Over de drie R-en: The one that got away

Ieder willekeurig pedagogisch boek of tijdschrift staat er vol mee en als jonge ouder word je ermee doodgegooid: de drie R-en.

3 dingen die volgens velen belangrijk en effectief zijn om welgemanierde kinderen op te voeden die bovendien lekker in hun vel zitten en jou het leven als ouder dus ook niet zuur maken door bijvoorbeeld hele nachten wakker te zijn: Rust, Regelmaat en Reinheid als recept voor gelukkige kinderen. Klinkt goed, toch?

Dat vind ik ook. Toch ontbreekt er hier thuis eentje, en eigenlijk vind ik dat juist ook wel weer fijn…

Reinheid

Nou, die ontbreekt in ieder geval niet. Ik ben zelf groot fan van een schoon en opgeruimde omgeving, dus ik vind het niet meer dan logisch dat dat voor mijn kinderen ook fijn is. Ik sla hier soms zelfs een beetje in door.

Rust

Die ontbreekt hier evenmin. Wat mijn planning voor die dag ook is, ik houd altijd rekening met de slaapjes van de jongens. Ik ben daar met Noël wel makkelijker in dan met Elia, omdat die nu (met 4 maanden) nog niet op regelmatige tijden slaapt en bovendien vaak gewoon mee moet naar bijvoorbeeld de crèche.

Natuurlijk komen er dagen voor dat het middagslaapje in bed plaatsmaakt voor een kort(er) dutje in de auto, dat valt ook niet helemaal te voorkomen, maar mijn kinderen van hot naar her slepen… nee. Ik ken trouwens ouders die dat wel doen, die hun kroost van baby af aan overal mee naartoe nemen op alle tijden van de dag. Dus daar kun je ook voor kiezen. Mijn keuze zou dat niet zijn, maar dat betekent niet dat het voor andere mensen wel zo kan werken of dat ik dat dus afkeur.

Regelmaat

Wat? Net als Frederiek denk ik dat je je kinderen automatisch datgene ‘oplegt’ wat je zelf ook fijn vindt. Ik ben gek op reinheid, dus ik wil dat voor mijn jongens ook. Ik hou heel veel van rustige dagen met af en toe een uitje naar het winkelcentrum of de bibliotheek (niet 7 dagen per week natuurlijk maar zeker wel minstens 2), dus die dagen zijn er hier ook volop.

En ik houd niet van regelmaat, van het zetten van een wekker, van het op tijd ergens moeten zijn, van het op vaste tijden eten. Voor mij voelt dat onnatuurlijk aan, alsof je je natuurlijke ritme verstoort door het een vast ritme op te leggen. Dus dat gebeurt hier ook zelden. Natuurlijk is de dag wel grofweg ingedeeld in dezelfde tijdsblokken, het is niet alsof we hier om 3 uur ’s middags gaan lunchen ;-), maar het avondeten is bijvoorbeeld soms om 18.30 en soms tegen 20.00 aan. Elia’s bedtijd is ook flexibel. Nu heb ik het geluk (of misschien heb ik mijn kind wel zo gekneed ;)) dat Elia hier ook goed op functioneert. Het is niet zo dat hij minder vrolijk is als hij eens later (of eerder) opstaat, of dat hij rebels wordt als het eten niet snel genoeg op tafel staat. Dat gebeurt pas wanneer hij ziet dat ik met koken begin ;).

Op ochtenden dat we naar het kinderdagverblijf moeten (dit is gelukkig maar 1 dag in de week), maak ik de jongens wakker. De rest van de dagen worden ze uit zichzelf wakker. Ik heb – even afkloppen – twee goede slapers, die opstaan tussen 7.30 en 8.30. Zelf zet ik meestal wel een wekker, omdat ik het fijn vind om rustig wakker te worden (dus niet van een huilende baby) en om even een moment voor mezelf te hebben voordat ik weer dingen ‘moet’ (verschonen, ontbijt maken).

Regelmaat is er dus alleen in grote lijnen, en dat werkt voor ons. Voor jullie ook?