Stelling: je moet (proberen te) genieten van je kraamweek

Dit zijn twee verschillende stellingen ineen. Als ik terugkijk naar de eerste weken dat Kobe en Vicky op de wereld waren, zijn dit twee totaal verschillende periodes. Kobe was enorm onrustig en ik denk dat we in die eerste dagen elke nacht slechts 2 tot 3 uur sliepen. In die periode waren we voornamelijk moe en gebroken, wat het ook daardoor moeilijker maakte om te genieten. Maar natuurlijk probeer je wel van je kind te genieten. Bij Vicky ging dit een stukje soepeler, ze sliep ietsje beter, maar nog steeds voelde dit meer als overleven 😉

Op de twee stelling ‘Je moet genieten van je kraamweek’ zeg ik in ieder geval NO, ik vind het knap als dat je überhaupt lukt in die eerste zogenaamde ‘roze wolk’ dagen. En is het dan níét goed als je er niet van kunt genieten? Lijkt erop als het dan je eigen schuld is als dat inderdaad niet zo makkelijk gaat.

En op de stelling ‘Je moet proberen te genieten van je kraamweek’ zeg ik alleen YES, omdat je zoveel mogelijk hulp in moet schakelen om het jezelf die periode zo comfortabel mogelijk te maken. Je hebt net een kind gebaard (!!!) en niemand kan dan in één keer 100% genieten, zeker niet zonder hulp.

Overwegend NO dus op deze stelling.

Je moet proberen om te genieten van alles in het leven, maar de uitspraak ‘geniet ervan’ maakt dat bijna een verplichting, terwijl we volgens mij best met z’n allen mogen erkennen en benoemen dat sommige dingen helemaal niet zo fijn zijn. Een zwangerschap waarbij je continu misselijk bent bijvoorbeeld. Of een kraamweek met een huilbaby en veel lichamelijke ongemakken.

De kraamweek is mooi, omdat je helemaal verliefd bent op je lekker ruikende mini-me die je zojuist helemaal alleen op de wereld gezet hebt. Maar… zo’n new born is eigenlijk nog best veel werk. Om nog maar niet te spreken over de kraamtranen en hormonen die je er gratis bij krijgt. Moet je dus proberen te genieten? YES, natuurlijk, omdat het glas altijd half vol is en je met optimisme verder komt dan met focussen op het negatieve. En omdat je later, als alle ellende voorbij is, graag positief wilt terugkijken op deze toch wel megabijzondere periode.

Maar moet je genieten? NO. Je moet er het beste van maken, je moet roeien met de riemen die je hebt, je moet jezelf vooral heel veel gunnen en hulp inschakelen en slapen wanneer de baby slaapt en al dat soort dingen – maar je moet vooral ook niet vergeten wat een enorme prestatie je net geleverd hebt en dat het oké is om een tijd(je) nodig te hebben om daaraan te wennen. En dat betekent dan in geen enkel opzicht dat je niet (genoeg) van je baby houdt of dat je het moederschap niet (genoeg) waardeert…

Mijn kraamweek van Elia vond ik trouwens, op de lichamelijke ongemakken na, heel fijn. Die van Noël iets minder fijn, maar ook prima. Bij hem begon de ellende pas daarna… en die is nu gelukkig ook voorbij. Dus nu kan ik van proberen te genieten naar echt genieten. En dat doe ik dan ook :-).

*Foto’s door Ayla Maagdenberg