Even over mijn borsten

Even over mijn borsten. Mijn voorgevel, mijn boezem, of hoe je het hebben wilt. Niet het eerste waar je aan denkt tijdens een zwangerschap of na een bevalling – je eerste en grootste zorg is dan immers de schade down there, waar je zojuist (ervan uitgaande dat je een natuurlijke bevalling gehad hebt) een heel mens doorheen hebt geduwd.

Logisch dus dat borsten bij bijna of pas bevallen vrouwen een soort ondergeschoven kindje zijn. En toch veranderen ook zij behoorlijk. Niet alleen worden ze groter tijdens de zwangerschap (dan wordt alles trouwens groter, behalve je hersencapaciteit), maar ook daarna gebeurt er van alles. Over die veranderingen, en wat je ertegen kunt doen of ermee moet, ga ik het vandaag hebben. Leuk voor onze mannelijke lezers (die we denk ik niet hebben), al wordt het geen spannend verhaal en ontbreken de pikante foto’s.

Stuwing? Inbinden!

Na mijn eerste bevalling besloot ik geen borstvoeding te geven. Wel kreeg ik last van stuwing, zoals volgens mij elke bevallen vrouw heeft (of je nou wel of geen borstvoeding wilt of besluit te geven). De ergste stuwing begon na een paar dagen en hield zo’n drie dagen aan. De stuwing, die veroorzaakt wordt doordat er te veel melk in zit, vond ik overigens echt de hel. En er was weinig aan te doen. Een kundige, wat oudere verpleegster maakte borstverbanden voor me van hydrofiele luiers en veiligheidsspelden, die zaten zo strak dat ik amper adem kon halen, dat hielp wel een beetje. Na een paar dagen nam de pijn gelukkig af, en daarna had ik vrij gauw weer dezelfde cupmaat als voor mijn zwangerschap.

Tips als je last hebt van stuwing:

• Pak ze in. Pak ze zo strak mogelijk in. In een borstverband, of in de strakste sport-bh die je kunt vinden.
• Koelen. Met ice packs uit de vriezer, of met bevroren maandverbanden (die doen het trouwens ook goed bij hechtingen op onhandige plekken…)
• Masseren.
• Kolven (maar let op: kolven kan de stuwing tijdelijk verminderen en een gevoel van opluchting geven, maar die melk wordt net zo hard weer aangemaakt en zo houd je het dus in stand – dit was mijn beginnersfout #1)

Drie borstontstekingen en een ziekenhuisopname

Na mijn eerste bevalling had ik dus, op de stuwing na, nergens last van. Hoe anders was dat de tweede keer. Na een mooie thuisbevalling en een succesvol begin van de borstvoeding, waarbij ik wel steevast overproductie had maar niets dat de kolf niet kon verhelpen (lees ook beginnersfout #1 hierboven), kreeg ik een borstontsteking (ontstoken melkklieren). En nog een. En twee tegelijk. Zo kwam het dat ik weliswaar een vriezer vol melk had, maar ook ’s nachts in het weekend bij de huisartsenpost belandde, en later zelfs met 40 graden koorts in het ziekenhuis. Daar heb ik, terwijl ik antibiotica door een infuus toegediend kreeg, Noël nog steeds zelf gevoed. Niet alleen omdat ik dat wilde (we waren al zo ver gekomen), ook omdat ik alles wilde doen om minder pijn te hebben, dus ook kolven.

Ik heb oprecht nooit geweten dat borsten zoveel pijn kunnen doen. Wél weet ik dat ik gedacht heb ‘amputeer de boel maar’. Dat geeft dus wel aan hoe naar ik het vond. Mijn cupmaat was intussen, sinds de bevalling, twee maten groter dan voor de tweede zwangerschap. Een maat die ik niet gewend was, en die ik verder ook niet mooi of bij mijn figuur passend vond.

Tips bij een borstontsteking:

• Blijf de baby aanleggen. Dit wil je niet en dit doet &#^@% veel pijn, maar een baby kan de opgehoopte melk veel beter ‘wegdrinken’ dan een kolf.
• Masseer en verwarm de borsten voor het voeden (bijvoorbeeld door een warme douche te nemen), en koel ze daarna.
• Neem, zo gauw je erachter bent dat je een borstontsteking hebt, direct antibiotica. Er is speciale antibiotica voor borstvoedende mama’s dus je kunt ondertussen gewoon doorgaan met voeden als je dat wilt.
• Als je het helemaal gehad hebt met de borstvoeding (I feel you), stop er dan niet in 1 keer cold turkey mee maar bouw het af.

Borsten bedankt

Nu, een jaar na mijn laatste bevalling, zijn mijn borsten weer zoals ik ze gewend ben. Een fijne, gemiddelde cupmaat waar ik me prettig bij voel en die in verhouding goed past bij de rest van mijn lichaam. Pijn doen ze niet meer, en de grootte, gevoeligheid en stevigheid is inmiddels weer gestabiliseerd, dusdanig dat ik mijn oude (grote) bh’s heb weggedaan en nieuwe bralettes heb gekocht. Want die vind ik mooier en lekkerder zitten dan gewone bh’s.

Misschien wat gek om te zeggen, maar ik ben elke dag nog blij met mijn borsten zoals ze nu zijn – anders dan met mijn buik die nog steeds wel eens een issue is. Dus borsten: bedankt. Bedankt dat jullie mijn zoon gevoed hebben, bedankt dat jullie je herpakt hebben. Op nog veel mooie jaren samen.