Bekkenbodemspieroefeningen doen als een baas

Een paar weekenden geleden zat ik met een goede vriendin (tevens moeder van een zoon van 2 jaar) in de auto. Zij moest plassen. “Heb je ook dat als je moet plassen, dat je dan ineens heel nodig moet?”, vroeg ze mij.

“Nee”, zei ik.

“Heb jij wel bekkenbodemspieroefeningen gedaan in je zwangerschap en na je bevalling?”, vroeg ik haar op mijn beurt, waarbij ik nog net niet een belerend vingertje in de lucht hield.

“Nee”, zei ze.

AHA!, dacht ik toen. En waarschijnlijk zei ik dat ook. En ook ‘zie je wel’ en ‘ik zei het toch’ en meer van dat soort irritante dingen die mensen zeggen als ze denken hun gelijk bewezen te zien. Ik heb, zowel tijdens mijn beide zwangerschappen als ertussen en erna, best fanatiek bekkenbodemspieroefeningen gedaan. Omdat (gedeeltelijke) incontinentie mijn allergrootste angst was. Groter dan hechtingen, groter dan hangende borsten. Of het echt daardoor komt dat ik geen last heb van dingen als plotseling heel nodig moeten plassen of urineverlies bij trampolinespringen of heel hard lachen, weet ik natuurlijk niet. Maar met bekkenbodemspieroefeningen is het denk ik net als met het smeren van Bio Oil: Baadt het niet, dan schaadt het niet.

Wees gewaarschuwd: deze hele blog gaat eigenlijk over plassen.

Bekkenbodemspieroefeningen: hoe doe je dat?

Je kunt dit doen. Of jezelf op een yogamatje in allerlei posities wringen, dat 10 seconden volhouden, enz. Dat kan, en heb ik allemaal ook gedaan. Maar volgens mij is veruit het meest effectieve en ook makkelijkst uitvoerbare: je plas ophouden.

Ze zeggen dat je je bekkenbodemspieren kunt trainen door net te doen alsof je je plas ophoudt. En dat kun je dan bijvoorbeeld doen op ‘dode’ momenten, zoals wanneer je in de rij staat in de supermarkt. Ik weet niet wat jullie, maar ik vergeet dat soort dingen. Waarom zou ik doen alsof ik mijn plas ophoud, terwijl ik het ook écht kan ophouden? Dat is moeilijker, natuurlijk, maar dan vergeet je het in elk geval niet en ben je voortdurend bewust en effectief bezig met trainen. Ik ben daar dus mee begonnen zodra ik wist dat ik zwanger was (en dan doet die mogelijkheid zich heel vaak voor omdat je heel vaak moet plassen), en daarna ben ik er gewoon nooit meer mee gestopt. Ik doe het nu nog steeds. Inmiddels is het ook een soort wedstrijdje tegen mezelf geworden – kijken of ik mijn PR kan verbeteren ;).

Waarom zou je?

Omdat een spier zich laat trainen. Omdat je nog de rest van je leven met diezelfde bekkenbodemspieren moet doen. Omdat het een relatief kleine moeite is, en je op dat moment in het leven echt niet liever lui dan moe wilt zijn. Omdat het vervelend is om de rest van je leven een inlegkruisje te moeten dragen. Omdat je niet bang wilt zijn voor wat er mogelijk gebeurt als je moet niezen of een sprintje moet trekken. En, last but not least: omdat een sterke bekkenbodemspier je niet alleen profijt oplevert bij het sporten, maar ook in de slaapkamer…