Stelling: het ouderschap is iets waar je je op kunt voorbereiden
Poeh. Ik vind dit een moeilijke stelling, dus ga ik mijn antwoord zo genuanceerd mogelijk maken ;). Kun je ooit écht weten hoe het is om een kind te hebben voordat je er eentje hebt? Nee. Maar je kunt je er wel een voorstelling van maken, en je kunt je er op voorbereiden in die zin dat je niet totaal onwetend bent. Door informatie over baby’s te vergaren, door handige spullen in huis te halen, door sommige factoren zo te ‘plannen’ dat het goed uitkomt. Al is het de vraag of je aan al deze voorbereiding echt iets hebt als puntje bij paaltje komt…
Zijn voorbereide ouders dan betere ouders dan ouders die zich laten verrassen of worden verrast? Dat denk ik dan weer niet. Een zekere ‘go with the flow’ is volgens mij juist ook wel weer fijn, omdat je er dan als ouder relaxter in staat. Bovendien kun je nog zoveel adviezen over Rust, Regelmaat en Reinheid gelezen (en opgevolgd) hebben, maar als je een huilbaby hebt, doet het er vrij weinig toe en heb je meer aan adviezen over hoe je überhaupt de dag door kunt komen.
Ik denk dat aanstaande ouders die zich voor het eerst voorbereiden op de komst van hun kroost, dat vooral doen omdat ze het a.) leuk vinden en omdat het ze b.) een gevoel van controle geeft. Wat allemaal schijn is, want je wereld staat toch wel op zijn kop wanneer dat kleintje er eenmaal is. Maar ook een placebo effect kan wel degelijk werken, al is het maar voor de mentale gemoedsrust. Haha, ik weet nu nog steeds niet wat ik moet antwoorden op de stelling. Gevoelsmatig ga ik toch maar voor NO: het ouderschap is niet iets waar je je op kunt voorbereiden, maar iets dat je leert door het te ervaren.
Ja, ook voor mij een hele ingewikkelde. De ene kant denk ik ja, je kan cursussen EHBO volgen, aan workshops meedoen over pasgeboren baby’s, een online cursus doen rondom borstvoeding of zelf ontdekken hoe je het beste met de peuterpuberteit om kan gaan. Maar aan de andere kant komt het moeder- (of ouder-) schap toch ook op manieren op je af die je van tevoren moeilijk kunt voorspellen. Er gebeuren dingen in je leven die het ouderschap lastiger maken, of je kind heeft iets fysieks of mentaals wat opvoeden überhaupt anders maakt dan ‘normaal’, wat dat ‘normaal’ ook mag zijn..
Het ouderschap is ook een erg brede term. Dit gaat van opvoeden, tot ouder zijn binnen je relatie, dit heeft te maken met hoe jij zelf als ouder nog bevriend bent met je vrienden die geen kind hebben bijvoorbeeld. Ik denk dat er geen mogelijkheid is dat ik mezelf op zo’n grote levensverandering had kunnen voorbereiden als er gewoon induiken en het meemaken. Gedurende mijn rol als ouder heb ik ontdekt hoe ik deze moet vervullen (en ik blijf leren;)) en er zijn maar een paar dingen waar ik echt van tevoren me op heb proberen voor te bereiden. En dit ging dan over hele specifieke onderdelen binnen die rol; slaapritme, peuterbrein, borstvoeding, bevallen, ziek zijn/gezondheid, waar ook echt wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is.
Maar mijn reactie op deze stelling: NO, het ouderschap is niet iets waar je je volledig op kunt voorbereiden.