Gekke cravings tijdens mijn zwangerschappen

Zo wonderlijk hoe dat lichaam werkt. Bij mijn eerste zwangerschap was ik het eerste trimester zo enorm misselijk. Ik had gelukkig geen hyperemesis gravidarum (dan kun je echt niks meer, alleen maar overgeven, en val je ook nog eens af), maar ik was wel bijna 6 weken lang bijna 24 uur per dag misselijk, variërend van lichte misselijkheid tot veel overgeven. Dit is ook de reden dat ik mijn eerste zwangerschap zwaarder vond dan de tweede.

Droge rijst en rauwe wortels

Honger had ik ook niet, maar omdat ik toch iets moest eten, ging ik op zoek naar etenswaren die ik wél kon verdragen en die relatief neutraal van smaak waren. Ik vond twee dingen waar ik (gelukkig) wel tegen kon: droge rijst & rauwe wortels. Dat at ik dus dagelijks. Is dat lekker? Nee. Is het voedzaam? Ook niet echt. Maar het is beter dan niets.

Vaak werd ik ’s nachts wakker met het gevoel dat ik moest overgeven. Iets eten hielp dan (soms). Daarom stond er in die tijd op mijn nachtkastje altijd een bakje met rauwe wortels. Achteraf gezien best grappig: lag ik daar, om 3 uur ’s nachts, op wortels te kauwen.

De HEMA rookworst

Nog iets wat achteraf grappig is, maar waar ik op dat moment zelf echt last van had: de rookworst van de HEMA werd een obsessie voor me. Ik kon niet meer normaal langs een HEMA lopen zonder te watertanden, ik droomde zelfs over de HEMA rookworst. Big deal, denk je nu misschien, dan eet je er toch gewoon een. Maar voor iemand die al ruim tien jaar geen vlees eet en daar 100% achter staat, is dat nogal een ding.

Dus probeerde ik er niet aan te denken, de HEMA te vermijden en veel producten van de vegetarische slager te eten (die komen in mijn beleving het dichtst bij ‘echt’ vlees). Maar het mocht niet baten. Op een avond liep ik door Amsterdam Centraal, langs – jawel – de HEMA, en de geur van rookworst kwam me tegemoet. Toen heb ik een halve gegeten (in de trein ook nog…).

Ik ben er niet trots op dat ik een rookworst gegeten heb, en ik ben ook nog steeds van mening dat vlees eten nooit nodig is, ook niet als je zwanger bent. Maar het was sterker dan ikzelf. Ik moet er nu niet meer aan denken, maar ik heb er echt van genoten, en daarna was ik weer ‘genezen’ en immuun voor wat voor rookworsten dan ook.

Werther’s Originals en zoetzure komkommer

Dan mijn tweede zwangerschap. De HEMA rookworst liet mij dit keer koud, en aangezien ik niet continu misselijk was, at ik vrijwel hetzelfde als daarvoor (alleen dan in grotere hoeveelheden). Wel had ik meer zin in vet eten en ook in snoep. En dat terwijl ik helemaal geen zoetekauw ben, ik zou normaliter altijd hartig boven zoet verkiezen en in het gangpad met snoepjes in de supermarkt zul je mij niet vinden.

Ergens in mijn zwangerschap at ik echter bij toeval een Werther’s Originals, en toen was het hek van de dam. In de maanden die volgden heb ik persoonlijk het wereldrecord Werther’s eten verbroken. Op sommige dagen at ik er wel 10 achter elkaar, totdat ik rationeel besloot dat het mooi geweest was (gevoelsmatig had ik wel een zak leeg kunnen eten).

Daarnaast had ik ook ineens een enorm zwak voor zoetzure komkommer. Ik liep soms langs de plaatselijke Chinees (op willekeurige tijdstippen op de dag), en bestelde dan alleen een (of meerdere) bakje(s) zoetzure komkommer. Daar at ik er dan heel veel van, tot ik bijna vol zat. En dan een Werther’s als toetje. Jammie.

Welke gekke cravings had jij tijdens je zwangerschap(pen)?