De band tussen broer en zus. Waarom ik hoop dat Kobe een zorgzame broer gaat worden.

Kobe knuffelt Vicky ‘s avonds en vraagt aan Vicky of het goed met haar gaat. Als we wakker worden, is Vicky de eerste die een schop krijgt van haar broer. Nogal tegenstrijdig, niet?

Als broer en zus groei je met elkaar op. Meestal in één huis met papa en mama ook in datzelfde huis. Je gaat, hoe anders je ook bent, toch een beetje op elkaar lijken. Je deelt toch DNA met elkaar.. 😉

Kobe en Vicky zijn twee totaal verschillende types. Kobe is een erg gevoelig jongetje, redelijk rustig, snel overprikkeld. Hij kan nog niet altijd zijn emoties en gevoelens goed verwoorden. Vicky is het springerig type dat weet wat ze wil, maar op haar manier erg verzorgend is, iedereen knuffelt en een kusje komt geven als iemand pijn heeft (van teen stoten tot groter verdriet).

Altijd dikke vrienden

Van mij hoeven broers en/of zussen echt geen dikke matties te zijn, niet altijd. Maar wat ik wel belangrijk vind is dat je als familie voor elkaar zorgt als dat nodig is, ook als je even geen zin hebt in elkaar. Liefde, onvoorwaardelijk..

Dit wil ik ook graag meegeven aan Kobe en Vicky. Natuurlijk mag je je aan elkaar ergeren en mag je met deuren slaan als je boos op elkaar bent. Maar later in situaties zoals wanneer wij komen te overlijden, er belangrijke familiebesprekingen zijn, bij grote momenten zoals trouwen, moet je er voor elkaar zijn. En bén je er als broer/zus voor de ander met die schouder om op te huilen of armen om te knuffelen.

Hoe ga ik hiermee om?

> Ik herinner ze vaak eraan dat ze moeten kijken of het met hun broer/zus goed gaat
> Ik zeg bijvoorbeeld vaak: “kijk eens hoe goed Kobe het doet.” Als Vicky en ik samen naar een breakdance- of voetbalmove kijken van Kobe.
> Emoties omschrijven! Tja niet alleen bij vriendjes die huilen maar ook bij hun broer/zus vertellen dat ze verdriet hebben en een knuffel nodig hebben

Hoe ga jij met die broederband om?