Slapen: 4, eten: 8, huilen: 1. De cijfers op de babyrapporten van mijn zoons.

Laatst had ik het met een vriendin over onze kinderen (joh, verrassend). Het ging over hoe ze sliepen (goh, ook verrassend, helemaal geen hot topic verder onder jonge ouders). Ze dacht terug aan de tijd dat haar twee zoons – van nu 2 en 4 jaar – baby’s waren en zei: “Eigenlijk waren ze allebei geen heel slechte, maar ook geen goede slapers. Op schaal van 1 tot 10 zou ik ze een 5 geven.”

Waarop ik antwoordde dat ik Elia een heel hoog cijfer voor slapen zou geven, maar Noël een onvoldoende. Toen ging ik nadenken over andere ‘vakken’ waarvoor je je baby een cijfer zou kunnen geven op zijn rapport. Met een dikke knipoog uiteraard. En alles is relatief – ik vond Noël een slechte slaper omdat ik hem met Elia vergeleek. Had ik hem vergeleken met een kind dat op zijn vierde nog nooit een nacht heeft doorgeslapen (want ja, die schijnen te bestaan #sterkte), dan kreeg hij natuurlijk een dikke 10…

Terugdenkend aan het eerste jaar met Elia en het eerste jaar met Noël, dus allebei vanaf hun geboorte totdat ze 1 jaar werden, zouden hun rapporten er zo uitzien:

Een paar hele hoge cijfers dus, en een paar zware onvoldoendes. Ik moet wel zeggen dat ik het zo achteraf moeilijker in te vullen vond voor Elia, omdat die periode met hem als baby toch al ruim drie jaar achter ons ligt en het geheugen vaak de neiging heeft om vooral het leuke en makkelijke te onthouden (gelukkig maar!).

Cijferanalyse

Samenvattend klopt het wel:

• Slapen
  Elia was van jongs af aan een veel betere slaper dan Noël. Hij sliep vrij gauw door, waar zijn broertje dat bijna twee jaar lang zelden deed. Ook als echt kleine baby sliep hij meer, sneller en dieper dan Noël. Die sliep in de eerste vier maanden van zijn leven nooit meer dan 2,5 uur achter elkaar, en hoewel hem niks te verwijten valt (sowieso valt het een baby niet te verwijten natuurlijk, maar al helemaal niet als die ergens last van heeft, zoals bijvoorbeeld verborgen reflux) was dat echt slopend.
• Eten & drinken
  Allebei een ruim voldoende tot zeer goed. Noël heeft een wat lager cijfer omdat die als baby dus moeite had met drinken en slikken, terwijl bij Elia – toen hij eenmaal op krachten gekomen was na zijn geboorte met 36 weken – alle flesjes steevast leeg gingen. Met het stapje daarna, (al dan niet gepureerd) voedsel, heb ik over beiden niks te klagen. Noël was denk ik ietsje kieskeuriger dan Elia, maar over het algemeen vonden (en vinden!) ze eten allebei een feestje. Gelukkig.
• Huilen
  Ja… deze behoeft weinig uitleg. Elia was een tamelijk rustige en tevreden baby, en Noël een huilbaby.
• Alleen spelen
  Dit kon Noël als baby echt vele malen beter dan zijn grote broer. Misschien ook omdat hij de tweede is, en dus automatisch minder aandacht van mij kreeg en zichzelf vaker in zijn eentje moest zien te redden. Of misschien omdat hij nieuwsgieriger is en minder angst kent. Hoe dan ook: Noël was en is vrij goed in alleen spelen. Elia inmiddels ook, maar die is dan ook vier ;-).
• Afscheid nemen
  Elia houdt niet van afscheid nemen, en dat is dan nog zacht uitgedrukt. Op het kinderdagverblijf schreeuwde hij echt lang (ik denk tot bijna drie jaar) de hele boel bij elkaar als ik wegging, en in de eerste week op school rende hij huilend achter me aan de gang in. Inmiddels gaat het op school goed (YES!), maar hij blijft een behoorlijk eenkennig en gevoelig jongetje. Noël daarentegen vindt het hartstikke leuk om een nieuwe plek te ontdekken. Als ik geluk heb krijg ik nog een kusje bij het afscheid, maar soms rent hij ook gewoon naar binnen en gaat daar (alleen) spelen zonder ook maar om te kijken.
• Rollen & kruipen
  Rollen deden ze allebei ongeveer rond dezelfde leeftijd, kruipen ook. Ik weet niet meer welke leeftijd, ik gok rollen rond 4 maanden en kruipen rond 10 maanden? Lopen deden ze ook tegelijk (doen ze nu nog tegelijk ;-)), namelijk 1 maand na hun eerste verjaardag.
• Brabbelen
  Elia was en is motorisch sterker dan Noël. Ik weet nog heel goed hoe hij een paar maanden oud was en al redelijk wat verschillende klanken en combinaties kon maken (‘goegoe’, ‘wa’, ‘ooh’), terwijl Noël vrij lang in de ‘eh…’ bleef hangen. Misschien dacht hij gewoon al die tijd na ;-).

Als je naar de gemiddeldes kijkt, dan komt Elia op een 7 en Noël op een 6,1. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal (alleen elkaar dus), maar als ik puur op mijn gevoel afga vind ik het wel kloppen. Elia was relatief makkelijk zolang hij bij mij was en ik met hem speelde, maar behoorlijk lastig op alle momenten dat hij even ergens anders ‘achtergelaten’ moest worden of zichzelf moest vermaken. Noël was daar juist weer heel makkelijk in, maar die sliep slecht en huilde ontzettend veel. In de tweede helft van zijn eerste levensjaar herpakte hij zich, en die laatste paar maanden hebben zijn gemiddelde dan ook goed gedaan ;-).

Verwondering

Uiteindelijk is elk kind anders, uniek, en leuk (en niet leuk) op zijn eigen manier. Net als iedere ouder trouwens. Elia lijkt innerlijk onwijs veel op mij, daarom kan ik hem (nu nog steeds) beter aanvoelen dan zijn broertje. Maar als ik ergens naartoe ga waar ook andere mensen zijn, neem ik toch liever zijn broertje mee. Ik denk wel dat je er als ouder van meerdere kinderen niet aan ontkomt om ze soms met elkaar te vergelijken. Dat gaat automatisch, en doe ik dan dus ook geregeld. Ik denk dat daar ook niets mis mee is, zolang er niet iemand als winnaar of verliezer uit de bus komt. Er is geen leukste of minst leuke kind, maar er is wel veel verwondering over deze twee kleine mensjes, die gelukkig nog lang niet afgerekend worden op de cijfers die ze halen.