“De grootste uitdaging vind ik om alles goed gepland te krijgen” – Jantina (34) is zwanger van haar achtste kind

In de rubriek ‘Mothers and others’ vandaag een interview met Jantina. Waar ik soms al vind dat ik het druk heb met twee kinderen, daar is zij nu zwanger van de achtste (!). In het interview vertelt ze over haar kinderwens, haar (tot nu toe dus zeven) bevallingen en de voor- en nadelen van het hebben van een groot gezin.

1.) Kun je iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Jantina Zeldenrust- de Waal. Toen ik 15 was leerde ik Jozua kennen, toen we 17 waren kregen we verkering. Op 22 augustus 2006 zijn we op ons 21ste  getrouwd. Samen zijn wij de trotse ouders van Julia (31-10-2009), Jesse (10-01-2011), Joël (10-07-2012), Jasper (08-01-2014), Jirsa (09-05-2015), Jaïra (01-10-2016) en Jurrian (04-04-2018) en hopen wij als alles goed mag blijven gaan om en nabij 20 september 2019 ons achtste wondertje te mogen verwelkomen. Mijn man is binnenvaartschipper en vaart 2/2 in systeemvaart op ons koppelverband, 2 weken op, 2 weken af, ik zit met onze nu nog 7 kinderen aan de wal. In de vakanties varen we waar mogelijk met z’n allen mee.

2.) Met hoeveel broertjes en zusjes ben je zelf opgegroeid? En je man?
Zelf heb ik 1 broertje, hij is 2,5 jaar jonger dan ik. Mijn man komt uit een gezin met 7 kinderen en een pleegbroertje, hij is de vijfde.

3.) Heb je altijd al een groot gezin gewild? En hoe zit dat met je man?
Een groot gezin leek mij altijd wel leuk ondanks dat ik zelf maar 1 broertje heb. Mijn man komt zelf uit een groot gezin, was het dus wel gewend, vraag me af of hij daar veel over nagedacht heeft voordat wij elkaar leerden kennen.

4.) Had je van tevoren een idee over hoeveel kinderen je zou willen – mits het allemaal lukt – of bekijk je je wensen en stel je ze bij ‘per kind’?
Als het ons gegeven zou worden, was onze wens 4 kinderen. Bij mij begon het na onze vierde nog wel heel erg te kriebelen. Na Julia waren er 3 jongetjes geboren en ook al heb je het niet voor het zeggen, hoopte ik stiekem nog op een zusje voor haar en dat mocht zo zijn, er volgden nog 2 zusjes (en 1 broertje).

5.) Welke vooroordelen bestaan er over grote gezinnen? Heb je wel eens vervelende opmerkingen gehoord?
Nare opmerkingen hebben wij eigenlijk nooit gekregen, misschien gek maar mensen stonden er helemaal niet van te kijken dat er bij ons een volgend kindje bijkwam. Ze vinden het leuk. Het enige wat ik wel regelmatig hoor, is:  ‘Hoe doe je dat?’. Mijn standaard antwoord is dan eigenlijk ‘ik doe ook maar wat’ ;). Nou komen grote gezinnen bij ons in het dorp wel vaker voor dus echt vreemd is het hier niet. We zijn zelf christelijk en we zijn erg dankbaar voor de kinderen die we mogen krijgen.

6.) Men zegt dat bevallen beter (sneller, minder pijnlijk) gaat naarmate je het vaker doet. Hoe is dat bij jou?
Ik was 34 weken en 2 dagen zwanger van onze oudste toen mijn vliezen spontaan braken, (we voeren midden op de Rijn met ons binnenvaarschip, onze dochter is dan ook in Wesel ter wereld gekomen). Mijn vliezen braken om 19.20 en om 22.13 ben ik bevallen van Julia, voor een eerste bevalling, supersnel, in 2,5 uur van niks naar een gelukkig gezonde dochter. Jesse, Joël en Jasper waren er ook in 2,5 uur, gelukkig wel gewoon in Nederland, in ons eigen ziekenhuis. Bij Jirsa duurde de bevalling 4 uurtjes, maar de laatste 20 minuten van 5cm naar geboorte. Bij Jaïra duurde het weer zo’n 2,5 uur en bij Jurrian staat er ietsje langer in de papieren, hij was een sterrenkijker en op de hectiek van de eerste bevalling na vond ik dit wel de pittigste, uiteindelijk ging het voor een sterrenkijker nog vlot maar zo’n zevende bevalling zegt dus ook niet alles. Benieuwd hoe de achtste bevalling mag verlopen….

