Stelling: een kind zou zo min mogelijk schermtijd moeten hebben
Vroeger zat ik relatief veel voor de tv. En ik ben goed terecht gekomen, heb (nog) geen bril en heb gewoon mijn studie afgemaakt en zo. Zo min mogelijk schermtijd; hier sta ik niet achter. Volgens mij stimuleert het kijken van leuke tv-programma’s en series hun fantasie, en zou een kind kunnen leren over relaties, gevoelens, mits je de juiste programma’s te pakken hebt natuurlijk.
NO, is mijn antwoord op deze stelling. Ik vind schermtijd op zich niet erg. Wel vind ik dat je kinderen hun fantasie en de mogelijkheid om deze fantasie zelf te ontwikkelen, niet moet afpakken. Geef ze een doos en ze maken er een boot van, zet een serie aan en ze zitten stil voor de tv te kijken en te luisteren. Nogal een verschil is dat! Combinatie van deze twee maakt het kinderen die leren van animatiepoppetjes, maar die vervolgens met hun eigen speelgoed een scène bij wijze van spreken na kunnen doen.
Ik heb eens gelezen dat het een kind tot de leeftijd van 2 jaar niet uitmaakt of je een filmpje achterstevoren afspeelt of ‘gewoon’. Hele jonge kinderen zijn namelijk nog niet in staat om een verhaal zo te volgen. Daar zullen ze dus ook niks van leren als je ze voor de tv zet, ze kijken dan alleen naar de kleuren en luisteren naar de geluiden. En dat kan net zo goed zonder een scherm.
Dus voor kinderen onder de twee ben ik het met de stelling eens. YES, die zouden zo min mogelijk schermtijd moeten krijgen. Boven de twee kunnen ze er dus wel wat van leren, maar volgens mij alleen als je samen met ze kijkt of het in elk geval bespreekt, niet als ze alleen maar zitten te kijken om het kijken.
Betekent dit dat mijn zoons nooit voor de tv zitten? Zeker niet. Ik moet namelijk ook wel eens koken terwijl iemand op het punt staat een driftbui te krijgen ;-). Dan mag hij even tv kijken, maar nooit meer dan 20 minuten, en na afloop vraag ik hem wat hij gezien heeft. Een kind, hoe oud dat kind ook is, de hele dag voor de tv zetten is wat mij betreft echt een no go. En de televisie de hele dag aan hebben staan ‘op de achtergrond’ ook. Overigens is ook uit onderzoek gebleken dat dat meer kwaad dan goed kan: kinderen in huizen waar de televisie veel aan staat, worden afgeleid door de geluiden, waardoor ze hun speelvaardigheden minder kunnen ontwikkelen.
Ik zit een beetje tussen jullie in, denk ik. We houden vaak vast aan vaste momenten voor de iPad (aan het einde van de ochtend of aan het einde van de middag, nooit meer dan een half uurtje) maar soms komt het zo uit dat onze zoon iets langer een filmpje kijkt. Als hij ziek is of gewoon, als het zo uitkomt. De televisie staat sowieso nooit aan overdag als de kinderen wakker zijn. Ik vind dat zelf altijd zo vervelend als je op bezoek bent bij mensen waar de tv aan staat, je wil wel een gesprek voeren maar je aandacht wordt automatisch getrokken door zo’n flikkerend scherm, best irritant.
Ja, hier komt dat ook wel eens zo uit hoor, vooral toen Noël kleiner was en ik vaak heeeeel moe, dan zat Elia wel eens overdag een halfuur voor de tv terwijl ik sliep. Is dat de ideale situatie? Nee. Maar wel de werkelijkheid soms. En ja dat vind ik ook heel irritant!
In principe ben ik het hiermee eens, maar de praktijk is weerbarstig. Tel daarbij op dat ze op school ook met schermpjes werken, en je roeit als ouder tegen de stroom in.
Hey Nicole, eens met mij, Carmen, neem ik dus aan? Ik bedoel ook niet dat ik alleen maar negatieve kanten van schermgebruik zie. Ik denk dat een tablet best leerzaam en nuttig kan zijn, zeker op school. Maar alles met mate, en onder toezicht (niet voortdurend maar wel dat je na afloopt vraagt wat het kind nou eigenlijk gedaan heeft). Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan wanneer mijn oudste naar school gaat over een maand of acht…