eerste drie maanden met een baby vond ik niet per se leuk. Genieten hoor, dat wel, bij vlagen, maar ook best afzien. Die slapeloze nachten in combinatie met het herstel van de bevalling… nee, niet mijn meest favoriete fase dit.
De baby fase (3-12 maanden)
En dan is je new born geen pasgeborene meer, maar een heuse baby. Die gaat leren rollen, kruipen en brabbelen. Deze fase, van pak ‘m beet 3 maanden tot 12 maanden, vind ik leuker dan de fase hiervoor. Er is meer interactie, mijlpalen volgen elkaar op (brabbelen, dingen pakken, de eerste hapjes, rollen), je leert elkaar beter kennen en kan dus beter inspelen op de behoeftes van je kindje, dat nog licht genoeg is om in de draagzak te tillen (met 3 maanden in elk geval wel…).
De dreumes fase (12-15 maanden)
Van ongeveer een jaar tot anderhalf jaar. Deze fase vond ik minder, al herinner ik me (gelukkig) niet meer precies waarom. Volgens mij vond ik het grootste nadeel dat zo’n kind dan nog (net) niet kan lopen, terwijl hij al wel best wel zwaar is. Mijn beide zoons begonnen te lopen toen ze 13 maanden waren, maar ook dan moet je nog relatief vaak tillen. Wél erg leuk aan deze fase vind ik de eerste woordjes, die vaak zo schattig uitgesproken worden (Elia noemde een banaan bijvoorbeeld steevast ‘bambam’).
De kleine peuter fase (1,5 tot 2,5 jaar)
Tussen de 1,5 en 2,5 jaar. En ja, ik wéét dat je officieel nog peuter bent tot (bijna) vier jaar, maar het verschil tussen een anderhalfjarige en een vierjarige is enorm, dus ik splits het even op. Ook deze ‘kleine peuter fase’ is niet mijn favoriete fase, en dan met name door de driftbuien die dan komen als gevolg van het zich niet goed genoeg kunnen uitdrukken, maar wel van alles willen. Het ene kind heeft hier meer last van dan het andere. Bij Noël vond ik het tamelijk heftig, die deed zichzelf soms echt pijn tijdens zo’n driftbui. De eerste zinnetjes van meerdere woorden zijn dan wel weer een feestje.
De grote peuter fase (2,5 – 4 jaar)
Van 2,5 tot 4 jaar. YES! Zijn we eindelijk aangekomen bij mijn favoriete fase tot nu toe, en de fase waar mijn jongste zoon nu middenin zit. Over de onderbroken nachten hebben we het voor het gemak even niet (…), maar los daarvan vind ik dit zó’n leuke leeftijd! Noël rent, klimt, kletst de oren van je kop en begrijpt telkens meer van de spelletjes die zijn grote broer met hem wil spelen en ook van de redenen waarom iets niet mag. Hij heeft veel minder driftbuien, is zindelijk (HOERA) en is echt een persoontje. Dat was hij hiervoor natuurlijk ook al, maar het is alsof zijn karakter nu wat duidelijker te definiëren / vastomlijnder is. Héél fijn aan deze fase vind ik ook de (relatieve) vrijheid die ik als moeder teruggekregen heb, omdat ze nu soms dus wel een uur samen kunnen spelen zonder dat ik iets hoef te doen. Top!
Kleuter (4 – 6 jaar)
En in deze kleuterfase zit mijn oudste zoon nu. Dit vind ik ook een leuke fase, al is het schattige van de fase hiervoor er wel steeds meer af. In plaats daarvan wordt mijn kleine kindje steeds meer een échte jongen, die met vriendjes speelt, verjaardagsfeestjes viert en af en toe de grenzen flink opzoekt. Wat een kind eigenlijk altijd doet, in meer of minder bewuste mate ;). Deze fase vind ik ook leuk, al kan ik hem natuurlijk pas over een jaar écht goed beoordelen…
Al met al heeft inderdaad elke fase zijn leuke en minder leuke kanten. Maar sommige fases iets meer dan andere. Mijn favoriet is dus de ‘grote peuter fase’, en mijn minst favoriete dan toch de new born fase. Dat heeft weinig met de baby zelf te maken, maar alles met het slaaptekort en de lichamelijke ongemakken. Dat ik dat – naar alle waarschijnlijkheid – nooit meer mee zal maken, vind ik dus ook helemaal prima…
*Foto’s door Ayla Maagdenberg