“Noël is mijn beste vriend”. Het begin van de onbreekbare broederband.

“Noël is mijn beste vriend.”

Steeds vaker zegt Elia deze zin. En elke keer smelt mijn moederhart. Dit is wat ik hoopte toen ik heel graag een broertje (of zusje natuurlijk) voor hem wilde. Niet dat ze het altijd goed met elkaar zouden kunnen vinden, want dat is een illusie, maar dat ze voelen, dat ze weten dat ze iets aan elkaar hebben.

De relatie tussen de broertjes kent hoge pieken, maar ook diepe dalen. Met name toen Noël begon met kruipen, trok Elia dat slecht. En dat is ook logisch: ineens is daar iemand, een klein mens dat niet alleen jouw (tot dan toe onverdeelde) aandacht van papa & mama opeist, maar nu ook nog eens jouw speelgoed afpakt. De concurrentie was groot en de manieren waarop Elia zijn kleine broertje dwars probeerde te zitten waren legio. Van een geniepig langslopen en daarbij terloops op Noëls hand staan tot hem straightforward een harde duw geven als hij zich net met moeite ergens aan opgetrokken had – we zagen een kant van ons lieve, zachtaardige zoontje die we niet eerder gezien hadden. En waar we ook geen fan van waren.

Wat de oudste aan zijn kleine broertje heeft

Ik zie aan beide kanten dat ze steeds meer aan elkaar hebben. Ze spelen ook telkens vaker samen (van de week zei Elia: “Noëlika, kom met mij spelen, ik ben dol op jou”). Elia haalt uit Noël vooral de volgende twee dingen: meer empathie/inlevingsvermogen én meer zelfvertrouwen. Noël is namelijk met zijn anderhalf jaar dapperder dan Elia ooit geweest is (of zal zijn…), en drentelt in een nieuwe omgeving vrolijk alle kanten op, waar Elia het liefst eerst nog een kwartier op schoot wil zitten. Nu merk ik echter dat hij steeds vaker toch achter zijn broertje aan gaat. Als er 1 schaap over de dam is, volgen er meer. Als Noël over de dam is, volgt Elia ook.

Naarmate Elia ouder wordt, zie ik ook dat hij steeds meer begint te begrijpen dat Noël kleiner en hulpelozer is dan hij. Hiervoor deed hij (meestal) ook voorzichtig met hem, maar dan vooral omdat ik dat zei. Nu komt het meer uit hemzelf. Als Noël iets wil drinken, geeft Elia het aan. Als Noël huilt, pakt Elia een boekje van Nijntje om aan hem voor te lezen. Als Noëls bakje met druiven leeg is, geeft Elia hem (soms) van zijn eigen. En toen Noël prikjes moest bij het consultatiebureau, gaf Elia hem daarna een kus om hem te troosten. “Je hebt het goed gedaan,” papegaaide hij mij toen na.

Verder vond ik onderstaand bericht van het kinderdagverblijf waar ze allebei naartoe gaan ook leuk, ontroerend bijna:

Dit was me al eerder opgevallen: als er andere kinderen bij zijn, let Elia op zijn broertje. Hij ziet erop toe dat ze geen dingen van hem afpakken, en hij neemt het voor hem op. Toch best bijzonder voor een kind dat van nature heel verlegen is en überhaupt niet zo snel uit zichzelf iets zegt, laat staan de confrontatie met een ander aangaat.

Wat de jongste aan zijn grote broer heeft

In de ogen van Noël is zijn grote broer de leukste persoon op de hele wereld. De blijdschap die hij toont wanneer we ’s ochtends samen naar Elia’s kamer lopen (die meestal later wakker is dan Noël) is ongeëvenaard. Noël kan een stuk of 25 woordjes zeggen, en zijn lievelingswoord is ‘Eya’. Hoewel Elia echt lang niet altijd lief tegen hem doet, vindt Noël het helemaal fantastisch om aandacht van zijn grote broer te krijgen en roept hij hem de hele dag door.

Hij doet hem in alles na. Hun lievelingsspel is nu ‘samen rennen’, wat eruit bestaat dat Elia “klaar voor de start af!” roept en ze vervolgens samen van de woonkamer naar de keuken of de gang en terug rennen. Soms ook hand in hand. “Han!“, zegt Noël dan, terwijl hij zijn handje naar zijn grote broer uitstrekt.

En dat zo’n 20 keer na elkaar. Nou ja, Noël dribbelt meer dan dat hij rent. Maar wat een plezier hebben ze hier allebei in! Helaas doet Noël ook de minder leuke dingen na. Als Elia een driftbui heeft, begint hij vaak ook oncontroleerbaar te huilen. Zijn grote broer is zijn grote voorbeeld, en staat qua gedrag en taal natuurlijk ook veel dichterbij hem dan wij.

Ik ben er echt heilig van overtuigd dat Noël het fantastisch vindt om een grote broer te hebben. Hoewel ik me in het begin nog wel eens schuldig voelde tegenover Elia (had hij ineens een babybroertje waar hij niets mee kon en door wie hij veel minder aandacht kreeg dan ervoor), daar weet ik nu dat Noël, op zijn beurt, het beste cadeau is dat ik hem ooit had kunnen geven. ♥ ♥

*Uitgelichte foto en bovenste foto’s door Ayla Maagdenberg