Heb ik spijt van de namen die ik mijn zoons gegeven heb?

Sinds ik een jaar of veertien ben, heb ik een meisjesnaam in mijn hoofd. Als ik ooit een dochter krijg, noem ik haar zo. Dat gevoel had ik toen heel sterk, en is nu – zo’n vijftien jaar later – niet minder geworden. Wel heb ik nu – zo’n vijftien jaar later – twee kinderen, en dat zijn allebei jongetjes. En laat ik over jongensnamen nou nooit nagedacht hebben.

Elia’s naam hadden we vrij snel gevonden, we hadden bij die naam allebei een Eureka-gevoel, dat ik tot op de dag van vandaag voel als ik zijn naam uitspreek. Ik vind dit dus nog steeds een schitterende jongensnaam.

Over de naam Noël waren we het niet onmiddellijk eens. De lijst met namen om te overwegen was groter, en ik was in eerste instantie minder lyrisch, hoewel ik het wel ook meteen een mooie naam vond. Ik merk dat bij hem de liefde voor de naam telkens groeit nu hij er echt is en ik hem vaker uitspreek.

Leuk detail: ik was er de tweede keer zó van overtuigd dat we nog een jongetje zouden krijgen, dat we niet eens naar meisjesnamen gezocht hebben. I was right!

Toch zijn er ook nadelen aan de namen van onze zoons. Dit zijn niet zulke grote nadelen die ervoor zorgen dat ik er spijt van heb dat ik ze zo genoemd heb (want als ik het nu opnieuw zou moeten doen, zou ik dezelfde namen kiezen), maar het is misschien wel iets om rekening mee te houden voor wie twijfelt:

• Elia is een uniseks naam. Heel erg vaak krijg ik de vraag “Is het een meisje?” of wordt mij gevraagd hoe het met mijn dochter gaat. Ook blijkt de spelling voor sommige mensen lastig. Elya, Eliah, Eliya, Elijah, Ilya (eh… nee) heb ik allemaal al eens geschreven zien staan. Ook is me twee keer overkomen dat mensen hem Elias noemden, terwijl ik toch echt Elia aangegeven had.

• Noël heeft een trema. Wat ik zelf niet eens altijd kan vinden op het toetsenbord. Op de crèche hadden ze zijn naam eerst geschreven als Noëll, en op mijn verzoek hebben ze het aangepast. Alleen staat er nu Noel. Dat vind ik een lastige. Wat doe je dan? Weer aangeven dat het niet klopt? Of laat je het erbij zitten omdat je weet dat zij waarschijnlijk ook niet wisten hoe ze in de app een ‘e’ met twee puntjes erop moesten maken? Dit trema (het niet kunnen vinden ervan) heeft er zelfs voor gezorgd dat ik bij een tentamen een kwartier minder tijd had dan alle andere mensen. Dit omdat mijn wachtwoord iets met de naam Noël erin was, en het betreffende toetsenbord op de UvA dat niet pakte. Reminder aan mezelf: geen wachtwoorden met trema meer maken…

• Noël betekent Kerst. Dit vind ik niet per se erg, maar je komt de naam dan elke december wel vaak tegen. En dan kun je ook de vraag verwachten of je hem bewust naar Kerst vernoemd hebt (nee). Tegelijkertijd vind ik het ook wel weer grappig, omdat je dan woordgrapjes als deze kunt maken:
  

• Elia en Noël zijn beide Bijbelse namen. Dat kan de indruk wekken dat wij ze uit religieuze overtuigingen gekozen hebben, of dat wij zelf waarde hechten aan de Bijbelse referentie. Dat is niet zo.