7.) Hoe ziet een gemiddelde weekdag eruit bij jullie?
Als mijn man varen is sta ik om 06.00 op, kleed mezelf aan, smeer ik broodjes, pak ik tassen in (pauze en lunch) voor de oudsten (sinds mei 5 kids op de basisschool) en ruim de vaatwasser uit. Om 07.00 maak ik de kinderen wakker, ze kleden zich aan (uiteraard help ik de jongste 2). Om 08.10 gaan we met de bakfiets richting school en erna eventueel naar de peuterspeelzaal voor Jaïra. De kinderen blijven tussen de middag over nu ik zwanger ben, dan is het iets minder hectisch. Om 15.15 haal ik ze op, al dan niet met een vriendje of vriendinnetje (niet allemaal tegelijk). Om 17.00 gaan we aan tafel, het eten heb ik ‘s ochtends vaak al voorbereid, zodat ik daar rond etenstijd niet zoveel meer aan hoef te doen. Joël en Jesse voetballen ‘s avonds, ze moeten dan om 18.00 de deur uit, dan is het fijn om vroeg gegeten te hebben. Tussen 19.00 en 19.30 is het avondritueel afgerond en liggen de kinderen in bed, mits ze terug zijn van sport en geen huiswerk hebben, Julia is vaak nog wel een poosje op. Zelf lig ik ook graag rond 21.00 in bed, maar niet voordat alles beneden glad is, de tafel gedekt is, de tassen klaarstaan, gymspullen zijn opgezocht en de was hangt en weer geprogrammeerd is. Beetje saai misschien maar ik hou enorm van structuur. Als Jozua thuis is doen we alles samen, gaat de wekker wat later en blijven de kinderen niet over.

8.) De maatschappij is niet echt ingericht op grote gezinnen. Wat merk je daarvan in de praktijk?
Tot nu toe hebben we er weinig van gemerkt, hoewel er in ons trouwboekje maar plek is voor 6 kindjes. Verder zijn we volgens mij niet echt tegen dingen aangelopen.

Wij hadden een Dodge Journey (7-zitter). Toen ik zwanger was van Jaïra hebben we een Buick Enclave (8-zitter) gekocht. In de zwangerschap van Jurrian hebben we in Engeland een Multimac besteld, een bankje voor achter in onze auto, zodat er 9 in plaats van 8 personen in onze auto passen. Nu in zwanger ben van onze achtste zijn aan het kijken voor een auto erbij, helaas wordt het lastig om een 10-zitter te vinden en zullen we achter elkaar aan moeten gaan rijden. In de vakantie zullen we waarschijnlijk wel een busje huren. Zo ver is het nu nog niet.

9.) Hoe zorg je ervoor dat ieder kind genoeg individuele aandacht van papa of mama krijgt?
In een groot gezin is het soms wel eens lastig om de aandacht te verdelen, zeker ook omdat de kinderen allemaal erg kort op elkaar zitten. Ik probeer momentjes als boodschappen doen, als Jos thuis is een beetje te verdelen, de ene keer gaat de een mee, de andere keer de ander. Als er collectanten gevraagd worden meld ik me vaak aan, voor verschillende bussen, vinden de kinderen heel erg leuk om te doen samen met mij, een leuk 1 op 1 momentje, gelijk voor het goede doel. Verder is het op vrijdagavond (mits er niet heel vroeg gevoetbald moet worden op zaterdagochtend) opblijfavond voor de vier oudste. Een leuke film, iets lekkers voor erbij, even wat quality time, hoewel dat natuurlijk niet 1 op 1 is. Naar voetbal met de 1, een keer mee naar gym met de ander. Vorig jaar een keer een heerlijke high tea gedaan alleen met Julia, een moeder-dochter-momentje.

10.) Welke voor- en nadelen denk je dat je kinderen zelf ondervinden aan het opgroeien in een groot gezin, en wat vinden ze er zelf van?
Onze kinderen kunnen zichzelf prima redden, ze kleden zich ‘s ochtends grotendeels zelf aan, vanaf een jaar of 2,5 (met een beetje hulp) jassen, schoenen etc. Ook wel van de broertjes en zusjes. Krijg wel vaker van de juffen te horen, kan zien dat ze uit een groot gezin komen. Bij het smeren van een broodje willen ze ook geen hulp, soms beter om het wel te geven…

11.) Wat vind je het mooiste/leukste aan het hebben van een groot gezin?
Wij zijn gewoon enorm trots op ons nu nog zevental, erg dankbaar dat we ze hebben mogen krijgen. Prachtig om ze met elkaar bezig te zien, al hebben ze uiteraard ook de nodige ruzie… ze hebben veel aan elkaar en helpen elkaar ook, ze komen voor elkaar op en zorgen voor elkaar (al is dat thuis niet altijd merkbaar).

12.) En wat het uitdagendste?
De grootste uitdaging vind ik om alles goed gepland te krijgen, op tijd op school komen, maar ook vooral zorgen dat iedereen op tijd en veilig van en naar zwemles, sport, clubs, vriendjes en vriendinnetjes komt. De pittigste weken zijn de weken alleen met bijvoorbeeld avondvierdaagse, de laatste schoolweek voor de grote vakantie, met vaak veel extra dingen die erbij komen kijken. Gelukkig zijn we ook steeds 2 weken samen en dan vullen we elkaar in alles aan.

13.) Wat zou je andere moeders die graag een groot gezin (zouden) willen, willen meegeven?
Lief dat er mensen zijn die respect hebben voor ons, maar uiteindelijk doen wij net zo ons best als een gezin met minder kinderen. Iedere ouder wil het beste voor zijn of haar kinderen. Persoonlijk vind ik om hulp vragen wel eens lastig, omdat ik dan vind dat ik er voor ‘gekozen’ heb. Proberen los te laten is niet mijn sterkste kant, maar moet gewoon naarmate je gezin groeit wat vaker en als het even niet lukt, gewoon aan de bel trekken, dat doen moeders met minder kinderen ook wel eens.

Benieuwd naar andere interviews? Klik op de foto’s hieronder om ze te lezen.