“Respect voor alles wat leeft is de basis” – Melissa (44) voedt haar zoon veganistisch op

Mensen zijn meer dan ooit bezig met duurzaamheid, met het klimaat en met het welzijn van onze aarde. Vegetarisch of zelfs veganistisch eten is dan ook trending. Een goede zaak, als je het mij vraagt. Ik eet zelf al heel wat jaren overtuigd vegetarisch. Mijn kinderen eten wel zo nu en dan vlees, zoals ik hier ook al schreef. Heel anders is dat bij Melissa. Zij en haar gezin, inclusief haar driejarige zoon, zijn vegan. In de rubriek ‘Mothers and others’ vertelt Melissa over hun eetgewoonten nu en in de toekomst, over reacties van anderen en over de uitdagingen die deze levensstijl met zich meebrengt.

1. Kun je iets over jezelf vertellen?
Ik ben Melissa, 44 jaar, samen met de liefde van mijn leven en trotse moeder van lieve Jeshua (3 jaar). Van jongs af aan heb ik altijd geloofd in de kracht van de natuur (natuurlijke geneeskunde) en heb ik een niet te stoppen drang gehad om alles over natuurlijke gezondheid te weten te komen. Gezonde plantaardige voeding, beweging, meditatie en bewustwording hebben altijd een grote rol in mijn leven gespeeld. Daarbij kreeg ik het verlangen om mensen te helpen bij hun persoonlijke en spirituele groei.

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat een natuurlijke plantaardige leefstijl de basis is van een goede gezondheid. Als leefstijl coach, energetisch therapeut en ervaringsdeskundige, bied ik in mijn praktijk Healthinezz in Amsterdam hulp aan mensen die streven naar een gezonder, vitaler en gelukkiger leven.

2. Jullie eten thuis volledig veganistisch. Hoe is dat zo gekomen?
Peter was al 25 jaar vegetariër toen we elkaar ontmoeten en ikzelf al een jaar of 5. Allebei waren we ook wel toe aan ‘the next step: vegan’. We hadden los van elkaar allerlei excuses in de zin van: ‘Dat komt wel een keer!’ maar eenmaal samen waren we het er al snel over eens dat veganisme veel beter bij ons paste. Ik denk dat dat ook een logische volgende stap in onze ontwikkeling was.

3. Een veganistische levensstijl is meer dan het niet eten van dierlijke producten. Wat is er verder kenmerkend aan jullie opvoeding?
Het respect voor alles wat leeft, dat is denk ik de basis. Wanneer kinderen gaandeweg leren om liefdevol om te gaan met mensen, dieren en planten voelt veganisme eerder als iets vanzelfsprekends, dan als een straf. En dat gaat bij ons best wel ver. In huis worden muggen, vliegen, spinnen en andere medebewoners niet gedood, maar gevangen en naar buiten gebracht. Wat overigens leidt tot de meest uiteenlopende reacties van andere mensen: van verbazing tot verbijstering… echt hilarisch. Maar voor ons heel normaal. Ook dragen we geen kleding en schoeisel wat van dieren afkomstig is.

4. Was het tijdens je zwangerschap moeilijk(er) vol te houden omdat je bepaalde cravings had?
De verleiding om dierlijke producten te eten is er toen eigenlijk nooit geweest. In mijn geval was de keuze voor veganisme zo bewust, dat het eten van dierlijke producten gewoon niet meer tot de mogelijkheden behoorde. Uiteraard waren er wel andere cravings. Voor mijn zwangerschap bestond mijn voedingspatroon voornamelijk uit: groene juices, salades en smoothies, maar daar had ik al snel geen zin meer in. Die werden in ruime mate vervangen door de 3 p’s: patat, pizza en pasta! Inmiddels ben ik uiteraard weer back to basic.

5. Hoe compenseer je het gebrek aan vlees, vis en zuivel bij jezelf en ook bij je zoon?
Het is sowieso een misverstand dat er tekorten zouden ontstaan bij de keuze voor een plantaardig voedingspatroon. Maar hoe krijg je dan voldoende proteïne binnen?, is een vraag die met grote regelmaat aan iedere veganist wordt gesteld. Het antwoord is simpel. Wanneer je volwaardige plantaardige voeding consumeert (whole food plant based) ontstaan er geen tekorten. Alle objectieve wetenschappelijke onderzoeken komen wat dat betreft tot dezelfde conclusie: dit eetpatroon is veel gezonder dan het standaard westerse dieet. Dierlijke producten leiden in grote mate tot nagenoeg alle chronische ziekten die we kennen. De vraag over het compenseren van tekorten zou dus eigenlijk aan niet-veganisten gesteld moeten worden.

Overigens zou iedereen, veganist of niet, vitamine B12 en D3 moeten gebruiken, want daar hebben de meeste mensen een chronisch tekort aan. Er zijn een aantal hele goede documentaires op Netflix die laten zien dat je niet alleen gezond kunt worden en blijven met deze lifestyle (Forks over Knives) maar dat je ook als topsporter kunt excelleren (The Game Changers).

