Stelling: ik ben de moeder (geworden) die ik verwachtte te zijn

Haha. Gaat er als moeder ooit iets precies zoals je verwachtte? Dat denk ik niet. Natuurlijk had ik zoals elke moeder van tevoren allerlei ideeën over hoe ik het zou doen (en hoe vooral niet), en natuurlijk doe ik nu de dingen waarvan ik destijds zei: “Dat ga ik echt niet doen.”

Maar, kijken we naar het grote geheel, dan zeg ik absoluut YES. Ik ben de moeder (geworden) die ik verwachtte te zijn. Goed, ik heb wat veel meer moeite met loslaten dan ik aanvankelijk dacht, ik ben wat zweveriger of softer dan ik had verwacht en de televisie is mijn beste vriend wanneer ik probeer te koken met een zeurende peuter en een dreumes die aan mijn been hangt, maar over het algemeen voed ik mijn kinderen op zoals ik dat van plan was. Liefdevol, betrokken, consequent, met humor. Ik ben vrij perfectionistisch en gedisciplineerd, dus dat ik als moeder ook zo zou zijn, was ook geen verrassing voor me. Ik breng ze de normen en waarden bij die ik zelf belangrijk vind en ik zorg dat ze thuiskomen in een gezellig huis waar we rekening met elkaar houden en waar ze zich veilig en geliefd voelen, terwijl ze ondertussen weten waar de grens ligt.

Verloopt dat altijd vlekkeloos? Zeker niet. Is die gewilde gezelligheid soms ver te zoeken? Ja. Maar, als ik niet naar afzonderlijke (moeilijke) momenten op een dag kijk maar naar de dag (en groter: de maanden, jaren) als geheel kijk, dan gaat het zeker zoals ik dat had verwacht en gewild.

Sowieso niet! Ik dacht namelijk dat ik echt totaal anti-moederachtig zou zijn, me zoveel mogelijk op mijn eigen leven zou willen storten, maar dan mét kinderen erbij. Ik had bedacht mijn kinderen altijd mee te nemen. Overal heen. Naar elke verjaardag en gelegenheid. In plaats daarvan ben ik blijkbaar een moeder ‘geworden’, of misschien was ik dat altijd al, die toch in dat bubbeltje leeft, die eerder oppas neemt dan haar kinderen meeneemt en liever ‘nee’ dan ‘ja’ zegt tegen sommige sociale gelegenheden. En een moeder die zich toch best zorgen maakt als haar kind met eten loopt in plaats van zit, een wat strengere die ook heel graag haar kinderen een voorspelbaar leven geeft met die beruchte R’en.

Ik voel me ook veel meer een moeder die hoort bij het clubje van alle moeders op deze wereld. Dit, terwijl ik juist dacht een van de uitzonderingen te zijn. Mijn reactie op deze stelling is dan ook, NO, ik ben niet de moeder die ik verwachtte te zijn of te worden.

*Foto door Ayla Maagdenberg