Bewuster en meer piekeren. Is de moeder van 2019 zichzelf kapot aan het analyseren?
In de auto richting een trouwjurkwinkel in Nijmegen had ik een openbaring met mijn moeder. Ouders van nu (in 2019) delen meer, zowel off- als online, er komen steeds meer onderzoeken over het ouderschap, opvoeding en kinderen die openbaar worden gemaakt en over heel de wereld worden gedeeld. Hoe kan het ook anders dat ouders ook kritischer worden en kunnen zijn naar wat ze aan het doen zijn.
De zelfhulpboeken en (job)coach zzp-ers worden de grond uitgestampt, Psychologie magazine, Quest en de mindfulbladen, YouTubers en Instagram influencers die zich kwetsbaar en met heel veel semi-kennis online tonen, zijn populairder dan ooit. En dat is niet voor niets. Mensen willen steeds beter worden, goed in hun vel zitten en zijn ook nog eens niet bang om aan te geven dat ze hier hulp bij nodig hebben.
Ook ik analyseer mijn eigen stappen continu. Al zal dat ook komen door deze blog die Carmen en ik beheren hoor ;). Er is volgens mij torenhoge kritiek op de moeders van tegenwoordig en die kritiek komt vooral van…. henzelf!
Maar is dat erg?
Lijkt me niet. Ik denk dat iedereen met een vleugje extra zelfkennis er een stuk beter op zou worden. Of ik moe word van mijn eigen geneuzel over of ik dingen goed doe of niet en hoe het wél hoort? Ja, eigenlijk wel. Wanneer analyseer ik mijzelf het meest? Ik ging even wat situaties langs.
.. dat moment dat ik mezelf voor mijn kop sla als ik vragend streng probeer te zijn. Vervolgens twee keer opnieuw probeer het op de juiste toon te zeggen. Dit, terwijl mijn kinderen gebruik maken van dat eerste, zwakkere moment.
.. wanneer ik merk dat ik weer eens een chantagemiddel gebruik om Kobe iets te laten doen of eten.
.. als de kinderen naar bed gaan en ik me laat verleiden om de krijsende Vicky op mijn schoot toch haar tong of achterste kiezen niet te laten poetsen door het gekrijs en gespartel van haar elke avond.”ZELF ZELF ZELF” Doe ik iets fout? Denk ik dan.
.. als ik zelf het antwoord invul op mijn vragen aan de kinderen, zonder ze de tijd te geven te laten antwoorden.
To be(wust) or not to be(wust)
Ik denk dat bewust omgaan met situaties beter is dan onbewust. Al doe je het drie keer opnieuw en lukt het zelfs de vierde keer nóg niet, het feit dat je er bewust mee omgaat en toegeeft dat je mis zat, is al een stapje in de goede richting. Toch?
*Foto’s door Ayla Maagdenberg