“Ik ben moe geworden” en andere redenen om onder het avondeten uit te komen
Soms, als we iets eten dat hij écht heel lekker vindt (pasta of pannenkoeken dus), zit Elia vrolijk en braaf zijn bordje leeg te eten. Vaker voeren we echter een kleine oorlog aan tafel, die in het gunstigste geval resulteert in een chagrijnige maar wel etende peuter.
Hier volgen wat tips voor andere peuters die alles willen doen behalve eten:
“Ik vind dat niet lekker”
Zeggen dat je iets niet lust. Dit kun je prima doen na de eerste hap of – nog beter – voordat je het überhaupt geproefd hebt. Want als papa en mama willen dat je het eet, dan zal het wel niet te vreten zijn, dus waarom zou je het dan ook een kans geven?
Varianten op “ik vind dat niet lekker” die je ook goed kunt gebruiken zijn “deze is vies”, “deze is bah”, “ik wil deze niet”, “ik lust dit niet” of gewoon een straightforward “neeeeeeeee”.
Je zult misschien merken dat je ouders je dan op andere gedachten gaan proberen te brengen. Bijvoorbeeld door zelf heel overdreven “ik vind dit heeeeeel lekker!” uit te roepen. Alsof je daar in trapt. Het beste is dan ook om rustig te blijven en te reageren met een laconiek ‘ik niet’.
“Deze is van mama”
Werkt simpelweg zeggen dat je het niet lekker vindt niet, dan kun je altijd nog doen alsof het bordje dat voor je neus staat eigenlijk niet voor jou bedoeld was. “Deze is van mama / papa / oma / opa”, kun je dan zeggen. Om deze woorden kracht bij te zetten kun je vervolgens je bord demonstratief naar de betreffende persoon toeschuiven. Dit kan trouwens ook prima een hond of je babybroertje zijn.
“Ik ben moe / ik heb pijn”
Staat het bordje na deze pogingen nog steeds voor je neus? Dan kun je doen alsof er iets met je aan de hand is. Je bent bijvoorbeeld plotseling heel moe geworden en wilt naar bed, of je hebt ineens ergens pijn, zonder dat het precies duidelijk is waar dan. Hoe dan ook: het is uitgesloten dat je in deze staat nog kunt eten. Mildere varianten zoals “ik wil Sam kijken” kun je ook proberen, maar de kans dat je dan serieus genomen wordt is nog kleiner…
“Ik ben boos”
Nog steeds je zin niet gekregen? Dan is het tijd voor het zwaardere geschut: je wordt boos. Wees vooral niet bang om dit te overdrijven, want voor een goed uitgevoerde driftbui geldt zeker niet less is more. Dus ga flink los. Benoem dat je boos bent, maar maak het ook non-verbaal duidelijk: schreeuw, huil, stampvoet, sta op in je stoel, buig zo ver mogelijk achterover. Wat ook altijd goed laat zien hoe boos je wel niet bent is je bord met inhoud en al op de grond flikkeren. De kans is wel groot dat papa en mama daarna óók boos worden, maar je eten is in elk geval uit zicht.
Dit artikel is – natuurlijk – geschreven met een dikke knipoog. Hoewel bovenstaande situaties allemaal op de werkelijkheid gebaseerd zijn en ongetwijfeld allemaal de revue gepasseerd hebben, is Elia nu (met 2 jaar) over het algemeen een goede eter.