Aandacht maakt alles mooier. Ook je kinderen.
De titel dank ik natuurlijk aan die ene mooie reclame van de IKEA. Maar laatst besefte ik me; het gaat niet alleen om je interieur dat wat – zelfs goedkope – aandacht verdient. Ook je kinderen verdienen aandacht. De momenten dat ik met mijn telefoon naast mijn bord aan het eten ben of de hoeveelheid telefoonhandelingen die nodig zijn om thuis de televisie aan te zetten, Netflix te bedienen, verwarming hoger of lager te zetten of de muziek aan of uit te zetten, komen vaak voor. Zelfs het alarm van ons huis is te bedienen met onze smartphones. Logisch dus ook dat het wat moeilijk is nu om de telefoon geen onderdeel te laten zijn van het dagelijks leven. Om hem af en toe gewoon uit te zetten en te focussen op hetgeen wat veel voor je betekent kan wel echt een openbaring zijn. Meer dan de content die te zien is op je schermpje.
Omdat ik laatst mijn telefoon verloor aan een valongelukje, kwam ik erachter hoe vaak ik mijn telefoon écht nodig dacht te hebben, zonder dat dit echt zo was. Dat alarm kan ik ook aan doen met een code en het bedienen van de verwarming of het licht gaat ook gewoon met een knop. Het glas van mijn telefoon is gebarsten en elke keer als er een appje binnenkomt krijg ik glas in mijn handen. Ik laat hem dus vaker liggen, wat resulteert in meer momenten van aandacht voor andere dingen. Zoals mijn kinderen en natuurlijk ook M.
Tegenwoordig – of eigenlijk al de afgelopen 10 jaar – is er op social media, maar ook via digitale nieuwsnetwerken continu vernieuwing. Nieuwe nieuwsitems, advertenties, Facebookberichten of Instagram stories. Elk moment van de dag kun je ervoor kiezen iets nieuws te lezen, of actuele foto’s te bekijken van iemands reis of verhaal. Dit is volgens mij echt een verslaving aan up to date zijn, de FOMO (= fear of missing out) van deze tijd. Ik denk dan ook dat de afgelopen periode onze aandacht voor de kinderen verminderd is. Aan de ene kant denk ik dus: shit ik moet hier iets aan doen, mijn telefoon gebroken laten en vaker tegen dat glas in mijn hand opzien. Ik kijk vaker en geconcentreerder naar mijn kinderen als ze spelen, meer valt me op in hun ontwikkeling. Gelukkig heb ik dan nog dit blog, waardoor ik wel op móét letten. Zeker ook om nieuwe onderwerpen te spotten voor een mooi verhaal. Maar toch denk ik dat de nieuwsgierigheid en prikkeling van (nieuwe) informatie de overhand heeft en ik toch op mijn telefoon, of andere alternatieven zoals de iPad of laptop blijf zoeken naar deze prikkels.
Is het slecht?
Nou ja, dat is dus waarschijnlijk de hamvraag. Is het slecht als je niet ziet dat je kind haar eerste stap maakt? Is het slecht als je vergeet te vragen aan je kind hoe het was op de opvang, omdat je meer bezig bent met scrollen door alle Instagramfoto’s? Ik denk van wel.
Wat ik denk dat het beste is, is om er ‘gewoon’ bewust mee bezig te zijn. Ik ben niet zo van de mindfulness, maar ik denk dat dit best die term kan gebruiken. Als je dit blog hebt gelezen denk ik dat je al heel ver bent.
Hoe mindful ga jij om met je telefoon en de aandacht die je hebt voor je kinderen?