Stelling: het is oké om de opvoeding van je vriendin te bekritiseren

We bedoelen, voor alle zekerheid, de opvoeding die je vriendin haar kinderen geeft. Niet de opvoeding die ze zelf gehad heeft ;). Is het oké om daar kritiek op te leveren?

Ik heb intussen aardig wat mama’s onder mijn vriendinnen, en vanzelfsprekend bespreek ik mama-dingen met ze. We hebben allemaal verschillende kindjes, en verschillende opvoedstijlen. Dat is allemaal oké. Sommige vriendinnen doen dingen waar ik veel bewondering voor heb, anderen doen dingen die ik nooit zelf zou doen. Of ze doen een mix van beide. Dat is ook oké. Keur ik het af als iemand zijn kind de hele dag voor de tv zet en nooit groenten voorschotelt? Ja. Zou ik daarom kritiek leveren op een vriendin die dit doet? Nee.

Opvoeden is een van de meest omstreden en persoonlijke onderwerpen die er zijn. Ik vind het van weinig respect getuigen om de opvoeding van mijn vriendinnen te bekritiseren. Erover praten, open vragen stellen, onzekerheid tonen en bespreken, tips uitwisselen, dat allemaal wel. Graag zelfs. Maar zeggen dat zij het verkeerd doet en hoe het dan wel zou moeten – dat niet. Er is natuurlijk wel een grens. Mocht ik ervan overtuigd zijn dat een vriendin van me haar kinderen bijvoorbeeld slaat, dan zou ik daar zeker wel wat van zeggen. Maar dan zou het in eerste instantie denk ik al geen vriendin van me zijn.

Kortom: NO, ik lever geen kritiek op de opvoeding van mijn vriendin(nen).

Mijn eerste reactie is; hoe ga ik ermee om als ik een bepaalde mening heb over de opvoeding van een vriendin? Ik heb inmiddels een aantal vriendinnen in mijn omgeving die kinderen hebben en nee, meestal komen mijn opvoedingsstijl en die van hen niet per sé overeen. Maar of dat voor mij een reden is om mijn eigen stijl heilig te maken en te denken dat ik de holy grale in handen heb? Geeft mij dit het recht om hun opvoeding te bekritiseren, hardop of achter hun rug om? Nee..

Ik heb soms wel een bepaalde mening over de opvoeding van mijn vriendinnen. Wie niet? Bijvoorbeeld over dat ik dingen anders zou doen of dingen niet goedkeur. Maar ik houd deze kritiek best vaak voor me. Ik weet namelijk dat moederschap niet perfect is – iedere moeder doet wat goed voelt – en dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden. Ook werkt bij het ene kind een andere opvoedingsstijl beter dan bij de andere. En wie kent haar kind nou niet beter dan de moeder zelf?  Yes, dat denk ik ook..

Stel je hebt echt ergens nare gevoelens bij, zou je het bespreekbaar kunnen maken, maar bekritiseren? Nee, dat zou ik nooit doen. Dus; NO ik bekritiseer de opvoeding van mijn vriendinnen niet en vind ook dat dat niet oké is.