Stelling: een ziekenhuisbevalling zou de norm moeten zijn
Wie mijn bevallingsverhalen gelezen heeft, weet dat ik 1 lange en moeizame ziekenhuisbevalling heb gehad en 1 snelle en mooie thuisbevalling. Hoewel ik mijn thuisbevalling dus echt al iets positiefs ervaren heb, zou ik er bij een derde (een derde haha!) niet van tevoren voor kiezen om weer thuis te bevallen. Of om dat te ambiëren beter gezegd, want een echte keuze heb je natuurlijk vaak niet als het op bevallen aankomt. Ik zie wel de voordelen ervan in hoor. Je bent in je eigen, vertrouwde omgeving, je hoeft niet met weeën en al in de auto te stappen, je kunt alles doen wat je wilt: een appeltaart bakken, muziekje opzetten, ik noem maar wat. En toch zou ik het niet nog een keertje willen.
Ik vind dat namelijk (te) spannend. Ik geloof in de kracht van mijn lichaam, hoor ik vrouwen over dit onderwerp vaak zeggen. Ja, denk ik dan, ik ook. Maar als de navelstreng bijvoorbeeld om het nekje zit, of als er een onverwachts ander probleem is, dan heeft dat niks te maken met onvoldoende kracht van je lichaam. Dat is namelijk gewoon domme pech. En dan kan je maar beter op een plek zijn waar ze er – indien nodig – direct iets aan kunnen doen.
Ik wil hiermee absoluut niet de kennis en wijsheid van verloskundigen bagatelliseren, want ik heb juist grote bewondering voor vrouwen (of mannen) met dit beroep. Maar er zijn nu eenmaal dingen die alleen door een gynaecoloog of anesthesist of wie dan ook opgelost kunnen worden. Dus YES: alle wensen van zwangere vrouwen ten spijt, vind ik toch wel dat een ziekenhuisbevalling de norm zou moeten zijn. En dan maak ik die ziekenhuiskamer wel gezellig met kaarsjes en muziek.
Er zijn dokters. Dat is één. Het is er schoon en steriel. Twee. Als er iets misgaat ben je erg vlakbij de spullen die men nodig heeft om jou of de baby – of beide – te fixen. Drie. En vier: dat de bevalling in een andere ruimte/kamer plaatsvindt dan in je eigen slaapkamer, vind ik ook geen probleem;) Vier goede redenen om in het ziekenhuis of in een bevalcentrum (aan het ziekenhuis vast) te bevallen. Andere kant is er natuurlijk ook. Wanneer je thuis bevalt ben je in je eigen omgeving, hoeft de baby niet in de eerste uren van zijn leven van plek naar plek versjouwd te worden. Wanneer alles oké is natuurlijk.
Dat ik bij Kobe en Vicky in het ziekenhuis ben bevallen had alles te maken met de eerste paar argumenten. Daarnaast vind ik het hele naar het ziekenhuis gaan heel fijn en spannend rondom het bevallen.
Puur als ik kijk naar míjn gevoel en wens zou ik zeggen; ja laat iedere bevalling maar standaard plaatsvinden in het ziekenhuis. Ik denk ook wel dat het de druk op moeders die met bloed, zweet en tranen een bevalplan aan het maken zijn, flink zal afnemen. Maar tóch denk ik dat het de keuze is van iedere moeder. Ik weet dat ik erg kan ontspannen wanneer ik weet dat er dokters in de buurt zijn. Er zullen vast ook moeders zijn die dat juist weer niet kunnen. Vandaar mijn reactie: NO. Ziekenhuisbevalling zou niet de norm moeten zijn.