“Jij hebt verloren, ik heb gewonnen.” Waarom ik Kobe bewust af en toe laat verliezen.
De eerste dag school van Kobe zit erop. De kennismaking verliep erg interessant. Toen de juffrouw een aantal dingen aan hem vroeg, of hij bijvoorbeeld wist hoe hij op een trap moest lopen en of hij het schoolplein al had gezien, antwoordde Kobe met erg eigenwijze reacties. “Dat weet ik al” en “Die heb ik al gezien.” Nu bedenk jij je waarschijnlijk; wat heeft dit met de titel van het blog te maken? Eigenwijs zijn heeft toch niets met verliezen of winnen te maken? Ik denk van wel..
Hoe meer wij Kobe laten winnen en hem laten denken dat hij de perfecte zelf is en alles al kan, hoe zekerder hij denkt van zichzelf te zijn. Je kind laten verliezen? Wie doet dat zijn kind aan, dat kan toch niet? Eh jawel. Ik. En dat doe ik ook echt wel soms. Bewust.
Is verliezen soms goed voor een kind?
- Het leven bestaat niet alleen uit winnen. Hij kan dat het beste in een veilige omgeving leren, waarin wij dat hem kunnen uitleggen, lijkt me.
- Gesprekken met Kobe over het meer genieten van het spel zelf, dan van het winnen van dat spel, vind ik erg belangrijk.
- Is het beter om hem te laten winnen zodat hij erachter komt dat je een toneelstukje speelt? Lijkt me ook niet echt heel handig voor de toekomst.
- Het schijnt zo te zijn dat “… kinderen van vijf al in staat zijn om deze vorm van arousal – de biologische fight-, flight- of freeze-reactie – zelfstandig terug te brengen tot acceptabele niveaus” las ik op Erasmus Magazine.
Kan je kind alsnog niet tegen zijn verlies? Niet getreurd. Dit schijnt juist een enorm goed teken te zijn. Ik las op allesoverkinderen.nl dat het goed is als kinderen niet tegen hun verlies kunnen. Die kinderen zijn juist erg gemotiveerd en willen hun doel bereiken.