Doet bevallen echt zoveel pijn? Van “het was de hel” tot “ik vond het bijna leuk” – 14 vrouwen scoren hun bevalling

Van de week was ik aan het lunchen met een kinderloze vriendin. Het gesprek kwam op bevallen. “Doet het echt zoveel pijn?” zei ze (haar exacte woorden waren volgens mij ‘doet het extreem veel of echt extreem, extreem, extreem veel pijn?’).

Na mijn antwoord zei ze: “Je maakt me bang.”

Mijn antwoord valt dus wel te raden ;-). JA, ik vind bevallen echt heel pijnlijk. Al moet ik daar meteen bij zeggen dat ik mijn tweede bevalling veel beter te doen vond dan mijn eerste. Pijnloos was ook die absoluut niet, maar hij duurde veel korter, ik was innerlijk veel kalmer, en ik kijk er met een positief gevoel op terug. Het was pijnlijk, zeker, maar het was ook magisch.

Mijn eerste bevalling vond ik daarentegen de hel. Ik weet nog dat ik letterlijk dacht ‘nu weet ik hoe iemand die gevierendeeld wordt zich voelt’. Ik heb nog nooit zó vurig gewenst dat iets voorbij was als toen. Uiteindelijk had ik dat (en meer ook) natuurlijk wel over voor mijn kind, maar als ik puur aan de fysieke pijn terugdenk, kan ik me die nog steeds (bijna drie jaar na dato) beter dan me lief is voor de geest halen.

Als ik mijn beide bevallingen een cijfer zou moeten geven van 0 tot 10, waarbij 10 staat voor de ergste pijn die ik ooit gevoeld heb en 0 staat voor pijnloos, dan gaf ik mijn eerste bevalling een 10 en mijn tweede een 7. Beide waren overigens zonder pijnbestrijding.

Maar ik ben maar 1 persoon met 2 heel verschillende ervaringen. Voor een completer beeld heb ik dus enkele mamavriendinnen gevraagd naar hun ervaringen, en die bleken onderling ook weer erg anders. Soms ook veel positiever dan de mijne. De clou van het verhaal is sowieso dat je z.s.m. op vechtsport moet gaan ;-).

Sophie: Ja, het doet wel echt pijn, maar het is een pijn die je niet kent, een soort fijne pijn, oer-pijn, machtig-gevoel-pijn. Gelukkig ben je zo erg in jezelf gekeerd dat die pijn per se er niet echt toe doet op dat moment. Het mooie van ons lichaam en onze geest is dat we het gevoel ‘pijn’ niet kunnen terughalen en herinneren, dus hoe erg was het nou eigenlijk?

Sophie geeft haar eerste bevalling op het moment zelf een 10, maar achteraf een 8.

Sanne: Ik heb verschillende ervaringen. De eerste keer vond ik het meevallen en dacht ik direct erna: ‘dit wil ik nog een keer meemaken!’. De laatste keer vond ik het (dankzij een weeënstorm) pijnlijker dan ik me ooit had voor kunnen stellen en dacht ik erna: ‘dit doe ik dus nooit weer.’

Sanne geeft haar bevallingen een 8 en een 10.

Dorien: Ik heb wel last gehad van de weeën en van de uitdrijving zelf maar ik vond het zeker niet het ergste ooit. In de vechtsport ga je ook gewoon door als je pijn hebt. Dus misschien ben ik wel wat gewend inmiddels.

Dorien geeft haar eerste bevalling een 7/6,5.

Sabrina: Ook al probeerde ik zo min mogelijk verwachtingen te hebben, ik stelde me in op het voelen van sterke, messcherpe pijnscheuten. En dat urenlang. Het bleken in mijn geval zeurende krampen en een hevige druk in mijn onderrug. Echt pijn? Nee, meer irritant en doodvermoeiend.

Sabrina geeft haar eerste bevalling een 6.

