Stelling: (T)huisblijfmoeder zijn is zonde van je capaciteiten
Ik denk dat iedereen dit voor zichzelf mag bepalen. De ene vrouw heeft het heel erg naar haar zin thuis, en kan zich prima 5 (!!) dagen in de week vermaken als de man het brood verdient. Grote kans dat diezelfde vrouw – ligt ook aan opleidingsniveau en status misschien – er goed over nagedacht heeft en dit als bewuste keuze in haar leven heeft gemaakt.
Wat ik wel heel gevaarlijk vind aan de keuze om ’thuismoeder’ te zijn, is dat het mij heel lastig lijkt dit terug te draaien. Volgens mij kan het op dit moment – wanneer je kleintje de eerste 4 jaren doormaakt – een heel mooie keuze lijken. Als je een baan hebt zoals ik, waar je toch moet meegaan in het digitale tijdperk, kun je niet 5 jaar achterlopen. En dat zou betekenen dat ’thuismoeder’ zijn voor mij zonde is van mijn capaciteiten.
De moeder van één van mijn ex-vriendjes is de volledige 10 jaar dat haar 4 kinderen geboren, getogen en geknuffeld moesten worden, thuisgebleven, en is hierna weer aan het werk gegaan. Zij was juffrouw en kon gemakkelijk terecht bij de basisschool waar zij daarvoor werkte. Tja, dan kan dat ook gewoon…
Dus ik zeg YES, ik vind het in mijn – maar eigenlijk in de meeste – gevallen, zonde van je capaciteiten. Veel oma’s hoor je toch ook zeggen; “ik heb mijn leven stilgelegd voor mijn kinderen”. In deze tijd krijg je zoveel mogelijkheden om moederschap te combineren met je carrière. Ik maak hier graag gebruik van…
Ik vind dit een van de lastigste stellingen tot nu toe. Zoals bij elke stelling valt er voor beide kanten iets te zeggen (zo bedenken we ze natuurlijk ook), maar meestal neig ik toch vrij snel naar 1 kant. Nu zit ik er echt een beetje tussenin. Het hangt van zoveel dingen af. Heb je bijvoorbeeld een baan die je een aantal jaren niet kunt beoefenen zonder dat dat voor je carrière ook maar iets uitmaakt (zoals de mijne hehe), dan is thuisblijven minder ‘zonde’. Of heb je juist een hele ambitieuze baan die je stress oplevert, stress die je er niet bij kan of wilt hebben wanneer je (net) moeder wordt, dan is niet werken op dat moment helemaal niet zonde maar juist een goede keus.
En waarom moeten capaciteiten per se gelinkt zijn aan werk? Je kunt als moeder ook capaciteiten ontwikkelen waarvan je niet eens wist dat je ze had, capaciteiten die misschien nog wel waardevoller zijn dan de capaciteiten op de werkvloer. Ik vind een goede moeder zijn veel moeilijker dan een goede werknemer zijn, en ik zie het moederschap ook als een leerproces, dus in die zin vind ik niet dat je ‘stilstaat’ als je ‘alleen maar’ moeder bent.
7 dagen per week thuis zijn met de kinderen en het huishouden doen, het lijkt mij vreselijk. Maar 7 dagen per week thuis zijn met de kinderen én een nanny die kookt en alles in huis doet, lijkt me al veel minder erg. Dus het is ook maar welke taken er allemaal onder ’thuisblijfmoeder’ vallen. Oké, lang verhaal kort: ik zou mijn werk niet willen missen, maar als iemand anders dat wél wil en daar gelukkig van wordt dan is dat alleen maar fijn. Dus NO, ik vind het – over het algemeen – niet zonde.