“Maar ik mocht toch een ijsje?” Waarom we – ook onbewust – veel beloftes niet nakomen

Sinds een paar weken ben ik in gesprek met een coach. Zij legde me uit dat we als mensen op een dag extreem veel beloftes doen, die we niet allemaal nakomen. Afspraken die we met onszelf maken, maar ook met anderen. Het gaat vaak om de kleine afspraken, zoals ‘vanavond ga ik op tijd naar bed’ of ‘ik ga vandaag die ene moeilijke mail sturen’ die we vaak niet nakomen, maar die wel onbewust in ons hoofd blijven hangen. Of zeuren, zoals zij dit noemde.

Eye-opener

Voor mij een giga eye opener. Want hoe vaker je jezelf of anderen dingen belooft, hoe minder je kunt waarmaken. En dus ook hoe meer je voor je gevoel mensen (of jezelf dus) teleurstelt. Ik kwam erachter dat ik mezelf continu teleurstel, ook als moeder, en dat ik de lat voor mezelf gigahoog leg door steeds afspraken te maken die ik niet eens kan nakomen.

Voorbeeld: op mijn vrije woensdagmiddag stel ik een to do-lijstje op dat aardig lang is. Die ga ik van mijn lang zalste leven niet allemaal afstrepen op één dag. Nog een voorbeeld van een belofte die ik mezelf vaak doe: Ik ga vanaf nu gezond eten. Een veel te grote belofte die geen mens kan nakomen, er is altijd wel iets wat ongezond is. Ga je never nooit trots op zijn…

Dus, note to self:

1) Ik ga proberen – naar mezelf maar ook naar anderen – eerst na te denken hoe realistisch een belofte werkelijk is. Vooral anderen hebben er zoveel meer aan als ze pas iets beloofd krijgen als het haalbaar is.

2) Ik ga het aantal afspraken of beloftes proberen in te perken en ook af en toe op een dag bewust na te denken wat ik mezelf allemaal toegezegd heb. Welke druk geef ik mezelf nu door dit toe te zeggen?

Ook de kinderen…

Tja dat ijsje waar ik in de titel al naar refereerde… wij doen onze kinderen vaker beloftes om ergens vanaf te zijn. Voorbeeld: ‘laten we deze week in pannenkoeken eten’ of ‘we gaan vandaag nog wel ergens naar de speeltuin’ of ‘vandaag niet, maar morgen als het lekker weer is krijg je een ijsje’. Herkenbaar, toch? 😉

Ook voor hen geldt; beloftes kom je na. En zo niet, dan moet je daar wel een hele goede reden voor hebben eigenlijk.

Laten we met zijn allen wat minder met beloftes strooien dus 🙂

Of herken jij je hier helemaal niet in? Ik ben benieuwd!