Wat als… de appel minder ver valt dan je hoopte?
Je krijgt kinderen en die dragen jouw DNA. Je geeft allerlei aangeboren eigenschappen mee aan je nageslacht, waarvan sommige nooit naar voren zullen komen. Maar een aantal items zijn er helaas wel. Dat rare gebit, je lengte, je flaporen en andere dingen waar je onzeker van bent, kun je terug zien bij je kinderen. En soms kan dat frustrerend zijn.
Je DNA doorgeven – zoals die flaporen – is pittig omdat je hier geen invloed op hebt. Dit valt zo gezegd buiten je ‘cirkel of influence’ (uit 7 habits of highly effective people). Dit houdt in dat je wel gespannen kunt zijn of kunt balen van je nare eigenschappen, maar als je hier geen invloed op hebt heeft dat balen weinig zin. Dan is het ook zonde is om hier veel tijd aan te besteden. Maar niet alleen via je DNA geef je iets aan je kinderen door. Ook zul je na een paar jaar zien dat bepaalde woorden, gekkigheden of gedrag van jezelf bij je kind herkent. Wij ouders geven onze gedragstrekjes door aan onze kinderen. En dit gedrag ligt binnen die ‘circle of influence’.
In ‘The 7 habits of highly effective people’ lees ik hierover dat je de schuld van je eigen gedrag nooit mag neerleggen bij iemand anders. ‘Ja, maar die…’ of ‘Ja, maar mijn vader vroeger...’ zijn uitspraken die eigenlijk enorm kinderachtig zijn. Je moet bij jezelf blijven en je beseffen dat je gedrag veranderen kunt. Op het moment dat je je ergert aan iets van jezelf, is het enige wat overblijft te doen: er iets aan veranderen. Maar nooit, en dan ook nooit, de schuld afschuiven en het goedpraten door naar iets of iemand anders te wijzen. Als je het zelf echt wilt, kun je zelf veranderen. Dat geldt dus ook voor het voorbeeld dat je bent voor je kinderen.
Nadenken over ons gedrag is de stap die we moeten nemen vóórdat we kinderen krijgen of op het moment dat we midden in de opvoedfase zitten. Kritisch zijn over en ons bewust zijn van ons gedrag is al stap 1. Als je zelf niet tevreden bent over je eigen gedrag en je niet wilt dat je kinderen dit later over gaan nemen, dan zit er maar één ding op: dit gedrag eruit werken.
Je ergert je het meest aan iets wat je van jezelf herkent. Wist je dat?
Irritatie naar je kinderen komt dus ook vaak voort uit het gedrag van jezelf herkennen. Ik vond dit een hele interessante. Grappig wel dat je dus een enorme bron van zelfkennis moet hebben om te snappen waarom je op sommige momenten geïrriteerd bent.
@Carmen, misschien is onze volgende stelling eentje waar we alvast over na kunnen gaan denken:
‘Om op te kunnen voeden moet je jezelf enorm goed kennen.’