Marleen: Pijn is relatief, het vrouwenlichaam kan dit, er komt een oerkracht naar boven waarvan ik het bestaan niet kende. Daarnaast kijk ik bij alledrie mijn bevallingen terug op vooral een magisch moment, niet zozeer op een pijnlijk moment, ik zou bijna voor een vierde gaan als ik er nog langer aan terug ga denken.

Marleen geeft haar bevallingen een 6, een 5 en – de enige zonder pijnbestrijding – een 7.

Dione: Ja bevallen doet pijn maar het vrouwenlichaam is uniek dus dat heeft het voor mij draaglijk gemaakt! Mijn eerste bevalling was heel bijzonder omdat ik uiteindelijk thuis ben bevallen aangezien de ontsluiting heel snel ging maar vervolgens was ik bang om te persen (best pijnlijk persweeën tegenhouden). De tweede ging supertjes snel maar was mega heftig en bij de laatste was de emotionele pijn heel groot aangezien hij vast zat niet meteen op volle kracht ademde. Was kort maar heel heftig. Maar hoe gek ook, toch fantastisch mooi want mijn eerste vraag was: “Wat is het?” (bij geen van mijn kinderen wist ik het geslacht dus nieuwsgierigheid maakte de pijn wellicht minder).

Dione geeft haar bevallingen een 6, een 5 en een 8.

Huyen: Ik was de eerste 7 maanden van mijn zwangerschap bang om te bevallen, maar daarna gelukkig niet meer. Ik vond het reuze meevallen uiteindelijk, maar ik heb dan ook een supermooie en vlotte bevalling gehad.

Huyen geeft haar eerste bevalling een 3.

Maaike: Ik vond het echt niet heel pijnlijk. Het ging heel vlot en ik heb totdat ik ging persen in bad gelegen. Met een aantal persweeën was Fedde geboren. Ik heb het filmpje en daar ziet er ook echt heel ontspannen en pijnloos uit. Ik was bang om te bevallen maar het is me 100% meegevallen!

Maaike geeft haar eerste bevalling een 4.

Ester: De ontsluiting stopte en ik had geen persweeën. Ik kreeg toen opwekkers en belandde in een weeënstorm die echt heel pijnlijk was. Ik was toen al 15 uur bezig. Uiteindelijk bleek Evi een sterrenkijkertje en moest ze met de vacuümpomp gehaald worden. En daar was toen ook de knip… toch vind ik het moeilijkst dat het op een gegeven moment niet goed ging met Evi’s hartslag en dat er paniek ontstond. Op een of andere manier vind je dan weer een soort oerkracht in jezelf. Ik ben gaan persen als een gek en na meer dan 20 uur werd ze dan eindelijk geboren.

Ester geeft haar eerste bevalling een 9.

Marilva: Aan het begin kon ik de weeën goed opvangen met mijn ademhaling. Maar na 14 uur was ik uitgeput. Daarna verkeerde inschatting door de verloskundige. Door de combinatie van een uitgeput lichaam, opwekkers, geen pijnstilling, weeënstorm, persweeën opvangen, nog steeds geen volledige ontsluiting en uiteindelijk een vacuümpomp was de tweede helft vreselijk.

Marilva geeft de eerste helft van haar bevalling een 6, en de tweede helft een dikke 10.

Emmeke: Mijn keizersnede vond ik echt een flinke tegenvaller, ik heb toen 10 dagen pijnstilling genomen en keek steeds op de klok of ik weer een pil mocht. Na mijn tweede bevalling heb ik niet eens een paracetamolletje hoeven nemen. Het oergevoel gaf me zo’n kick dat ik het bijna leuk vond, met uitzondering van de laatste 4 centimeter ontsluiting die in 10 minuten gebeurden. Fijn dat ik er daardoor zo snel vanaf was maar dat waren wel heftige weeën. Maar wellicht geldt het cliché: je vergeet de pijn anders was de mensheid allang uitgestorven?

