Stelling: je moet je kind behoeden voor de fouten die je zelf gemaakt hebt


Dit vond ik een hele moeilijke. Fouten die je zelf begaan hebt, dan denk ik gelijk aan de grotere fouten in je leven, zoals vriendjes, schoolkeuze en een vriendschap die naar is geƫindigd bijvoorbeeld.

Behoeden is sowieso lastig. Als je je kind voor het een behoedt, duw je hem misschien in een andere fout, die jij zelf misschien niet ervaren hebt. Maar die misschien nog wel veel erger is dan de jouwe.

Ik stel me even een puber voor van 17, die twijfelt over zijn schoolkeuze. Ik denk dat je als ouder, wanneer de situatie zich aandient, je kind best jouw advies kan meegeven en je ervaring kunt delen over je eigen schoolkeuze. Een keuze die je misschien anders had willen maken. Behoeden lijkt me lastig. Een kind (zeker op zeventienjarige leeftijd) moet zelf uiteindelijk beslissingen maken en leert meer van zijn eigen foute(n) beslissingen dan wanneer je die voorkomt en van jouw leringen uitgaat.

NO, Ik denk niet dat je je kind moet behoeden voor je eigen fouten. Al ligt dit ook wel weer aan het type fout en de leeftijd van je kind. Heb jij ooit op de harde manier geleerd dat je een strijkijzer niet aan de verkeerde kant moet raken als deze 5 minuten geleden nog gebruikt is, natuurlijk behoed je je kind daarvoor en vertel je je kind dat hij daarvoor moet opletten.. šŸ˜‰


Wanneer is iets ‘fout’? Ik geloof dat het leven niet zo zwart-wit is. Van sommige dingen heb je misschien spijt, of denk je achteraf ‘dat had ik beter anders kunnen aanpakken’, maar vaak is daar dan ook wel weer iets positiefs uit gekomen. Zo heb je er bijvoorbeeld van geleerd, of is dankzij die ene ‘fout’ iets anders goeds op je pad gekomen. Mijn motto was (is nog steeds wel): Je kunt beter spijt hebben van iets dat je hebt gedaan, dan van iets dat je niet hebt gedaan.

Waarbij je natuurlijk wel je gezonde verstand moet blijven gebruiken ;). Maar liever dan Elia of NoĆ«l aanleren dat ze iets niet moeten doen zoals/omdat ik het deed, leer ik ze om hun eigen keuzes te maken en vervolgens ook de consequenties daarvan te aanvaarden. In elke fout schuilt een levensles, daar ben ik van overtuigd. Het hele ‘voorkomen is beter dan genezen’ gaat hierbij volgens mij dan ook niet op. Fouten gaan ze sowieso maken. En verdriet of pijn daarvan gaan ze sowieso ondervinden. NO dus, je hoeft je kind niet te behoeden voor de fouten die je zelf gemaakt hebt. Tenzij je zelf bijvoorbeeld een drugsverslaafde of zedendelinquent bent. Dan zou ik dat toch wel proberen…

Andere stellingen waarover wij onze mening gegeven hebben:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *