‘Help, mijn kind is niet zindelijk! Wat kan ik doen?’. Veelgestelde vragen beantwoord door de ervaringsdeskundige.

In tijdschriften voor ouders staat vaak zo’n rubriek waarin lezersvragen door zogenaamde (of zelfbenoemde) experts beantwoord worden. Dat vind ik om meerdere redenen een interessante rubriek. Ten eerste omdat je de antwoorden van die experts vaak wel ongeveer kunt voorspellen, omdat ze in dezelfde traditie staan. Ten tweede omdat sommige onderwerpen alsmaar terug blijven komen. Blijkbaar vroegen vaders en moeders zich generaties terug ook al af hoe ze een kind (beter) konden laten slapen of hoe ze met driftbuien om moesten gaan.

Vandaag worden in deze blog enkele van die veelgestelde vragen beantwoord door een ervaringsdeskundige. Die ervaringsdeskundige ben ik zelf. Dus ga er lekker voor zitten en vergeet vooral niet om het allemaal met een korreltje zout te nemen…

Mijn kind is niet zindelijk. Wat kan ik doen?
Stel jezelf eerst de vraag: is het nodig dat hij zindelijk is? Is hij, met andere woorden, vier jaar? Voor die tijd zou ik zeggen: geen probleem, wacht het even af, misschien gaat hij het zelf nog aangeven en anders kun je het proberen te stimuleren. Bijvoorbeeld door een beloningskalender te maken, door een zingend potje aan te schaffen, door coole onderbroeken te kopen of door hem op vaste tijden op de dag op de wc te zetten. Baadt dat allemaal niet, raadpleeg dan een echte expert op het gebied van zindelijkheid(straining).

Mijn kind kan niet zonder zijn speen. Wat nu?
Tja… ik denk dat dat een kwestie is van door de zure appel heen bijten. En vraag je wederom af: is het nodig dat hij zonder speen kan? Als jij zelf vindt van wel, dan zul je vroeger of later toch de stap moeten zetten. Ook al gaat je dat wat slapeloze nachten of een hoop gezeur en gehuil kosten. Bij mijn oudste gingen we een weekend naar Centerparcs en was ik de speen ‘vergeten’ in te pakken. Hij was toen net 2. Ik had me helemaal ingesteld op een hoop drama, maar hij zei ‘oké’, draaide zich om en ging slapen. Zo kan het dus ook. Mijn jongste heeft nooit een speen gehad, dat wilde hij niet (en ik wel: geloof me…). Mijn mening: een speen is makkelijk en snel, maar niet per se nodig. Het is meer iets voor luie ouders (en er is niets mis met af en toe een luie ouder zijn!).

Help, mijn kind slaapt niet door.
Nee, die van mij ook niet. Shit hè? Hier komen wat tips over dingen die je zou kunnen proberen: meer melk geven, minder melk geven, geen melk meer geven, warm water geven, lauw water geven, een slaapzak aandoen, geen slaapzak aandoen, een extrasuperabsorberende luier aandoen, een nachtlampje kopen, een knuffel(doekje) in bed leggen, een deken over hem heen leggen, vooral geen deken over hem heen leggen want stel je voor dat hij stikt, je kind in bad doen voor het slapen gaan, je kind juist niet in bad doen, een boekje voorlezen, heel veel boekjes voorlezen, een slaapliedje zingen, heel veel slaapliedjes zingen, meditatieoefeningen doen, het bedje van je kind in je eigen slaapkamer zetten, je kind in bed nemen, je eigen matras in de kinderkamer leggen, iets met white noise, om de twee minuten 1,5 meter opschuiven totdat je de kamer uit bent, je kind laten huilen, zelf meehuilen, je kind oppakken, je kind vooral niet oppakken, negeren, accepteren. Als je iets hebt gevonden dat werkt: geef het vooral door. Sharing is caring.

Mijn kind wordt enorm boos als ik hem iets weiger.
Ja… lastig. Je hebt twee opties: 1.) je weigert hem voortaan niks meer. Zijn wil is wet. Heb je geheid nooit ruzie meer, maar zit je mogelijk wel elke dag ijs te eten in de MacDonalds. Als ontbijt, lunch en avondeten. Of 2.) je blijft hem af en toe iets weigeren, omdat dat het leven is, en omdat hij ervan kan leren. Ondertussen probeer je zelf zo kalm mogelijk te blijven, ook na de 8464513e driftbui of ook wanneer je haast hebt omdat je eigenlijk vijf minuten geleden al op de fiets had moeten zitten en omstanders je intussen vol medelijden en/of ergernis aankijken. En ja, dat is moeilijk. En vergt soms bovenmenselijk veel geduld. Maar je kunt het! Zet hem op!

Mijn kind eet niks. Wat kan ik doen?
Verliest je kind zoveel gewicht dat het zorgwekkend begint te worden, of is je kind steeds moe en futloos? Raadpleeg dan een echte expert. In alle andere gevallen: geen enkel gezond kind laat zichzelf verhongeren en dwingen werkt vaak averechts. Dus weigert je kind ook maar 1 hapje te nemen? Blijf dan rustig, maak geen strijd van het eetmoment, en bedenk je: als hij écht honger krijgt, gaat hij wel eten. En kinderen hebben reserves. Maar kinderen weten ook al heel gauw: die boterham met pindakaas ziet er aantrekkelijker uit dan gekookte broccoli. Hoe je hiermee om wilt gaan, is aan jou. Bedenk wat jij zelf belangrijke normen en waarden aan tafel vindt en houd daaraan vast. Misschien is de ‘je eet wat de pot schaft en anders niets’-regel wel iets voor je.

Succes! 😉