Emmeke geeft haar eerste bevalling een 9 en haar tweede bevalling een 5.

Merel: Mijn bevallingen waren echt super heftig. Over de eerste heb ik 22 uur gedaan met bijstimulatie en hij kwam levenloos ter wereld. Toen hij eenmaal geholpen was en dat weer goed ging, lukte het maar niet om de placenta geboren te laten worden en toen heb ik nog een uur na de bevalling mensen gehad die op mijn buik duwden… Mijn tweede bevalling duurde 18 uur met bijstimulatie, en de bevalling van mijn dochter van 5 kilo was ook echt heftig voor mijn bekken. Toen zij geboren was, scheurde de navelstreng van de placenta zonder dat die geboren was dus toen kreeg ik een heftige bloeding waarbij ze wederom hardhandig de placenta zo snel mogelijk eruit moesten krijgen omdat ik anders met spoed naar de operatiekamer moest omdat ik zoveel bloed aan het verliezen was.

Merel geeft haar eerste bevalling een 10, en haar tweede een 8/9.

Evelyne: Mijn eerste bevalling was een vlotte thuisbevalling. Wat mij erg hielp was dat ik de pijn kon plaatsen door de goede voorbereiding, ik wist wat er gebeurde en waarom dat nodig was. Mijn tweede bevalling was ook thuis en ook goed, ik heb een groot deel in bad opgevangen. Alleen het persen vond ik wel weer heftig.

Evelyne geeft haar eerste bevalling een 4 en haar tweede bevalling een 3.

Wat we hieruit kunnen afleiden:

• • Iedere vrouw ervaart pijn op een andere manier en iedere bevalling is anders.
  • Factoren die een bevalling minder pijnlijk kunnen maken: pijnbestrijding, korte duur, weinig tot geen angst, nieuwsgierigheid, voorbereiding en kennis.
  • Factoren die een bevalling pijnlijker kunnen maken: ingrepen zoals weeënopwekkers, een knip, een vacuümpomp, angst, lange duur.
  • Emotionele pijn (het lukt niet, er is een probleem met moeder of kind) kan fysieke pijn versterken, en wordt vaak als ‘erger’ bestempeld.
  • De herinnering aan pijn vervaagt. Ik geloof erin dat als je het merendeel van bovenstaande vrouwen op het moment van bevallen zelf om een cijfer had gevraagd, zij iets hogers genoemd hadden dan nu. En gelukkig maar dat dat zo is!
  • Het is niet gezegd dat een eerste bevalling per definitie moeilijker of pijnlijker is dan een tweede, derde, vierde enz.
  • Mijn eigen gemiddelde (8.5) wordt slechts door vier andere moeders overtroffen: Sanne, Sophie, Ester en Merel gaven gemiddeld hogere cijfers dan ik.
  • Het laagste cijfer dat gegeven werd is een 3 (gegeven door Evelyne en Huyen). Het hoogste cijfer is een 10 (gegeven door mijzelf, Sophie, Sanne, Marilva en Merel).
  • In totaal zijn er 23 bevallingen door moeders becijferd. Uitgaande van de hoogste getallen bij de vrouwen die er 2 noemden (dus een 9 bij diegenen die een 8/9 als score gaven), komen we uit op een gemiddelde van een 6.6. Zo bezien doet bevallen eigenlijk dus helemaal niet zoveel pijn ;-).
  • Ik heb de vraag niet gesteld, maar ik weet zeker dat 100% van de vrouwen op de vraag of het de pijn waard is, zou antwoorden met een overtuigende ‘ja’. Om maar met een cliché te eindigen: hoe heftig de pijn ook is, hij wordt gevolgd door het mooiste moment van je leven: het moment waarop je voor het eerst je kindje mag vasthouden. ♥

*Alle foto’s (ook de uitgelichte) komen van Verwonderfotografie, behalve die van mijzelf en Noël 😉