6. Hoe voorkom je dat je zoon buitenshuis wel dierlijke producten eet?
Bij familie, vrienden en gastouders zijn ze op de hoogte van onze lifestyle en dat geeft eigenlijk nooit problemen. Controleren is sowieso lastig, maar informeren werkt over het algemeen beter. Dan kan het natuurlijk altijd voorkomen dat Jeshua per ongeluk iets krijgt wat niet vegan is, maar daar maak ik verder geen issue van.

7. Wat zou je doen als dat per ongeluk toch een keer gebeurt?
Aan een kind van 3 jaar is zoiets lastig uit te leggen, maar met de volwassenen die hem iets geven, kan ik natuurlijk in gesprek gaan. Uitleggen waarom wij voor deze lifestyle hebben gekozen leidt meestal tot begrip.

8. Hoe ben je van plan om het straks aan te pakken als je zoon naar school gaat (met bijvoorbeeld traktaties, kinderfeestjes en uitjes naar de dierentuin)?
Peter heeft oudere kinderen die vegetarisch zijn opgevoed (en inmiddels ook vegan zijn :)). En bij hen heeft dat nooit problemen gegeven. Niet in de laatste plaats omdat steeds meer kinderen sowieso een aangepast voedingspatroon hebben. Die keuze wordt niet alleen gemaakt op ethische gronden, maar ook door een steeds vaker voorkomende voedselallergie. Op de meeste scholen, maar ook bij feestjes, wordt daar vaak al rekening mee gehouden.

9. Wat doe je als je zoon op een gegeven moment zelf dierlijke producten wil eten?
Op dit moment zijn wij uiteraard verantwoordelijk voor wat hij eet. Maar mocht hij dat willen, wanneer hij niet meer thuis woont, dan is dat zijn keuze. Maar gezien de ontwikkeling van de andere kinderen lijkt mij die keuze eerlijk gezegd niet voor de hand liggend. Ethische onderwerpen worden bij ons thuis in alle openheid besproken en dat verandert ongewild toch je kijk op dieren. Zo hebben we bijvoorbeeld ook samen de Netflix film Okja gekeken… But you never know…

10. In het nieuws wordt soms een negatief beeld geschetst van veganistisch opvoeden. Dit zou leiden tot ondervoede en ongezonde kinderen. Wat vind je daarvan?
Ik vind het de verantwoordelijkheid van opvoeders om je vooral te verdiepen in alle onderwerpen die te maken hebben met het welzijn van je kind(eren). Dat hebben wij in ieder geval wel gedaan. Dan laat je je dus niet leiden door het negatieve beeld, maar dan onderzoek je de feiten. En die spreken voor zich.

Het negatieve beeld wat soms wordt geschetst, is vooral gebaseerd op onwetendheid. Dit beeld is overigens jarenlang bewust gevoed door de voedingsindustrie, die heeft immers geen belang bij gezondheid, maar helaas wel vooral bij winst… Gelukkig worden de voordelen van een ‘gezonde plantaardige leefstijl’ steeds duidelijker. Veel voedselproducenten breiden hun assortiment zelfs met deze producten uit omdat de vraag explosief groeit. Dus ik ben gezien deze recente ontwikkelingen eerder positief dan negatief gestemd.

11. Heb je zelf wel eens commentaar gehad van je omgeving (of het consultatiebureau) en, zo ja, wat voor?
Uiteraard zijn er in het begin kritische vragen gesteld vanuit familie en vrienden. Maar vooral omdat men zich dan zorgen maakt. Uitleggen en onderbouwen stelt iemand vaak gerust. Wat overigens ook niet onvermeld mag blijven, is dat ons voorbeeld heel veel familieleden, vrienden en kennissen heeft geïnspireerd om vergelijkbare veranderingen door te voeren. Prachtig toch?

We hebben bewust gekozen voor een antroposofisch consultatiebureau, omdat deze keuzes daar worden begrepen en gerespecteerd. Ook gaat Jeshua naar een antroposofische gastouder opvang. Zij zijn zelf ook over gegaan op een plantaardige levensstijl, door ons voorbeeld te volgen. Leuk he?

12. Wat vind je het moeilijkste of uitdagendste aan veganistisch zijn?
Eigenlijk vind ik het nu helemaal niet meer moeilijk. In het begin wel een beetje hoor. Maar alles is zo makkelijk te veganiseren. Je leert wel goed om etiketten te lezen, om te kijken wat er allemaal (voor rotzooi) in zit. Daar word je denk ik ook een stuk wijzer en bewuster van. Het is wel een uitdaging om schoenen te vinden die helemaal mijn smaak zijn, haha. Ik ben altijd best een sneaker freak geweest, vooral van Adidas en Nike. Maar als ik heel goed mijn best doe, kan ik toch nog wel modelletjes vinden die niet van leer zijn gemaakt. En daar kan ik dan echt heel blij van worden.

13. Wat zou je ouders die hun kind veganistisch (willen) opvoeden willen meegeven?
Volg je gevoel. Verdiep je in de materie. Lees boeken. Verontschuldig je niet tegenover vrienden en familie. Maar leg het gewoon uit. En misschien gaan ze dan zelfs wel jouw voorbeeld volgen…

Benieuwd naar andere interviews? Klik op de foto’s hieronder om ze te lezen.